Θα σας ομολογήσω ότι έχω βαρεθεί να ανακαλύπτουμε όλοι με έκπληξη ότι υπάρχει πρόβλημα στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Εχω βαρεθεί να το ανακαλύπτουμε μετά βεβαιότητας κάθε δυο, τρεις μήνες. Και μάλιστα να ανακαλύπτουμε μονότονα το ίδιο ακριβώς πρόβλημα.

Το οποίο εφόσον δεν διορθώνεται επανεμφανίζεται σε πρώτη ευκαιρία –όσες αγωνιστικές κι αν αναβληθούν ή όσες απειλές κι αν εκτοξευτούν από την Πολιτεία.

Δεν νομίζω να υπάρχει άλλη ευρωπαϊκή χώρα στην οποία η Δικαιοσύνη να διερευνά «τη σύσταση και λειτουργία εγκληματικής οργάνωσης» από ποδοσφαιρικούς παράγοντες.

Και την ίδια στιγμή, οι ίδιοι παράγοντες να συνεχίζουν να διοικούν το ποδόσφαιρο ή συγκεκριμένες ομάδες ή να διευθύνουν ποδοσφαιρικούς αγώνες.

Διότι αυτό είναι το πρόβλημα. Αν δεχτούμε ότι η Δικαιοσύνη έχει δίκιο και το ποδόσφαιρο διοικείται από μια μαφία, τότε είναι προφανές ότι θα διοικείται με μαφιόζικες μεθόδους.

Με «στρατούς», με «τσαμπουκάδες», με «στησίματα», με «χρηματισμούς», με «απειλές», με «μπράβους». Είναι οι ίδιες μέθοδοι που χρησιμοποιούν όλες οι εγκληματικές οργανώσεις σε ολόκληρο τον πλανήτη για να διασφαλίσουν την κυριαρχία τους.

Από εκεί και πέρα με εκπλήσσει η έκπληξη.

Πώς θα λυθεί το πρόβλημα αν η Δικαιοσύνη δεν κάνει σωστά τη δουλειά της; Πιστεύει κανείς ότι μια «εγκληματική οργάνωση» μπορεί να «αυτορρυθμιστεί»;

Πώς θα λυθεί το πρόβλημα αν η Πολιτεία δεν πάρει σκληρά μέτρα, όπως π.χ. ο αποκλεισμός όλων των ελληνικών ομάδων από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις για μια τριετία;

Αυτό έκανε η Αγγλία της Μάργκαρετ Θάτσερ και (μαζί με μια σειρά από μέτρα οικονομικής εξυγίανσης) έσωσε το αγγλικό ποδόσφαιρο από τον χουλιγκανισμό και την απαξίωση.

Πώς θα λυθεί το πρόβλημα αν η επίλυσή του αφήνεται σε αυτούς που αποτελούν το πρόβλημα;

Η νέα κυβέρνηση έχει το μεγάλο πλεονέκτημα ότι είναι νέα. Οτι διαθέτει ακόμη μια ευρεία εμπιστοσύνη.

Μπορεί να πάρει πρωτοβουλίες και αποφάσεις, μπορεί να επιβάλει σκληρές λύσεις και μέτρα, μπορεί να συγκρουστεί με συμφέροντα χωρίς να φοβάται τίποτα.

Το πρόβλημα είναι απλό, συνεπώς και η λύση του είναι απλή. Αρκεί κάποιος να θέλει να το λύσει.

Να λοιπόν η ευκαιρία. Αν η σημερινή κυβέρνηση το τολμήσει, αν βάλει το μαχαίρι εκεί που δεν το έβαλε καμία από τις προκατόχους της, αν συγκρουστεί ευθέως με την εγκληματική οργάνωση που ελέγχει το ποδόσφαιρο, τότε θα έχει όλη την κοινωνία στο πλευρό της –ανεξαρτήτως αθλητικών προτιμήσεων.

Αν δεν το τολμήσει, αν συμβιβαστεί αμαχητί, δεν θα είναι απλώς άλλη μια κωλοτούμπα –όπως έγινε με το Μνημόνιο.

Θα είναι μια χαμένη ευκαιρία. Χειρότερο.