Υπό κανονικές συνθήκες οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης που ανέγνωσε χθες ο Πρωθυπουργός δεν περιείχαν τίποτα που να ενοχλήσει ή να εκπλήξει. Τίποτα το υπερβολικό και τίποτα έξω από τα ήδη γνωστά.

Θα έλεγα μάλιστα ότι είχαν και μια δόση κοινοτοπίας: ούτε θυμάμαι πόσες κυβερνήσεις έχουν υποσχεθεί να πατάξουν τη φοροδιαφυγή, τη διαφθορά και τη σπατάλη!..

Θα βοηθήσει αυτό σε μια συμφωνία με τους εταίρους;

Ειλικρινά δεν γνωρίζω. Διότι οι συνθήκες δεν είναι κανονικές.

Κι επειδή ουδείς μου έχει αναθέσει να υποδύομαι τον μάντη Τειρεσία, θα σταθώ απλώς στα δεδομένα.

Τι ζητάει η ελληνική κυβέρνηση από τους εταίρους της;

Ζητάει να σεβαστούν την εντολή και τις επιθυμίες του ελληνικού λαού. Να αποδεχθούν δηλαδή ότι ένα εκλογικό αποτέλεσμα στην Ελλάδα (ή κάπου αλλού…) μπορεί να μεταβάλει τη συνολική πολιτική της Ευρώπης.

Να συμφωνήσουμε ότι δεν είναι απίθανο. Αλλά ούτε και πολύ απλό.

Διότι η Ελλάδα το ζητάει από δεκαοκτώ κυβερνήσεις, οι οποίες όλες χωρίς εξαίρεση (αν και σε διαφορετικούς βαθμούς) εφαρμόζουν στις χώρες τους την πολιτική που απέρριψε ο ελληνικός λαός.

Με άλλα λόγια, τους ζητάει περίπου να πουν στους ψηφοφόρους τους «ξέρετε, κατά λάθος σας ξεζουμίσαμε, διότι στην Ελλάδα ψήφισαν ότι υπάρχει άλλος, καλύτερος κι ευκολότερος δρόμος».

Να συμφωνήσουμε πως ούτε αυτό είναι απίθανο. Αλλά μη μου πείτε ότι είναι απλό.

Ασφαλώς υπάρχουν παρακαμπτήριοι. Ο Δραγασάκης μιλούσε για «πολιτική συμφωνία» και συνεννόηση με τον Ντράγκι –τα είδαμε…

Ο Βαρουφάκης θέλει «συμφωνία – γέφυρα» –η οποία στην πραγματικότητα είναι «χρηματοδότηση – γέφυρα» έως ότου φτιάξουμε το «σχέδιο» που έχουμε (ακόμη) στο μυαλό μας…

Ο Πρωθυπουργός κινήθηκε στο ίδιο μήκος κύματος. Αλλά τίποτα από αυτά δεν φάνηκε έως τώρα να συγκινεί την άλλη πλευρά.

Για τον απλούστατο λόγο ότι δεν θα δεχτούν καμία συμφωνία, η οποία θα θέτει συνολικά σε αμφισβήτηση την ευρωπαϊκή πολιτική. Τη δική τους πολιτική. Θα είναι σαν να ακυρώνουν τον εαυτό τους.

Επειδή όμως αυτή τη συμφωνία τη χρειάζεται απαραιτήτως η Ελλάδα, είναι προφανές ότι δεν πρόκειται να προκύψει χωρίς μια σοβαρή προσαρμογή τής κυβερνητικής ρητορικής. Ηδη χθες οι τόνοι ήταν πιο μαζεμένοι.

Λέω για ρητορική επειδή έως τώρα όλη η σύγκρουση είναι στο μιλητό.

Επί της ουσίας ούτε εμείς έχουμε κάνει κάτι εναντίον τους, ούτε εκείνοι κάτι εναντίον μας. Τίποτα το συγκεκριμένο και τίποτα το αμετάκλητο, εννοώ. Και οι λέξεις αποσύρονται εύκολα.

Δεν ξέρω αν είναι πιθανό. Αλλα είναι σίγουρα απλούστερο από όλα τα άλλα.

Θα μου πείτε: έχει κόστος. Ασφαλώς. Τα μαθήματα έχουν και δίδακτρα.