Μία από τις πρώτες, τις συμβολικές ενέργειες της νέας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ήταν να απομακρύνει τα κιγκλιδώματα μπροστά από τη Βουλή. Δεν είχαν τοποθετηθεί τυχαία. Μετά τις βίαιες διαδηλώσεις του 2010 και του 2011, που περιελάμβαναν γιουρούσι κατά της Βουλής, στις οποίες είχε κινδυνεύσει από τα δακρυγόνα ακόμα και ο Μανώλης Γλέζος, η ηγεσία της Αστυνομίας είχε κρίνει ότι έπρεπε να βάλει ένα εμπόδιο για να μη διευκολύνονται οι οξύθυμοι ή και όσοι δικαιολογούν τον ακτιβισμό τους με την εκτροπή των ειρηνικών συγκεντρώσεων σε βίαιες.

Αλλοι καιροί. Η σημερινή κυβέρνηση, από την αρχή, έδωσε έμφαση στους συμβολισμούς και στην επικοινωνιακή χρήση τους, όθεν η απομάκρυνση των κιγκλιδωμάτων (και των αστυνομικών από τις φιλοκυβερνητικές λαοσυνάξεις) έμοιαζε να επιβεβαιώνει την κυβερνητική ρητορική: αφού τελείωσαν τα Μνημόνια (!), τέρμα και ο αυταρχισμός.

Μπράβο. Αλλά στην πρώτη μη φιλοκυβερνητική διαδήλωση, που διοργάνωσε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ την περασμένη Πέμπτη, έγιναν σοβαρά έκτροπα στο κέντρο της Αθήνας. Μέσα από τη συγκέντρωση, που δεν επιτηρούνταν από την Αστυνομία, βγήκαν καμιά 150ριά με μαντίλια στο πρόσωπο και μολότοφ κι άρχισαν το γνωστό έργο: πυρπολήσεις ΑΤΜ και αυτοκινήτων, σπάσιμο βιτρινών καταστημάτων και οχύρωση πίσω από φλεγόμενους κάδους απορριμμάτων στην ευρύτερη περιοχή Εξαρχείων. Το γνωστό έργο. Μοναδική διαφορά ότι αυτή τη φορά τα άτομα αυτά έδρασαν ανενόχλητα. Η Αστυνομία, προφανώς για λόγους συμβολισμού, δεν παρέστη στο θέατρο των μαχών.

Οι ζημιές ήταν πραγματικές. Πραγματικά και τα θέματα που αναδείχθηκαν. Η ιδιωτική περιουσία δεν κρίθηκε άξια προστασίας. Και το κέντρο της πόλης μπορεί να μείνει στο έλεος των διαδηλωτών, που αν θέλουν μπορούν να αναβιώσουν ένα σκηνικό καταστροφής.

Κάτι μου λέει ότι η κυβέρνηση ροκανίζει γρήγορα το πολιτικό κεφάλαιό της. Κι αυτό δεν είναι καθόλου συμβολικό.