Αναζήτηση
Υπό την έννοια αυτή, δεν πρόκειται να υπεισέλθω στη σύγκριση των δύο e-mail, όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά γιατί το βρίσκω εξαιρετικά ανιαρό να συγκρίνω δύο πράγματα που είναι σχεδόν ίδια!
Αλλωστε σε αυτή τη χώρα δεν αλλάζει τίποτε, όπως θα περιγράψω εν συνεχεία.
Οι προσεκτικοί παρατηρητές της επικαιρότητας θα ενθυμούνται ότι ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανε όταν ανέλαβε υπουργός ο Παναγιώτης «είμαι το ορθόδοξο ΚΚΕ στον ΣΥΡΙΖΑ» Λαφαζάνης ήταν να συναντηθεί με τους εργατοπατέρες της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Υποθέτω ότι ένα μικρό χαμόγελο θα είχε σχηματιστεί στο πρόσωπο του καθενός διαβάζοντας/ακούγοντας ότι ο υπουργός αποδέχθηκε σειρά αιτημάτων των εργατοπατέρων, για την επαναφορά προνομίων που είχαν καταργηθεί λόγω Μνημονίου.
Βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να ενημερώσω διάφορα κορόιδα –όπως πολλοί εξ ημών και υμών –ότι «πριν αλέκτορα φωνήσαι» (αυτή είναι η σωστή έκφραση, ενημερώνω παρεμπιπτόντως) ο και καθηγητής πρόεδρος της ΔΕΗ Αρθούρος (όχι ο ποιητής Ρεμπό αλλά ο Ζερβός) έσπευσε να υιοθετήσει τα περισσότερα εκ των αιτημάτων. Προς τι η σπουδή, δεν μου το εξήγησε ούτε ο ίδιος με τον οποίο επικοινώνησα.
Εκτιμώ όμως ότι με τόσους ανοιχτούς λογαριασμούς (με τη Δικαιοσύνη) με νέα κυβέρνηση στα πράγματα και με τον (επίσης έχοντα ανοιχτούς λογαριασμούς με τη Δικαιοσύνη αλλά και «άκρες» με τη συριζοκυβέρνηση) αγωνιστή Φωτόπουλο στο ΔΣ της εταιρείας, οτιδήποτε άλλο θα ήταν έκπληξη. Ασε δε που το όλο σκηνικό μού θυμίζει το απόφθεγμα –ύμνο στην αλληλοκάλυψη –«κράτα με να σε κρατώ, ν’ ανεβούμε στο βουνό».
Κατά τον κύριο Αρθούρο (Ζερβό και ουχί Ρεμπό, επαναλαμβάνω), λοιπόν, η καθημαγμένη ΔΕΗ έχει την πολυτέλεια να προσφέρει στους εργαζομένους της «τροφεία».
–Τι είναι αυτά τα τροφεία, τον ρώτησα.
–Ενα επίδομα, μικρό, που δίνεται από τη διοίκηση.
–Πόσο μικρό (ερωτήσεις που κάνω κι εγώ, λες και το μέγεθος μετράει).
–Εξι ευρώ ημερησίως, μη φανταστείτε, μου ανέφερε ο καθηγητής.
Δεν φαντάζομαι, όχι. Αλλά περίεργος όπως είμαι, το έριξα στους υπολογισμούς, και ανατρίχιασα: 6X30 μας κάνουν 180 ευρώ τον μήνα, που σε ένα μισθό της τάξεως των 1.000 ευρώ (αν υποθέσουμε ότι υπάρχει εργαζόμενος στη ΔΕΗ που παίρνει μόνο 1.000 ευρώ) συνιστά μια αύξηση της τάξεως του 18% σε ετήσια βάση εν μέσω κρίσης και με την υπόλοιπη εργατική τάξη να σέρνεται στα πατώματα!
Ο καθηγητής Αρθούρος με καθησύχασε. Αυτά τα έξι ευρώ δίνονται στους εργαζομένους υπό μορφήν κουπονιών για να ψωνίζουν από τις καντίνες. Αλλά όπου υπάρχουν καντίνες της ΔΕΗ. Οπου δεν υπάρχουν «δεν περιγράφω άλλο».
Τον ρώτησα επίσης αν είναι σε θέση να μου πει πόσο θα επιβαρύνουν τη ΔΕΗ ετησίως αυτά τα σε ημερήσια βάση «τροφεία». «Δεν ξέρω» ήταν η απάντηση. Ούτε εγώ ξέρω, αλλά πολύ θα ήθελα να μάθω.
Ταύτιση
Υπενθυμίζω ότι αυτήν ακριβώς τη ΔΕΗ η κυβέρνηση δεν θέλει να ιδιωτικοποιήσει και η ΓΕΝΟΠ είναι μπροστάρης στον αγώνα. Οπως θα περιγράψω δε αύριο (περιμένω μια δικαστική απόφαση, από αυτές που μπορεί να σε κάνουν να περπατάς με την τρίχα κάγκελο), είναι απολύτως σαφές γιατί ταυτίζονται οι επιδιώξεις συνδικαλιστών και πολιτικής ηγεσίας. Η δεύτερη θέλει να έχει το κεφάλι της ήσυχο (με συγχωρείς, Παναγιώτη, φίλε μου). Οι πρώτοι, διότι θα χάσουν προνόμια.
