Η ανοιχτή ευρωπαϊκή Ελλάδα της παγκοσμιοποίησης ή η κλειστή Ελλάδα της εσωστρέφειας; Αυτό κρίνει το μέλλον της χώρας και εκτείνεται πολύ πιο μακριά από το τελευταίο Eurogroup. Στη μάχη «κλειστό Vs ανοιχτού» βρίσκονται όλες οι νέες κοινωνικές, πολιτικές και ταξικές διαιρέσεις. Το αποτέλεσμα είναι συντριπτικά άνισο αυτή τη στιγμή.

Οι πολιτικές ιδέες που κατισχύουν σήμερα δεν κατανοούν τον κόσμο που δηλώνουν ότι θέλουν να αλλάξουν, θεωρούν την παγκοσμιοποίηση απειλή, ερμηνεύουν τη διεθνή πολυπλοκότητα των συμφερόντων με συνωμοσιολογικούς όρους, αντιλαμβάνονται την Ευρώπη είτε ως σωτήρα είτε ως εχθρό, υπερασπίζονται όλα τα συστήματα στο κράτος και στις αγορές που απεχθάνονται τον ανταγωνισμό, οραματίζονται μία δήθεν περήφανη Ελλάδα σε έναν κόσμο απομόνωσης, με εσωστρέφεια και παραλυτικά σύνδρομα καταδίωξης.

Απέναντι σε όλα αυτά στέκεται η αντίληψη για έναν διαφορετικό κόσμο. Εκεί όπου ο νέος κύκλος ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας και οι ανερχόμενες μεσαίες τάξεις στη ΝΑ Ασία, στη Μέση Ανατολή, στη Β. Αφρική και αλλού δημιουργούν νέες αγορές εκατομμυρίων ανθρώπων που θέλουν να ταξιδεύουν, να κάνουν εμπόριο, να βρίσκουν νέες ενεργειακές υποδομές, ευκαιρίες εκπαίδευσης, ιατρικές υπηρεσίες, προϊόντα υψηλής τεχνολογίας. Σε αυτό το νέο παγκόσμιο περιβάλλον η Ελλάδα μπορεί να αποσπάσει αυτό που πραγματικά της αντιστοιχεί, λόγω του ανθρώπινου δυναμικού της, της προσαρμοστικότητας και της ευελιξίας των οικονομικών θεσμών της, της γεωγραφικής αξίας των υποδομών της. Αυτό που χρειάζεται είναι η πολιτική και ιδεολογική υπεράσπιση ενός κόσμου που γκρεμίζει τα ταξικά, πολιτισμικά και θεσμικά τείχη των ανισοτήτων και της εσωστρέφειας, που «μυεί» τους πολίτες στις ευκαιρίες και στους κινδύνους του ανοίγματος προς τον έξω κόσμο, που επενδύει στη δημοκρατία.

Αυτόν τον κόσμο πρέπει να αναδείξει και να υπερασπιστεί η Κεντροαριστερά μέσα από τη δική της αναζήτηση για νέες πολιτικές εκφράσεις και κοινωνικές αναφορές. Η αντίληψη για την ανοιχτή Ελλάδα των ίσων ευκαιριών και της ευημερίας είναι ηττημένη τώρα, αλλά είναι η μόνη πολιτική μάχη που αξίζει να δοθεί. Διαφορετικά, το μόνο δίλημμα που θα έρχεται μπροστά μας και θα αδικεί ολόκληρες γενιές είναι μεταξύ της δραχμικής Ελλάδας της απομόνωσης ή της καθυστερημένης Ελλάδας με ευρώ. Και αυτό το δίλημμα μόνο αξιοπρεπές δεν είναι.

Ο Πασχάλης Αγανίδης είναι οικονομολόγος. Συμμετείχε στην Πρωτοβουλία των 58 και ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής με την Ελιά

Τελευταία Νέα