Το περίμενα, να πω ότι δεν το περίμενα; Δεν θα το πω. Γιατί το περίμενα, ότι το λαϊκό κίνημα και η γνήσια έκφραση τού «πρώτη φορά Αριστερά στην κυβέρνηση» θα κατίσχυε (τι ωραίο ρήμα –νικούσε σημαίνει) του παγκόσμιου καπιταλισμού, των ντόπιων και ξένων εκφραστών του, και κυρίως όλου αυτού του αντεπαναστατικού μετώπου που είχε στήσει –όπως εγκύρως διαχεόταν χθες από το Μέγαρο Μαξίμου –«παγίδα θανάτου» για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το αδάμαστο λαϊκό επαναστατικό κίνημα όμως, με τη βοήθεια όλων μας και του Θεού (κατ’ αποκλειστικότητα αναφέρω ότι κάτι θείες που έχω μέχρι πρόσφορο πήγαν χθες πρωί πρωί στην εκκλησιά για να νικήσουμε), πέτυχε το ακατόρθωτο: να… συντρίψει τις αντεπαναστατικές δυνάμεις, ακριβώς στα γενέθλια του ενός μήνα από την άνοδο της Αριστεράς στην εξουσία.

«Χαίρεται η Ελλάδα που ‘χει τέτοια ομάδα» μου έρχεται να αναφωνήσω, αλλά αυτό είναι από τον ύμνο του Παναθηναϊκού. Αλλο έπρεπε να πω, αλλά δεν έχει την παραμικρή σημασία. Το σημαντικό είναι ότι… νικήσαμε, κι ας κατηγορούν μερικοί μερικοί την κυβέρνηση ότι έχει Τσίπρα, αλλά δεν έχει τσίπα!

Διότι –λένε αυτοί οι άθλιοι –ότι οι της κυβέρνησης βάφτισαν το κρέας «ψάρι» και κατ’ επέκταση το 3ο Μνημόνιο «συμφωνία επέκτασης της δανειακής σύμβασης», την τρόικα «τρεις θεσμοί» (και τρία πουλάκια κάθονται και πλέκουνε πουλόβερ να την έλεγαν, πάλι τρόικα θα ήταν) κ.ο.κ.

Μεταξύ μας, σοβαρά τώρα, δεν χρειάστηκε να περάσει ούτε ένας μήνας για να καταλάβουμε όλοι ότι το αριστερό μου αγόρι Αλέξης ντύθηκε Πινόκιο τις Αποκριές!

Τι 14, τι 22

Διάβασα το διά χειρός «ουάου» Βαρουφάκη 3ο Μνημόνιο και πραγματικά δεν καταλαβαίνω τι χρειαζόταν όλο αυτό που προηγήθηκε. Κυρίως δεν κατάλαβα τι χρειαζόταν ο πανικός αφού γνώριζαν τι τους περιμένει. Ας πούμε, εκείνες οι ατάκες τής «με λένε Νάντια» (Βαλαβάνη) προς τις καθαρίστριες, ότι τάχα μου σε έναν μήνα θα προσλαμβάνονταν όλες. Αμ δε. Ο Αρειος Πάγος παρέπεμψε την υπόθεση προς συζήτηση στις 13 Οκτωβρίου. Ο αρμόδιος Γιώργος Κατρούγκαλος, με τον οποίο επικοινώνησα χθες βράδυ, μου εξήγησε ότι ήταν σε συνεννόηση με το γραφείο Βαρουφάκη για να αναβληθεί η προγραμματισμένη για χθες συζήτηση, ώστε έως τότε να έχει μεσολαβήσει η νομοθετική ρύθμιση για την πρόσληψή τους. Αλλος παράγοντας της κυβέρνησης μου είπε ότι η πρόσληψη των καθαριστριών, όπως και των σχολικών συμβούλων, «έχει κωδικό» και δεν προκαλεί σοβαρό δημοσιονομικό κόστος. Στα 14 εκατομμύρια το προσδιόρισε.

–22 νομίζω, αντέτεινα.

–Οχι, 14 είναι, και υπάρχουν. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν κάνουμε αναφορά στην επιστολή προς τους θεσμούς των Βρυξελλών. Θα τις προσλάβουμε.

Για να δούμε.

Αλλος για Χίο τράβηξε

Στο μεταξύ, περιήλθε εις γνώσιν μου μια υπέροχη ιστορία που αφορά τη δραστηριότητα εταιρείας υπό την επωνυμία 2G Management Facility, η οποία καθαρίζει κτίρια. Εχω στη διάθεσή μου δυο συμβάσεις τής εν λόγω εταιρείας –η μια αφορά τα γραφεία ΔΟΥ στην οδό Μετσόβου και η άλλη το Νοσοκομείο Χίου. Τι αφορούν οι συμβάσεις; Την καθαριότητα των κτιρίων που στεγάζουν τη ΔΟΥ και το Νοσοκομείο. Η πρώτη φέρεται να έχει υπογραφεί το 2013, η δεύτερη τον Ιανουάριο του 2014.

Πού εντοπίζεται το ενδιαφέρον της ιστορίας αυτής; Οτι μέτοχος της εταιρείας, η οποία στεγάζεται σε πολυτελή γραφεία στην Ηλιούπολη, εμφανίζεται ένα συριζοπαλίκαρο, ονόματι Κατωπόδης, ο οποίος όλως τυχαίως ήταν υποψήφιος με το κόμμα της χαράς στη Β’ Αθήνας, αλλά, φευ, δεν εκτιμήθηκε η υποψηφιότητά του από το εκλογικό σώμα.

