Αναζήτηση
Αναρωτιέμαι τι πρέπει να συμβεί ακόμη για να συνειδητοποιήσουν όλοι ότι το ποδόσφαιρο στη χώρα μας έχει εξελιχθεί σε μια ανοιχτή κοινωνική πληγή.
Οχι επειδή στα γήπεδα γίνονται επεισόδια, στησίματα ή λαμογιές. Οχι επειδή το παρασκήνιο προέχει του προσκηνίου. Οχι επειδή η επίδειξη αλητείας έχει υποκαταστήσει τη στοιχειώδη λογική. Αυτά γίνονται και αλλού.
Αλλά επειδή στην Ελλάδα το ποδόσφαιρο συνολικά έχει καταφέρει (διότι περί κατορθώματος πρόκειται) να συνδυάσει τις μονιμότερες παθογένειες της χώρας με τις πιο ευφάνταστες και αποκρουστικές νοσηρότητες ενός αθλητικού χώρου.
Να τρέφει διαρκώς την υποψία ότι το παχνίδι δεν παίζεται στο γήπεδο επί ίσοις όροις.
Μετά τα επεισόδια και του Κυπέλλου, ο υφυπουργός Αθλητισμού αποφάσισε να συνεχίσει το πρωτάθλημα χωρίς θεατές.
Να δεχτώ την απόφαση μόνο χάριν συμβολισμού και άνευ ουσιαστικής σημασίας. Δεν λύνει τίποτα αφού δεν αντιμετωπίζει τίποτα.
Διότι το πρόβλημα του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν είναι η βία, το παρασκήνιο ή τα συμφέροντα. Δεν είναι ούτε οι θεατές.
Κανείς ειδικός λόγος δεν μετατρέπει διά μαγείας τον μέσο έλληνα ποδοσφαιρόφιλο σε τραμπούκο μόλις αντικρίζει μια μπάλα.
Ολα προκύπτουν ή καλλιεργούνται από συγκεκριμένους παράγοντες.
Προκύπτουν από την έκνομη λειτουργία κυκλωμάτων που δεν δίνουν λογαριασμό πουθενά και δεν ελέγχονται από κανέναν.
Και τα οποία καλλιεργούν συνειδητά τα χυδαιότερα ένστικτα των ανθρώπων προκειμένου να εμπεδώσουν την επιβολή τους.
Το πρόβλημα του ποδοσφαίρου δεν είναι το αυτοδιοίκητο αλλά το ανεξέλεγκτο. Το οποίο δεν εκτρέφεται μόνο από το αυτοδιοίκητο.
Εδώ λοιπόν που έφτασαν τα πράγματα, δεν νομίζω ότι υπάρχει χώρος για ημίμετρα –και οι άδειες κερκίδες είναι ημίμετρο.
Εδώ που έφτασαν τα πράγματα, δεν υπάρχουν λύσεις χωρίς κόστος.
Εδώ που έφτασαν τα πράγματα, προκύπτει μόνο ένα δεδομένο: το ποδόσφαιρο δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα του ποδοσφαίρου.
Εδώ που έφτασαν τα πράγματα, δεν γίνεται να ανατεθεί η αντιμετώπιση του προβλήματος σε εκείνους που το αποτελούν είτε ονομάζονται παράγοντες είτε ιδιοκτήτες είτε διοικήσεις.
Η εικόνα του εκάστοτε υφυπουργού να συζητά τα «προβλήματα του ποδοσφαίρου» με τον εκάστοτε Μποροβήλο κινείται πλέον στον χώρο της αστειότητας. Και το άλλο το ανέκδοτο με το «ηλεκτρονικό εισιτήριο» το ξέρετε;
Δεν γνωρίζω τι περιθώρια θα δώσει η ΟΥΕΦΑ στην κυβέρνηση, ούτε πώς σκέφτεται ο Πλατινί, αλλά για ένα πράγμα είμαι βέβαιος: η υπόθεση βρίσκεται στα χέρια της ελληνικής πολιτείας και μόνο.
Εχει την ευχέρεια και την υποχρέωση να δοκιμάσει τα πάντα –όσο κι αν κοστίζουν, σε όποιον κι αν κοστίζουν.
Ούτως Ή άλλως, δεν θα κριθεί από το κόστος αλλά από το αποτέλεσμα.
