Αναζήτηση
Το πρώτο επεισόδιο για την ηγεσία της ΝΔ έληξε περίπου όπως αναμενόταν: άνευ αγώνος. Η αντίπαλη ομάδα δεν κατέβηκε στο γήπεδο.
Ο Σαμαράς ρώτησε ποιος βάζει θέμα, κανένα χεράκι δεν σηκώθηκε στην αίθουσα. Μισόλογα και από λίγους.
Από εκεί και πέρα δεν νομίζω ότι υπάρχει Ελληνας (πλην των άμεσα εμπλεκομένων) που σκοτίζεται αν θα λύσουν τις διαφορές τους με έκτακτο συνέδριο, συνδιάσκεψη, λοταρία ή πέναλτι.
Ούτως Ή άλλως, η ΝΔ (με όποια ηγεσία) δεν κρατάει πραγματικά την τύχη της στα χέρια της. Είναι δέσμια της πορείας της κυβέρνησης –όπως συμβαίνει παγίως με όποιον βρίσκεται στην αντιπολίτευση.
Αν η κυβέρνηση καταφέρει να επεξεργαστεί έναν αποδεκτό συμβιβασμό με τους Ευρωπαίους και να σταθεροποιήσει την παραμονή της στην εξουσία, η ΝΔ θα χρειαστεί εκ των πραγμάτων νέα στρατηγική και ίσως άλλον αρχηγό.
Αν αντιθέτως η κυβέρνηση ρίξει τη χώρα στα βράχια, τότε πάλι εκ των πραγμάτων η ΝΔ θα δικαιωθεί και ο Σαμαράς θα επιστρέψει στο Μέγαρο Μαξίμου.
Ούτως Ή άλλως, η ίδια δεν μπορεί να κάνει τίποτα για το ένα ή το άλλο –και γι’ αυτό είναι μάλλον αστείες οι «θεωρίες συνωμοσίας» περί «παγίδας» που (υποτίθεται) στήθηκε στους νέους από τους παλιούς.
Τελικά, η ΝΔ χρειάζεται προς το παρόν να περιμένει. Σύντομα θα ξέρουμε αν η σημερινή κυβέρνηση αποτελεί μονιμότερη κατάσταση ή βραχύβια περίπτωση.
Υπό αυτήν την έννοια, η αναμέτρηση έληξε άνευ αγώνος διότι έως τώρα δεν υπάρχει αγώνας.
Κανένας λογικός άνθρωπος δεν θεωρεί ζήτημα άμεσης προτεραιότητας ποιος είναι αρχηγός της αντιπολίτευσης σε μια χώρα που αγνοεί αν θα επιβιώσει.
Οπως κανένας λογικός άνθρωπος δεν ξεκινάει έναν εσωκομματικό καβγά εκτός συγκυρίας και χωρίς ονοματεπώνυμο.
Τουλάχιστον με τα μέτρα της ελληνικής πολιτικής, η αμφισβήτηση ενός αρχηγού προϋποθέτει κάποια προφανή εναλλακτική λύση. Τα «φύγε εσύ και βλέπουμε εμείς!» δεν είναι πολύ πειστικά πράγματα.
Ως εκ τούτου, υποψιάζομαι ότι για άλλη μια φορά τις πραγματικές απαντήσεις θα τις δώσει η ζωή.
Διότι ό,τι κι αν κάνει ή δεν κάνει η κυβέρνηση, η ΝΔ οφείλει από την πλευρά της να δείξει ότι κατάλαβε τι συνέβη στις 25 Ιανουαρίου. Οι ψηφοφόροι κολακεύονται να πιστεύουν ότι τα κόμματα παίρνουν υπόψη την ψήφο τους και τα μηνύματά τους.
Μπορεί αυτήν την ανάγκη να την υπηρετήσει ο Σαμαράς; That is the question, που έλεγε και ο πρίγκιψ της Δανιμαρκίας.
Μια απορία που έχει περιθώριο λίγων μηνών για να απαντηθεί.
Είτε από τον Σαμαρά, είτε από κάποιον άλλον.
Με Ή άνευ αγώνος!
