Αναζήτηση
Και δεν μπαίνω σε αυτή τη συζήτηση διότι εγώ είμαι και λίγο μεγάλος και επίσης έχω και μνήμη ελέφαντα (τουλάχιστον) και θυμάμαι –πολύ καλά μάλιστα –τι είχε συμβεί το 1989, κατά τη συγκυβέρνηση Δεξιάς – Αριστεράς (το «βρώμικο ’89»), στα υπουργεία και στις γραμματείες που είχε πάρει η Αριστερά στο πλαίσιο της μοιρασιάς της πίτας. Και θυμάμαι επίσης ότι η Αριστερά είχε επιμείνει ιδιαίτερα (με μεγάλη επιμονή, θα σημειώσω) να της δοθούν κάτι γραμματείες «ιδιαίτερου» ενδιαφέροντος όπως, ας πούμε, η Γραμματεία Εμπορίου και Κρατικών Προμηθειών. Και ήταν τόση η επιμονή της που τελικά τα κατάφερε και την πήρε από τον δράκο Μητσοτάκη –φαντάσου.
Αρα, τι να μας λέει και το ΠΑΣΟΚ, η 20άδα συμβούλων το μάρανε; Εδώ έχουν όλη την «πρώτη φορά κυβέρνηση της Αριστεράς» δική τους.
Προβλήματα ορολογίας
Και άντε και πες ότι οι προσλήψεις ημετέρων (συμβούλων κ.λπ.) είναι ένα θέμα που παραπέμπει σε αστικά κόμματα τα οποία διαπνέονται από πελατειακή λογική. Το άλλο που έχει ξεκινήσει να γίνεται δεν απασχολεί κανέναν; Αυτό λέω της άκριτης αντικατάστασης/ ξηλώματος του προηγούμενου στελεχικού δυναμικού της χώρας.
Με ενημέρωσαν, ας πούμε, ότι το υπουργείο Υγείας ζήτησε τις παραιτήσεις όλων των διοικητών των νοσοκομείων. Υπάρχει κάποια εξήγηση γι’ αυτό; Αξιολογήθηκαν; Πότε; Και με ποια διαδικασία; Και αν αξιολογήθηκαν, πώς γίνεται να απέτυχαν όλοι και να κόβονται; Ο υπουργός Κουρουμπλής, που έχει τεράστια εμπειρία και γνώση του χώρου, με ποιους θα τους αντικαταστήσει όλους αυτούς; Προφανώς με συριζαίους οι οποίοι δεν έχουν ούτε γνώση ούτε εικόνα του αντικειμένου. Και θα τους πάρει κανένα εξάμηνο, το λιγότερο σου λέω, να ενημερωθούν, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για το ΕΣΥ και τα νοσοκομεία.
Αυτό, αν η κυβέρνηση ανήκε σε ένα ή και στα δύο αστικά κόμματα, θα το λέγαμε «κομματικό κράτος». Τώρα που στην εξουσία βρίσκεται «πρώτη φορά κυβέρνηση της Αριστεράς» πώς θα το πούμε, ρε γαμώτο;
Βιάζομαι, και δεν πρέπει. Εχω (αυτο)δεσμευθεί, το είπα και προηγουμένως, σε αντίθεση με ορισμένους άλλους, που κάνουν μακριούς σταυρούς και τάζουν λαμπάδες ίσαμε το μπόι τους να αποτύχει η κυβέρνηση (και προφανώς να επιστρέψουν πάλι αυτοί στα πράγματα) ότι θα περιμένω ένα εύλογο διάστημα να δω πού θα πάει το πράγμα με τους καινούργιους.
Υπό την έννοια αυτήν δεν λέω τίποτε. Μόνο παραινέσεις, αν μου το επιτρέπουν, μπορώ να κάνω. Παιδιά, θέλετε να γλείψετε κάποια/ον. Κανένα πρόβλημα, δικό σας το θέμα, και δεν επεμβαίνω. Κάντε το όμως με μια κομψότητα. Με ένα στυλ. Με μια σοβαρότητα. Οχι όμως να τρέχουν τα σάλια και να ποτίζουν το πάτωμα, διότι εμφιλοχωρεί (τι ωραίες λέξεις ανασύρω ορισμένες φορές στην επιφάνεια, ε;) κίνδυνος ατυχήματος. Υπάρχουν μεγάλοι άνθρωποι. Οφείλετε μια προσοχή, ειδικά γι’ αυτούς.
Παράδειγμα το «ουάου» αγόρι Βαρουφάκης. Θέλει να γλείψει Μέρκελ – Σόιμπλε, Γερμανούς γενικώς, ενόψει Συνόδου Κορυφής σήμερα και Eurogroup της Δευτέρας. Εντάξει, δεν λέμε τίποτε. Και να τους γλείψεις, και να τους ξεσκονίσεις. Αλλά, ρε φίλε, κράτα ένα μέτρο. Αντιγράφω (από χθεσινή του δήλωση):
«Η Ανγκελα Μέρκελ είναι με διαφορά η πιο έξυπνη πολιτικός στην Ευρώπη. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία […] ο κ. Σόιμπλε είναι ίσως ο μοναδικός ευρωπαίος πολιτικός με πνευματική ουσία, ένας πιστός ευρωπαϊστής και βαθιά φεντεραλιστής».
