Αναζήτηση
Από την Τετάρτη το βράδυ τα πράγματα είναι εντελώς ξεκάθαρα –για να είμαι ειλικρινής από την αρχή ήταν εντελώς ξεκάθαρα, απλώς πολλοί έκαναν ότι δεν το έβλεπαν ή προτιμούσαν να ζουν στον κόσμο των αισθήσεων και των ψευδαισθήσεων.
Τα ξεκάθαρα πράγματα έχουν ως εξής. Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την ευρωζώνη υπάρχουν δύο πράγματα: ο συμβιβασμός και το τίποτα.
Οποιος θέλει παίρνει τον συμβιβασμό. Οποιος θέλει παίρνει το τίποτα.
Αλλά ούτε «γέφυρες» υπάρχουν, ούτε «νέα συμβόλαια», ούτε «διαγραφή του χρέους», ούτε όλη η αερολογία που ακούγαμε τον τελευταίο καιρό.
Τα πράγματα όμως είναι ξεκάθαρα και ως προς ένα άλλο σημείο.
Η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να δεχθεί μια παράταση του Μνημονίου με διαδικασίες ελέγχου Μνημονίου και με μοντέλο δεσμεύσεων Μνημονίου –όπως και αν μετονομασθούν το Μνημόνιο και η τρόικα.
Σε αυτό παίζεται όχι μόνο η πολιτική αξιοπιστία της αλλά η ίδια η ύπαρξή της.
Είναι προφανές ότι ο ελληνικός λαός δεν ψήφισε Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ για να είναι «στο ίδιο έργο θεατής». Τους ψήφισε επειδή πίστεψε τις υποσχέσεις, τις δεσμεύσεις, τις διαβεβαιώσεις, «την ελπίδα που έρχεται» και «την Ευρώπη που αλλάζει».
Ευλόγως λοιπόν ο Πρωθυπουργός μπλόκαρε τη συμφωνία στο Eurogroup. Από έναν συμβιβασμό που έμοιαζε με συνθηκολόγηση έδειξε να προτιμάει το τίποτα –και υπενθυμίζω ότι άλλη προσφορά δεν υπάρχει στο τραπέζι.
Τελικά έχω την αίσθηση ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι το είδος του πολιτικού που δεν θα θελήσει να ξεκινήσει την πρωθυπουργία του με μια μεγαλοπρεπή κωλοτούμπα. Οπως δεν νομίζω ότι αντέχει να υποστεί τις εσωτερικές πολιτικές συνέπειες μιας τέτοιας κωλοτούμπας.
Υπό αυτήν την έννοια, ακόμη και αν κάθε συμβιβασμός είναι οδυνηρός, δεν είναι ίσως έτοιμος να αποδεχθεί τον οιονδήποτε συμβιβασμό.
Από εκεί και πέρα, βεβαίως, μια ρήξη βάζει τη χώρα σε περιπέτειες. Εχει μεγαλύτερο κόστος και από τον πιο ταπεινωτικό συμβιβασμό.
Αλλά αυτό το ενδεχόμενο το γνώριζαν όσοι ψήφισαν στις 25 Ιανουαρίου τον «άλλο δρόμο». Δεν γίνεται τώρα κάποιοι να επικαλούνται το κόστος και να ζητούν από έναν Πρωθυπουργό να εγκαταλείψει τη ρητορική στη βάση της οποίας εξελέγη.
Διότι ένα τέτοιο αίτημα είναι βαθιά υποκριτικό.
Σημαίνει πως δεν τον ψήφισαν για να κάνει αυτά που έλεγε αλλά τον ψήφισαν ελπίζοντας να μην τα κάνει. Και τώρα του ζητούν να ξεπλύνει την προεκλογική υποκρισία τους μέσα σε έναν μετεκλογικό καιροσκοπισμό.
Μεταξύ μας, δεν είμαι καθόλου βέβαιος πως τον συμφέρει να τους κάνει το χατίρι.
Αλλά Δευτέρα, κοντή γιορτή.
