Η δίωξη κατά του Κασιδιάρη παύθηκε. Αλλά η δίκη συνεχίζεται χωρίς εκείνον. Ο αυτουργός έχει πια την ικανοποίηση να βλέπει από μακριά να αντιδικούν μεταξύ τους τα θύματά του. Η Λιάνα Κανέλλη και η Ρένα Δούρου.

Το ζήτημα, βέβαια, δεν είναι νομικό. Κατά τη στερεότυπη πλέον διακήρυξη, το νεοναζιστικό φαινόμενο αντιμετωπίζεται κυρίως πολιτικά. Σε αυτό δεν μπορεί παρά να συμφωνούν Κανέλλη και Δούρου. Και, ωστόσο, στην περίπτωση της απαλλαγής Κασιδιάρη αμφότερες διάλεξαν να παίξουν κρυφτούλι με τα νομικά.

Η Κανέλλη μπορεί να εκφράζει τον αποτροπιασμό της για το γεγονός ότι ο νταής που της επιτέθηκε έφυγε από το δικαστήριο με το σαρδόνιο χαμόγελο του νικητή. Ηταν όμως εκείνη που παρέλειψε να του κάνει μήνυση –με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή η καταδίκη του, αφού η εις βάρος του κατηγορία μετατράπηκε από επικίνδυνη σε απλή σωματική βλάβη.

Η Δούρου λέει ότι δεν εμφανίστηκε στο δικαστήριο επειδή δεν είχε κληθεί να καταθέσει ως μάρτυρας. Σωστό. Συνήθως βέβαια οι πολιτικοί της Αριστεράς δεν κωλύονται από τέτοιες δικονομικές λεπτομέρειες όταν θέλουν να πάρουν θέση σε μια πολιτικά φορτισμένη δίκη. Είναι μια παράδοση που έχει ακολουθήσει και η ίδια η περιφερειάρχης, όταν ένιωσε ότι η φυσική της παρουσία στο δικαστήριο είχε νόημα, ακόμη κι όταν δεν είχε ρόλο στη διαδικασία.

Η αντιπαράθεση Κανέλλη – Δούρου είναι ενδεικτική της χρόνιας αδυναμίας του δημοκρατικού κόσμου να αντιμετωπίσει ενιαία τη Χρυσή Αυγή. Αντί να σχηματίζεται αυτό που έχει αποκληθεί «υγειονομική ζώνη» για τον αποκλεισμό των εχθρών του πολιτεύματος η αντιμετώπισή τους γίνεται αντικείμενο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Αντί να ενώνονται όλοι σε αντιφασιστικό μέτωπο ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος δικαιούται το μονοπώλιο της δημοκρατικής ευαισθησίας.

Εντάξει, η κόντρα των δύο δεν έχει χαρακτήρα κεντρικής αναμέτρησης. Εχει όμως συμβολική δύναμη. Εκ των υστέρων φαίνεται ότι εκείνη η χιλιοπαιγμένη σκηνή στην οποία πρωταγωνίστησε ο Κασιδιάρης ήταν μια σκηνή από το μέλλον. Οχι φυσικά επειδή στο κάδρο βρέθηκε ένας μελλοντικός Πρόεδρος της Δημοκρατίας και μια πολιτικός που έμελλε να δώσει στην Αριστερά την πρώτη της μείζονα εκλογική νίκη. Αλλά επειδή η ωμότητα των πρωτοφανών εικόνων προείκαζε την τροχιά που πήρε η δημόσια ζωή. Επειτα από αυτό τίποτε δεν ήταν πια «πρωτοφανές». Ούτε τα μαχαιρώματα ούτε οι φυλακίσεις, ούτε κυρίως η εκλογική αντοχή των νεοναζί παρά τις φυλακίσεις.

Κανείς δεν θα ήθελε να δει την έκβαση της δίκης Κασιδιάρη ως έναν αντίστοιχο οιωνό για τη μεγάλη δίκη που επίκειται τον Απρίλιο. Σίγουρα δεν προδικάζει τι θα συμβεί στο ακροατήριο. Εξω από το ακροατήριο όμως βλέπει κανείς από τώρα –το βλέπει κιόλας στη Βουλή –ένα πολιτικό σύστημα έτοιμο να κυλιστεί εκτός θέματος. Ετοιμο να φανεί ξανά ανώριμο απέναντι στην απειλή.

Τελευταία Νέα