Οσο για τους Γερμανούς, τους θεωρεί «καλύτερους Ευρωπαίους από τους Γάλλους ή ακόμη και από εμάς τους Ελληνες».
Μπλιαχχχ…
Εμπλεος αισιοδοξίας
Στο μεταξύ πληροφορούμαστε ενδιαφέροντα νέα για τη στελέχωση του επιτελείου του «ουάου» υπουργού των Οικονομικών. Μετά τη μισητή Lazard (μισητή επί Παπανδρέου, διευκρινίζω), η οποία προσελήφθη γύρευε πώς (αλλά το θέμα θα απασχολήσει τη Βουλή έπειτα από έξυπνη ενέργεια του Γιάννη Δριβελέγκα που επανακαταθέτει σχετική ερώτηση του προέδρου Αλέξη του ’11!), στο επιτελείο προσελήφθη και η κυρία Ελενα Παναρίτη. Για όσους δεν θυμούνται το αστέρι αυτό, το είχε φέρει στη ζωή μας ο Γιώργος ως βουλευτή Επικρατείας, με κάτι αδιευκρίνιστους τίτλους εργασίας στη Λατινική Αμερική, αλλά, φευ, ποτέ δεν της έδωσε κυβερνητική θέση. Τώρα, μαθαίνω, την προσέλαβε ο «ουάου» Γιάνης.
Είμαι τρελά αισιόδοξος για την πορεία της οικονομίας και της χώρας γενικότερα, και δεν το κρύβω.
Ας αρχίσουν οι χοροί
Αισιόδοξος επίσης ότι τα καλύτερα έρχονται δηλώνω και για πληροφορία που περιήλθε σε γνώση μου από έγκυρη –πιο έγκυρη δεν γίνεται –πηγή σύμφωνα με την οποία εστάλησαν στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου περί τους 20 φακέλους με εξοπλιστικά προγράμματα. Η πρωτοβουλία ήταν του αρμόδιου υπουργού Πάνου (Καμμένου) και, όπως με ενημέρωσε η πιο έγκυρη δεν γίνεται πηγή, το βάθος των υποθέσεων εκτείνεται στη 15ετία, ήτοι από Ακη (Τσοχατζόπουλο) και εντεύθεν.
–Και επί Καραμανλή; ρώτησα πονηρά.
–Και επί Καραμανλή. Μέχρι και χθες, μπορείς να υποθέσεις, μου είπε η πηγή που προανέφερα.
Για να έχει δε κανείς πλήρη εικόνα, αναφέρω ότι εκκρεμεί η μελέτη άλλων 40 φακέλων από το σώμα ειδικών επιθεωρητών που συνέστησε ο υπουργός Πάνος, και λογικά και κάποιοι άλλοι θα πάρουν τον δρόμο της Εισαγγελίας. Οπου να ‘ναι θα ανοίξει και η πρόεδρος Ζωή τους δικούς της, συν αυτούς που διαχειρίζεται ο κύριος Νικολούδης, θα ξεπεταχτεί και καμιά παρτίδα από το πουθενά –ε, ρε, γλέντια! Αυτό μόνο έχω να πω. Ε, ρε, γλέντια.
Ολα π(ετ)άνε καλά
Συνομίλησα με τον υπουργό Πάνο, τον «απαραίτητο» υπουργό Πάνο (άλλη μια απόδειξη ότι θάψαμε τα τόμαχοκ του πολέμου), και ομολογώ ότι μια φρίκη την αισθάνθηκα από όσα μου ανέφερε για την κατάσταση του εξοπλισμού των Ενόπλων Δυνάμεων. Ανασύρω το παράδειγμα –εξ όσων μου είπε –των ελικοπτέρων ΝΗ-90, τελευταίο απόκτημα του ελληνικού Στρατού. Αγοράσαμε, μου είπε, 20. Εχουμε παραλάβει 11. Από τα 11 πετούν 2, από τα 2 χάλασε το ένα, ήταν αυτό που τον πήγε στα Ιμια τις προάλλες.
Χρωστάμε μια δόση 110 εκατομμυρίων ευρώ. Μας ζήτησαν και 71 εκατομμύρια ευρώ για συντήρηση για καινούργια ελικόπτερα.
–Και; ρώτησα.
–Δεν έχει «και». Κάλεσα τον γάλλο πρέσβη και του είπα δεν δίνω μία, φτιάξτε τα να πετάνε και μετά βλέπουμε.
Τόσο καλά.