Λογικό δεν είναι;
Κλάματα
Λογικό θεωρώ επίσης ότι είναι στα κάγκελα οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ με το μνημονιάκι που υπέγραψε η κυβέρνηση σε συνεργασία με τους «θεσμούς» των Βρυξελλών, που όπως σημείωνα και χθες είναι η τρόικα η καταραμένη, αλλά τα παλικάρια που μας κυβερνούν θέλουν να την ονομάζουν «θεσμοί», οπότε δεν θα τους χαλάσουμε το χατίρι. Αλλωστε, υπάρχει και σχετική ταινία στην οποία η πρωταγωνίστρια, που είναι ένα κορίτσι της χαράς ασκούν το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου, λέει στον πελάτη: «Φώναζέ με όπως θέλεις, θα είμαι για σένα αυτή που θέλεις, αρκεί να έχεις το κατοστάρικο».
Το ουσιώδες είναι ότι στη χθεσινή κεκλεισμένων των θυρών συνεδρίαση της ΚΟ έπεσε πολύ κλάμα για τη σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα χρεοκοπία της επανάστασης, κάτι για το οποίο και εγώ, ως γνήσιος αριστερός δημοκράτης αντιφασίστας, θρηνώ επίσης. Αλλά όπως είπε και ο πρόεδρος Αλέξης ενώπιον του αγωνιστή Μίκη, εντάξει μωρέ, κάτι ελιγμούς κάνουμε, για να κερδίσουμε τον πόλεμο.
Από όλα όσα συνέβησαν στην «αίθουσα των δακρύων» θα αναδείξω το αξιοσημείωτο γεγονός ότι ζήτησαν τον λόγο 140 βουλευτές, από τους 149 που διαθέτει το κόμμα, κάτι που μου δημιούργησε, θα το παραδεχθώ, μια ευφορία. Διότι εάν ανησυχούν τόσοι για την πορεία της «πρώτης φοράς κυβέρνησης Αριστεράς», σημαίνει ότι το αριστερό μου αγόρι Αλέξης είναι, καλέ, ένας από μας. Αστός, μπουρζουάς, ευρωπαϊστής.
Μαθήματα
Κρατώ φυσικά ορισμένες επιφυλάξεις, διότι οι μεγαλύτεροι επαναστάτες της Ιστορίας παιδιά της αστικής τάξης ήταν. Δεν θα επεκταθώ όμως περισσότερο διότι έχω νευριάσει αρκετά με ορισμένους, τύπου Ραχόι, ο οποίος δεν κοιτάει που τα έχει κάνει στην Ισπανία σαν τα μούτρα του (και έρχονται οι Podemos οσονούπω να τον καταπιούν) μας κάνει και μαθήματα:
«Ο ΣΥΡΙΖΑ», δήλωσε, «δεν είπε την αλήθεια στον ελληνικό λαό κατά την προεκλογική του εκστρατεία, ενώ κατά τις διαπραγματεύσεις διαφάνηκε ότι δεν μπορεί να κάνει κανείς ό,τι θέλει στην Ευρώπη».
Φίλος του Σαμαρά είναι (μα τι γίνεται αυτή η ψυχή, χάθηκε), τι άλλο θα μπορούσε να πει; Αναρωτιέμαι.
Οι Σκουριές είναι χρυσός
Δεν μου αρέσει να περιαυτολογώ –το θεωρώ δείγμα αδυναμίας. Εξού και απλώς υπενθυμίζω ότι εγκαίρως είχα ενημερώσει το λαϊκό αγωνιστικό κίνημα στις Σκουριές Χαλκιδικής ότι όσοι περίμεναν πως με το που θα κέρδιζε τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ θα έκλεινε το μεταλλείο χρυσού θα διαψευσθούν. Το μεταλλείο δεν θα κλείσει, η επένδυση θα συνεχίσει να λειτουργεί. Χθες, ο και οικολόγος υπουργός Γιάννης Τσιρώνης ανακοίνωσε ότι το μεταλλείο δεν πρόκειται να κλείσει. Χαίρετε.
Αμεση αντίδραση
Τέλος, δεν μπορώ να μην αναδείξω την ευαισθητοποίηση της ηγεσίας της Δικαιοσύνης, η οποία διέταξε τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης αναφορικά με τις συνθήκες διαβίωσης της Βίκυς Σταμάτη στο Δρομοκαΐτειο, μετά το χθεσινό μου δημοσίευμα. Θέλω να ελπίζω ότι θα περαιωθεί σύντομα η έρευνα και θα δώσει τέλος στο μαρτύριο αυτής της γυναίκας, η οποία στην τελική αρκετά έχει τιμωρηθεί για να αντιμετωπίζεται με τόση βαναυσότητα.
