Οι Ιάπωνες δεν έχουν εφεύρει μόνο το χαρακίρι, τα μάνγκα, το βίντεο και το Playstation –είναι και οι εμπνευστές της ποσοτικής χαλάρωσης. Και σαν όλες τις μεγαλοφυείς συλλήψεις, έτσι και αυτή ήταν απλή: η Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας θα αγόραζε ομόλογα για να πέσει ρευστό στην αγορά ώστε να κινηθεί η ιδιωτική κατανάλωση και να αυξηθεί ο πληθωρισμός. Το κόλπο τέθηκε σε εφαρμογή τον Μάιο του 2001 και δούλεψε με την πιστότητα μιας ιαπωνικής ηλεκτρονικής συσκευής, δηλαδή τέλεια. Στην κρίση του 2008 κατέφυγε στη δοκιμασμένη ιαπωνική πατέντα και η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ. Η μόνη διαφορά ήταν ότι η ποσοτική χαλάρωση συντομογραφήθηκε ως QE από τους Αμερικανούς.

Εχει σημασία ότι στην Ευρώπη η QE δεν χαρακτηρίζεται νομισματικό εργαλείο αλλά ούτε και κόλπο ή σύλληψη. Χαρακτηρίζεται «μπαζούκας». Και ο λόγος δεν είναι μόνο τα 60 δισ. ευρώ που θα διαθέτει κάθε μήνα από τις 9 Μαρτίου και έως τον Σεπτέμβριο του 2016 η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για να αγοράζει κρατικά ομόλογα πλην των ελληνικών –τουλάχιστον έως τον Ιούλιο. Βρίσκεται και στη διαπίστωση του αμερικανού νομπελίστα Ρόμπερτ Ινγκλ ότι η ποσοτική χαλάρωση είναι η πιο χειροπιαστή και φιλόδοξη επιχείρηση που έχει γίνει μέχρι σήμερα στην πορεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Και λοιπόν; Θα αλλάξει κάτι στην καθημερινότητα των Ευρωπαίων που δοκιμάζονται από την κρίση; Η αλήθεια είναι ότι η QE είναι κάπως βραδυφλεγής. Στην Αμερική, για παράδειγμα, χρειάστηκαν πέντε χρόνια και 4,5 τρισ. δολάρια για να φανούν τα αποτελέσματα. Τα αποτελέσματα, όμως, είναι μια στέρεα οικονομική ανάκαμψη και –κυρίως –12 εκατομμύρια θέσεις εργασίας. Αυτό και μόνο θα αρκούσε για να ανακηρυχθεί ο Μάριο Ντράγκι άγιος της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης και η 9η Μαρτίου να γιορτάζεται σαν ημέρα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Και εμείς που χάσαμε το ραντεβού με τον Ντράγκι; Μάλλον θα πρέπει να μνημονεύουμε την 9η Μαρτίου ως την ημέρα μιας μεγάλης χαμένης ευκαιρίας.

Τελευταία Νέα