[Στίγμα] Υπό επιτήρηση

Δεν τον βλέπω καλά τον «ουάου» υπουργό Βαρουφάκη, γεγονός που με κινητοποιεί να κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου να παραμείνει στην κυβέρνηση, καθώς πλέον έχει γίνει το «μαύρο πρόβατο» της δυναστείας ΣΥΡΙΖΑ. Παραλείπω να μιλήσω για τις δικές του ευθύνες –αυτόν τον διάχυτο ναρκισσισμό που αποπνέει και ο οποίος έχει εκνευρίσει πολλούς –και στέκομαι στην προσπάθεια του περίγυρου Τσίπρα να τον υπονομεύσει, μη αντέχοντας την κοσμοπολίτικη καταγωγή του. Του έχουν πιπιλίσει το μυαλό του αρχηγού ότι «μας κάνει κακό, πρέπει να τον μαζέψουμε» –και το απτό αποτέλεσμα αυτής της τακτικής το είδαμε χθες: την ώρα της συνέντευξης που παραχωρούσε στον Παπαδάκη (ή και το αντίθετο: την ώρα που έπαιρνε συνέντευξη από τον Παπαδάκη) χτύπησε το τηλέφωνό του –του Βαρουφάκη, όχι του Παπαδάκη.

Ηταν ο Τσίπρας. Η συνέντευξη διακόπηκε προσωρινά και συνεχίστηκε μετά την ολοκλήρωση του τηλεφωνήματος, το οποίο δεν ήταν απ’ ό,τι φάνηκε για συγχαρητήρια «μπράβο Γιάνη που δίνεις συνέντευξη στον Παπαδάκη».

Επίσης, την περασμένη Παρασκευή, στο κρίσιμο Eurogroup κατά τη διάρκεια του οποίου βρεθήκαμε με το ένα πόδι έξω από την ευρωζώνη, ο πρόεδρος Αλέξης είχε στείλει «μπάστακα» του δημοφιλούς Γιάνη τον αντιπρόεδρο Δραγασάκη. Οπως με ενημέρωσε σοβαρός κυβερνητικός παράγων, ο κύριος Δραγασάκης δεν άνοιξε το στόμα του. Μιλούσε συνεχώς στο κινητό, και όταν δεν μιλούσε, έγραφε και έστελνε SMS, με κατεβασμένα τα γυαλιά της πρεσβυωπίας ώς τη μύτη. Ελπίζω ότι δεν χρειάζεται να εξηγήσω με ποιον μιλούσε και σε ποιον έστελνε SMS όταν δεν μιλούσε.

Αλλού τ’ όνειρο

Τον άλλον που πια καταλαβαίνουν ότι πρέπει να (συμ)μαζέψουν στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι για την ακρίβεια άλλος, αλλά άλλη: πρόκειται για την αγαπημένη Πρόεδρο της Βουλής Ζωή, η οποία αυτή την εβδομάδα είχε τρία στα τρία: από το μπάχαλο με τους χρυσαυγίτες βουλευτές και τον εισαγγελέα που τους απαγόρευσε να μεταβούν στη Βουλή στην ψηφοφορία για τον Αδωνη, μέχρι την τοποθέτησή της στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ για τη συμφωνία-γέφυρα (με το Μνημόνιο) και ώς την πρωτοφανή κίνηση να συγκαλέσει μόνη την ΚΟ του κόμματος, η λατρεμένη Ζωή χτύπησε κόκκινο. Τόσο που ένας από τους πιο κοντινούς, στον Τσίπρα, υπουργούς, είπε στο διάλειμμα τηλεοπτικής εκπομπής:

–Αυτή υποτίθεται ότι τη βάλαμε Πρόεδρο για να στριμώξει τους αντιπάλους μας, και το μόνο που μέχρι τώρα έχει καταφέρει είναι να δημιουργήσει προβλήματα στον ΣΥΡΙΖΑ!

Τέλεια, θα αναφωνήσω.

Τον κλείδωσαν απ’ έξω

Αντιθέτως, παρακολουθώ ότι δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα το αγόρι με το βελούδινο βλέμμα Σκουρλέτης, τον οποίο ο πρόεδρος Αλέξης έχει εναποθέσει στο υπουργείο Εργασίας. Προχωρεί φυσικά σε εξαγγελίες του είδους «τον άλλο μήνα θα έρθουν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις» ή «σταδιακά ώς το τέλος του 2016 θα αυξηθεί ο κατώτατος μισθός», για να υποδηλώσει ότι «είμαι και εγώ εδώ», αλλά εξ όσων έχω πληροφορηθεί ουδόλως συγκινείται ο πρόεδρος Αλέξης. Τον έχει, μου είπαν, κλειδωμένο έξω από το «ιερό», να παρακολουθεί αυτούς που βρίσκονται μέσα. Δεν καλείται σε συσκέψεις, δεν μετέχει στα «κλειστά» μίτινγκ, γενικώς είναι εκτός.

