Αναζήτηση
Είναι πολύ δύσκολο από τόσες ώρες τηλεοπτικού χρόνου να ξεχωρίσεις ένα στιγμιότυπο. Αν, όμως, από τον μαραθώνιο των συνεντεύξεων που έχει δώσει τα τελευταία εικοσιτετράωρα ο Γιάνης Βαρουφάκης έπρεπε να μείνει μια στιγμή ως συμβολική, θα ήταν μάλλον εκείνη που ενώ ο υπουργός «συνεντευξιάζεται», ο Πρωθυπουργός τον καλεί στο «τριψήφιο».
Βεβαίως, ο Βαρουφάκης διέκοψε για να απαντήσει. Αλλά από αυτή την εικόνα μπαίνει κανείς στον πειρασμό να δει τη θητεία του στο υπουργείο ως διάλειμμα της μιντιακής του εξόρμησης.
Η άνεση του Βαρουφάκη στα αγγλικά και η ευκολία του με τα μέσα ενημέρωσης προφανώς έπαιξαν ρόλο στην επιλογή του Τσίπρα να τον ρίξει, αν και πολιτικά άπειρο, στα βαθιά. Από αυτή την άποψη, η διαρκής επίθεση γοητείας που επιχειρεί ο υπουργός θα μπορούσε να είναι μέσα στο πλαίσιο της αποστολής που του έχει ανατεθεί.
Ομως από την πρώτη στιγμή, ο Βαρουφάκης δίνει την εντύπωση ότι κάνει κατάχρηση του χαρίσματός του –εξαντλώντας κάθε φορά τα λυρικά του αποθέματα για ζητήματα εύφλεκτα. Από το «fiscal waterboarding» (τον δημοσιονομικό βασανισμό δι’ εικονικού πνιγμού) και την έμμεση απειλή για «Αρμαγεδδώνα» έως την πρόβλεψη ότι η ευρωζώνη μπορεί να αλλάξει όσο γρήγορα «είχε πέσει η Σοβιετία», ο Βαρουφάκης μοιάζει να επιδεινώνει το έλλειμμα αξιοπιστίας που προσπαθεί να θεραπεύσει. Θυμίζει έτσι εκείνον τον προκάτοχό του, που βάζοντας τον εαυτό του στο τιμόνι του Τιτανικού, επέσπευσε αυτό που ήθελε να αποτρέψει.
Στους κόλπους των «θεσμών», ο Βαρουφάκης –για να το πούμε κομψά –μάλλον δεν έχει καταφέρει να βρει συμμάχους. Αν κρίνει κανείς από τις αντιδράσεις που εκδηλώνουν οι αποδέκτες, το μέσο απειλεί να εξουδετερώσει το μήνυμα. Αλλά και στο εσωτερικό, οι χρησμοί για έκτακτους φόρους και τα ατεκμηρίωτα ευχολόγια για τη ρευστότητα εκπέμπουν μια ασάφεια κάθε άλλο παρά δημιουργική.
Οποιος μιλάει πολύ, κάνει λάθη. Είναι ένας κανόνας που φαίνεται να ακολουθεί το ένα από τα δύο κέντρα οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης: εκείνο που λειτουργεί υπό τον αντιπρόεδρο Δραγασάκη, με τον οποίο ο Βαρουφάκης δεν φαίνεται να κινείται στο ίδιο μήκος κύματος.
Εντάξει, η κριτική στη μιντιακή υπερέκθεση του υπουργού Οικονομικών είναι κουβέντα για το περιτύλιγμα. Είναι μια κουβέντα που τροφοδοτεί και ο ίδιος, με τον ποπ τρόπο που σκηνοθετεί τον εαυτό του. Ανεξαρτήτως περιτυλίγματος, το πακέτο των πρώτων ημερών του Μαρτίου είναι αμείλικτο. Από τη διαχείρισή του θα κριθεί αν η υπουργική αυτοπεποίθηση είναι κάτι παραπάνω από στυλιστικό αξιοθέατο.