Υποθέτω ότι αυτός ο συγκεκριμένος δεν θα έχει την παραμικρή έγκαψη για το πότε θα προσληφθούν οι καθαρίστριες του Δημοσίου. Ή όχι;

(Εννοείται ότι αναζητώ και άλλες συμβάσεις τής εν λόγω εταιρείας με το Δημόσιο. Φαντάζομαι ότι θα ενδιαφέρει το θέμα και τις καθαρίστριες που ξεροσταλιάζουν έξω από το υπουργείο Οικονομικών περιμένοντας τη «με λένε Νάντια» να τις προσλάβει).

Η δικαίωση αναβάλλεται

Δυσκολίες διαβλέπω και για τη δικαίωση του αγώνα της αγωνιστικής ΠΟΣΠΕΡΤ, που επίσης περίμενε με το που θα ερχόταν το λαϊκό επαναστατικό κίνημα στην εξουσία να άνοιγε η ΕΡΤ και να προσλαμβάνονταν σύσσωμοι με τους ίδιους μισθούς, τα ίδια προνόμια και την ανάλογη (διάσημη ανά την επικράτεια) παραγωγικότητα.

Oπως με ενημέρωσαν χθες κυβερνητικές πηγές –διευκρινίζω σχετικά ότι δεν περιλαμβάνεται σε αυτές ο αρμόδιος υπουργός Παππάς, αυτός, εξ όσων έχω καταλάβει, έχει καβαλήσει κάποιου είδους καλάμι και το πηγαινοφέρνει, όταν δεν συνομιλεί με τον Θεό -, η ΕΡΤ θα επαναλειτουργήσει σε τρεις φάσεις.

Διότι, όπως μου εξήγησαν οι πλην του εν λόγω Παππά πηγές μου, δεν γίνεται να ανοίξουν όλα μαζί –τηλεόραση, περιφερειακοί σταθμοί, ραδιόφωνα και ΕΡΤ3. Υπάρχουν, μου ανέφεραν, πολλά ζητήματα που πρέπει να επιλυθούν, και είναι μισθολογικά, περιουσιακά, εργασιακά κ.λπ. Για παράδειγμα, θα αξιολογηθούν όλοι οι απολυμένοι, οι μισθοί θα οριστούν από μηδενική βάση και ό,τι έως τώρα είχαν καταφέρει να κερδίσουν (με τους γνωστούς τρόπους) οι συνδικαλιστές δεν θα ισχύει. Ασε, δε, που δεν θα απολυθούν και οι νυν εργαζόμενοι της ΝΕΡΙΤ. Συνοπτικά, αν με λέγαν Καλφαγιάννη, θα ζούσα ένα δράμα τώρα.

Στενοχωριέμαι αφάνταστα, φυσικά. Ενημερώνω πάντως, διότι γνωρίζω ότι αρκετοί εξ υμών με αυτόν τον καημό κοιμούνται και ξυπνούν, ότι το σχετικό νομοσχέδιο είναι σχεδόν έτοιμο και σύμφωνα με τον προγραμματισμό θα είναι το πρώτο που θα συζητήσει η νέα Βουλή. Η διαδικασία θα ξεκινήσει στις αρχές της εβδομάδας και εκτιμάται ότι το νομοσχέδιο θα έχει ψηφιστεί ώς την επόμενη Παρασκευή. Θα το υποστηρίξει, φαντάζομαι, ο υπουργός Παππάς, οπότε και θα έχουμε τη χαρά να ασχοληθούμε διεξοδικότερα μαζί του, δεδομένης και της δεινότητας του πολιτικού του λόγου.

Αυστηρότητα

Αντιλαμβάνομαι ότι η Δικαιοσύνη είναι –και πρέπει να είναι –ανεξάρτητη. Δεν διανοούμαι καν να παρέμβω με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στο έργο της, εμμέσως ή αμέσως. Αρκετά έγιναν χθες το βράδυ στη Βουλή, με την Πρόεδρο Ζωή να γνωμοδοτεί (επί ώρες) ως η υπέρτατη συνταγματολόγος της χώρας για τη διάκριση των εξουσιών.

Εγώ αυτό που θέλω να σημειώσω είναι αυτό που περιήλθε εις γνώσιν μου για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης της κρατούμενης Βίκυς Σταμάτη (συζύγου του Ακη) στο Δρομοκαΐτειο.

Μου είναι εντελώς αδύνατον να πιστέψω όσα μου μεταφέρθηκαν για το τι υφίσταται αυτή η γυναίκα, η οποία προφανώς δεν είναι σε θέση να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Το δυστύχημα είναι ότι ούτε η Δικαιοσύνη είναι σε θέση να την υπερασπιστεί στην καθημερινότητα που βιώνει στον χώρο όπου κρατείται.

Γιατί πολύ απλά την «εναπόθεσε» εκεί, εξαντλώντας την αυστηρότητά της και αδιαφορώντας για το πραγματικά σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Δεν μπορώ να την καταλάβω αυτήν τη σκληρότητα και μετά βίας συγκρατούμαι να μην την αντιδιαστείλω με την αντιμετώπιση που έχουν άλλοι/ες οι οποίοι βαρύνονται με σοβαρότερα αδικήματα.