Θα διαμαρτυρηθώ, ήπια πάντως, για το συγκεκριμένο θέμα. Δεν του πρέπει τέτοια τύχη του ανθρώπου, που επί χρόνια έδωσε τη μάχη του για το κόμμα της χαράς, πολλές φορές μέσα στη λάσπη.

Διπλό το κακό

Είναι προφανής, υποθέτω, η στενοχώρια που με διακατέχει για την τύχη που επιφυλάσσεται στον υπουργό Σκουρλέτη, αλλά με παρηγορεί το γεγονός ότι το ίδιο συμβαίνει και με άλλους, επίσης –το πάλαι –κοντά στον πρόεδρο Αλέξη. Αναφέρομαι συγκεκριμένα στον αποχωρούντα γραμματέα του κόμματος Δ. Βίτσα, για τον οποίο διπλώνει μέσα σε έναν μήνα το κακό: δεν φτάνει που δεν εξελέγη βουλευτής η σύντροφός του κυρία Πέρκα (πρόκειται περί επωνύμου ενημερώνω), υποχρεούται σήμερα-αύριο να παραχωρήσει την αξιομνημόνευτη θέση του γραμματέα στον κύριο Τάσο Κορωνάκη –αλλαγή για την οποία είχα ενημερώσει εγκαίρως. Ηδη από ενός χρόνου και πλέον.

(Ο Κορωνάκης είναι ένα παιδί με τρέντι αλογοουρά, ειδικευόμενος στα οργανωτικά.)

Τελειότητα

Δεν γνωρίζω ποια (θα) είναι η πολιτική του νέου γραμματέα αναφορικά με τους συνδικαλιστές, αλλά έχω την εκτίμηση ότι αυτό θα είναι το αμέσως επόμενο πρόβλημα του κόμματος της χαράς, όταν με το καλό ηρεμήσουν τα πράγματα στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές μας. Δεν μιλάω στον αέρα –όπως και ποτέ άλλωστε. Μιλώ με στοιχεία. Εχω στα χέρια μου επιστολή του εκτελεστικού γραμματέα της ΟΤΟΕ, ονόματι Αντώνη Καββαδία (εκ Λευκάδος, εικάζω), απευθυνόμενη προς τον αντιπρόεδρο Δραγασάκη, και τον υπεύθυνο (όχι για πολύ ακόμη, εικάζω) οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Μηλιό. Αντικείμενο, η πολιτική της κυβέρνησης στον χώρο των τραπεζών, την οποία ο εν λόγω Καββαδίας απορρίπτει μετά βδελυγμίας για λογαριασμό «μελών του ΣΥΡΙΖΑ που δραστηριοποιούνται συνδικαλιστικά» στον χώρο των τραπεζών. Από την ανάγνωση και μόνο της επιστολής αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο επιστολογράφος τραβάει μεγάλο ζόρι με τις τοποθετήσεις του Ν. Καραμούζη και του Φ. Καραβία στη διοίκηση της Eurobank. Επιτίθεται σε αυτούς που έλαβαν τη σχετική απόφαση και καταγράφει τον πόνο του: είναι «γεγονός που προκαλεί σημαντικές δυσκολίες στην προσπάθεια που κάνουμε για ανατροπή των συσχετισμών υπέρ της ριζοσπαστικής Αριστεράς στο συνδικαλιστικό κίνημα των τραπεζών για την αποτροπή της ολοκληρωτικής επικράτησης των εργοδοτικών συμφερόντων».

Δεν είναι τέλειος ο οργίλος εργατοπατέρας; Πεθαίνω.

Επιτυχών

Αυτοί που οργίζονται, και αυτοί που δίνουν εξετάσεις και επιβραβεύονται. Πληροφορήθηκα εγκύρως ότι ένα συριζοπαλίκαρο που μου την είχε «πέσει» με αήθη τρόπο προ εβδομάδων, για όσα αποκάλυψα σχετικά με το σπάσιμο των κωδικών ασφαλείας του ΕΣΗΔΗΣ (της ηλεκτρονικής πλατφόρμας για τους διαγωνισμούς προμηθειών του Δημοσίου), παίρνει προαγωγή. Ονομάζεται Μανούσος Μανουσάκης και έως τώρα εμφανιζόταν διευθυντής του γραφείου του υπουργού Οικονομίας Σταθάκη. Σύντομα, λόγω προφανώς των υπηρεσιών που προσφέρει στον υπουργό Σταθάκη, θα αναλάβει γραμματέας του υπερυπουργείου Οικονομίας. Προσόντα και τέτοια μη με ρωτάτε, τα ανέφερα προηγουμένως.

Σημεία των καιρών, θα προσθέσω απλώς.