Αναζήτηση
Χθες αποστρατεύτηκε ένας υποστράτηγος επειδή έπειτα από παρέμβαση μιας συνεργάτιδας της νέας υπουργού (η οποία δεν είναι καν υπουργός αφού δεν έχει ακόμη ορκιστεί) εξέδωσε μια διαταγή που συνόψιζε όσα είχαν αποφασιστεί σε κυβερνητική σύσκεψη για τους μετανάστες.
Ποιο ήταν το λάθος του;
Μακάρι να αποδειχθεί ότι το λάθος του ήταν η αποδοχή της παρέμβασης ενός εξωθεσμικού παράγοντα –όπως η συνεργάτιδα μιας υπουργού που δεν είναι ακόμη υπουργός.
Πολύ φοβούμαι ότι λάθος του θεωρήθηκε η δημοσιοποίηση των αποφάσεων ή έστω των προβληματισμών της εν λόγω σύσκεψης. «Αλλο τι λέμε μεταξύ μας κι άλλο τι λέμε στον κόσμο».
Και αυτό είναι τεράστιο λάθος. Δεν μπορεί η διακυβέρνηση μιας χώρας να ασκείται προσχηματικά και κατ’ επίφασιν.
Κάποτε ρώτησαν τον Στάνλεϊ Μπόλντουιν τι χρειάζεται για να κυβερνήσεις μια χώρα. Κι αυτός απάντησε:
Λίγο μυαλό!
Υποθέτω πως κάτι γνώριζε επ’ αυτού ένας άνθρωπος που έγινε τρεις φορές πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας με τρεις διαφορετικούς μονάρχες.
Είμαι βέβαιος λοιπόν πως με το «λίγο μυαλό» που διέθετε αποκλείεται ποτέ να ετοίμαζε νομοσχέδιο για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές στο Δημόσιο με το οποίο θα χαρίζονται οι προσαυξήσεις αν μέσα στον τρέχοντα μήνα καταβληθεί όλο το κεφάλαιο.
Και αυτό τη στιγμή που έχει ήδη ανακοινωθεί ότι ετοιμάζεται κι άλλο νομοσχέδιο με το οποίο θα μειώνονται πολύ οι προσαυξήσεις αν το κεφάλαιο αποπληρωθεί σε 100 δόσεις.
Ποιος βλαξ θα πάει να πληρώσει τώρα το κεφάλαιο μια κι έξω αν μπορεί από αύριο να το πληρώσει σε οκτώ χρόνια;
Τέσσερις ημέρες πριν από τη συνεδρίαση του Eurogroup της Δευτέρας διάβασα νέα δήλωση Βαρουφάκη πως «υπάρχει εναλλακτική λύση» αν οι Ευρωπαίοι αρνηθούν να βάλουν το χέρι στην τσέπη.
Δεν ξέρω αν τέτοια λύση υπάρχει. Είμαι βέβαιος όμως ότι ο έλληνας υπουργός Οικονομικών προσέφερε στους ομολόγους του την ευχέρεια να του πουν τη Δευτέρα:
Αφού έχεις εναλλακτική λύση είσαι μια χαρά. Τι έρχεσαι και μας ζητάς να σου εκταμιεύσουμε μπροστάντζα;
Από την άλλη πλευρά, οφείλω να σημειώσω ότι ο Μπόλντουιν ήταν ένας συντηρητικός πολιτικός και ουδεμία σχέση διατηρούσε με την Αριστερά της εποχής του, την οποία μάλλον απεχθανόταν.
Αλλά είμαι βέβαιος πως ακόμη κι αυτός θα συμφωνούσε ότι πριν ακόμη υπάρξει μια «δεξιά» ή μια «αριστερή» διακυβέρνηση, το ερώτημα είναι αν μια διακυβέρνηση «έχει» ή «δεν έχει» μυαλό.
Διότι από τους αριστερούς ή από τους δεξιούς μπορεί ενδεχομένως να σωθούμε. Αλλά από τους άμυαλους δεν υπάρχει σωτηρία.
