Αναζήτηση
Δύο εβδομάδες πριν από τις ισραηλινές εκλογές, που δεν προμηνύονται και περίπατος γι’ αυτόν, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου θα απευθυνθεί την Τρίτη στα δύο σώματα του αμερικανικού Κογκρέσου. Προσκλήθηκε από τον ρεπουμπλικανό πρόεδρο της Βουλής Τζον Μπόινερ, χωρίς να ερωτηθεί ο Μπαράκ Ομπάμα, και αποδέχθηκε την πρόσκληση περιφρονώντας τον Μπαράκ Ομπάμα. Ο αμερικανός πρόεδρος δεν θα τον συναντήσει, ο αντιπρόεδρος θα λείπει για δουλειές, η αμερικανίδα σύμβουλος εθνικής ασφαλείας μίλησε για επίθεση «στα ίδια τα θεμέλια της αμερικανοϊσραηλινής σχέσης» και η Wall Street Journal είναι ξεκάθαρη: «Ο Λευκός Οίκος θεωρεί πλέον πως ο Νετανιάχου απειλεί τις προσπάθειες του Ομπάμα να καταλήξει σε μια συμφωνία με την Τεχεράνη για τον περιορισμό του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος».
Διότι, φυσικά, το θέμα είναι το Ιράν. Ο Νετανιάχου κρίνει την οποιαδήποτε συμφωνία με αυτό «επικίνδυνη», έχει δηλώσει αποφασισμένος να κάνει «το παν» ώστε να την εμποδίσει. Γι’ αυτό θέλει να μιλήσει στο Κογκρέσο, και δη στο φιλόξενο ρεπουμπλικανικό ακροατήριο, ώστε να παίξει και από εκεί το χαρτί του Προστάτη του Ισραήλ, δύο εβδομάδες πριν από τις εκλογές, που δεν προμηνύονται και περίπατος γι’ αυτόν.
Οταν ο Μαχάν γνώρισε τον Αβι ήξερε πως αυτός είναι Ισραηλινός. Οταν ο Αβι γνώρισε τον Μαχάν ήξερε πως αυτός είναι Ιρανός. «Αλλά το πρώτο πράγμα για το οποίο μιλήσαμε ήταν ο Μπαχ. Θέλω να πω, δεν υπάρχει τίποτε πιο οικουμενικό από τον Μπαχ». Ο Μαχάν Εσφαχάνι παίζει τσέμπαλο, θεωρεί τον ήχο του «πολύ σέξι», γελάει ο κόσμος όταν το ακούει αυτό αλλά «μετά που με ακούν να παίζω, συμφωνούν». Ο Αβι Αβατάλ παίζει μαντολίνο, θεωρεί τον ήχο του «πολύ φρέσκο», ιδιαίτερα όταν πρόκειται για μουσική δωματίου. Οι δυο τους καταχειροκροτήθηκαν πρόσφατα στο Wigmore Hall του Λονδίνου.
Δεν παίζουν μαζί επειδή ο ένας είναι Ισραηλινός και ο άλλος Ιρανός, τους ήρθε πολύ φυσικά, σίγουρα όμως προσπαθούν να στείλουν ένα μουσικό μήνυμα, «κάνουμε πράξη το όνειρο, νομίζω το όνειρο όλων μας είναι στο μέλλον, ένας Ιρανός και ένας Ισραηλινός που παίζουν μαζί, ή ένας Ισραηλινός και ένας Παλαιστίνιος που παίζουν μαζί, να θεωρείται εξίσου νορμάλ με έναν Γάλλο και έναν Νορβηγό που παίζουν μαζί». Απλώς κάνουν πράξη την πραγματικότητα στην οποία θέλουν να ζήσουν. «Υπάρχει κάτι στην προσπάθεια να αποφασίσεις αν ένα ακόρντο είναι ματζόρε ή μινόρε που πραγματικά σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις». Ε, ναι.
