Αναζήτηση
Δεν έχει την παραμικρή σημασία να μεταφέρω εδώ τι αναφέρει το άρθρο. Θα επισημάνω απλώς ότι έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά άλλων δημοσίων παρεμβάσεων υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ της dame Γιάννας, γεγονός το οποίο από μόνο του συνιστά μια απόδειξη ότι η κυρία Γιάννα παραμένει σταθερή στις προσπάθειές της να απολαμβάνει στο διηνεκές την εύνοια του προέδρου Αλέξη, που μικρό παιδί είναι, όσο να πεις, την κολακεία δύσκολα την αναγνωρίζει και ακόμη δυσκολότερα την αποποιείται.
Παρεμπιπτόντως αναφέρω το εντελώς άσχετο (;) γεγονός της αποχώρησης από τους διαγωνισμούς έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων (και ουχί υδατανθράκων) στην Ελλάδα όλων των ξένων εταιρειών. Η στα όρια του πανικού –μετά την πολιτική αλλαγή στην Αθήνα –αποχώρηση, φρονώ ότι ανοίγει πεδίον δόξης λαμπρόν για εκείνον τον έλληνα μεγαλοεφοπλιστή που έχει σε απόλυτη αδράνεια δύο πλωτές πλατφόρμες έρευνας –μια επένδυση της τάξεως των 400 εκατ. δολαρίων που την τρώει η αρμύρα της θάλασσας.
Καλές δουλειές εύχομαι.
Στο ίδιο καράβι είμαστε
Ευχές διατυπώνω και προς την κυβέρνηση, διότι όσο να πεις μια ανησυχία την έχω για το πού το πάνε το έργο οι άνθρωποι αυτοί. Διότι πληθαίνουν οι ενδείξεις πως πορευόμαστε με οδηγό το περίφημο «βλέποντας και κάνοντας», πράγμα το οποίο τρομάζει τις αγνές ψυχές πολλών εξ ημών. Διότι, όπως έχω ξαναπεί, αν αποτύχει η κυβέρνηση την έχουμε βάψει, κατά το κοινώς λεγόμενο, όλοι. Μηδενός εξαιρουμένου. Αρα κάτι γαλάζια παλικάρια που συνάντησα προχθές σαββατιάτικα στη Γλυφάδα κατά τον πρωινό καφέ μου, και τα οποία περίπου έτριβαν τα χέρια τους με τον στραγγαλισμό της κυβέρνησης από τους δανειστές, νομίζω ότι το έχουν πάρει στραβά και πρέπει να ισιώσουν –την όποια αποτυχία της κυβέρνησης θα την υποστούμε όλοι. Οχι μόνο οι συριζαίοι που κυβερνούν.
Τοπίο στην ομίχλη
Αλλά τα δυσοίωνα μηνύματα πολλαπλασιάζονται, και αυτό δεν είναι καλό. Δεν είναι καθόλου καλό. Παράδειγμα: προχθές το «ουάου» αγόρι Βαρουφάκης ενημέρωσε αντιπροσωπεία του Ποταμιού, την οποία του απέστειλε ο αρχηγός Σταύρος προκειμένου να ενημερωθεί για το «πού πάει το πράγμα». Δεν ξέρω τι του είπαν επιστρέφοντας ο Χάρης Θεοχάρης και η Αντιγόνη Λυμπεράκη. Ξέρω τι μου είπε ο Χάρης Θεοχάρης εμένα χθες το απόγευμα που μιλήσαμε: ήταν πολύ προβληματισμένος και με εντελώς ασαφή εικόνα για τους κυβερνητικούς χειρισμούς.
– Νομίζω ότι τα περισσότερα που ακούσαμε ανήκουν στο επίπεδο της αυτοφυούς επιθυμίας και όχι σε πραγματικά γεγονότα, μου είπε. Το πώς θα περάσει ο Βαρουφάκης στο Eurogroup της Τετάρτης θα εξαρτηθεί κατά πολύ από όσα είπε χθες το βράδυ στις προγραμματικές ο Τσίπρας.
Κατάλαβα.
Ψάξε, ψάξε, δεν θα τον βρεις
Εγώ θα πρόσθετα και από το πόσο σοβαρός και προετοιμασμένος θα εμφανιστεί ενώπιον του συμβουλίου και το «ουάου» αγόρι υπουργός Οικονομικών. Διότι δεν έχουμε καμία ένδειξη περί αυτού. Ο άνθρωπος είναι φανερό ότι ζει τον προσωπικό του μύθο, με τις γκόμενες να τον θεωρούν το απόλυτο sex symbol.
Χθες, μετά τα όσα διαβάσαμε εδώ και εκεί για τις απανταχού της Γης βαρουφίτσες, ήρθε η σειρά της να κερδίσει 15 λεπτά δημοσιότητας και η κυρία Ανθούλα. Ποια είναι η κυρία Ανθούλα και τι θέλει από τη ζωή μας;
Πρόκειται για καθαρίστρια το επάγγελμα, η οποία προέβη σε σοβαρότατες δηλώσεις για το πόσο εξαιρετικά της συμπεριφερόταν ο Βαρουφάκης στο πανεπιστήμιο το 2000, γεγονός που μας έκανε να νιώσουμε νέα θετικά συναισθήματα για τον υπουργό.
Νωρίτερα είχε βγει στα κανάλια ένας δάσκαλός του στο σχολείο, ο οποίος μας ενημέρωσε πόσο έξυπνος ήταν ως μαθητής.
Πληροφορούμαι ότι ώς την Τετάρτη, ημέρα σύγκλησης του Eurogroup, αναμένονται νέες συνταρακτικές δηλώσεις αυτή τη φορά από τον κομμωτή του, τον καιρό που είχε μαλλιά, μια πωλήτρια του Zara απ’ όπου αγόραζε πουκάμισα δυο νούμερα μεγαλύτερα, από τον μανάβη της γειτονιάς του, και τον ταβερνιάρη Σκοτάδη στην Αίγινα όπου έτρωγε ψάρια.
Αν πιστεύει κανείς ότι έχει πάτο όλο αυτό, είναι μακριά νυχτωμένος, λυπάμαι.
Πρόσκληση – διέξοδος
Και μέσα σε όλα αυτά, έσκασε μύτη και ο συναγωνιστής, σύντροφος και επαναστάτης Νικολάς Μαδούρο –ο διάδοχος του Τσάβες που κρατούσε στο «ψυγείο» τον ημίθεο Ούγκο επί τρίμηνο μέχρι να διευθετήσει ορισμένα θεματάκια όπως το πώς θα «κερδίσει» τις εκλογές. Ο Νικολάς προσκάλεσε τον πρόεδρο Αλέξη να επισκεφθεί την ωραία του χώρα, και -εδώ είναι η είδηση –σύμφωνα με ξελιγωμένα από επαναστατική διάθεση τηλεοπτικά ρεπορτάζ, ο δικός μας απεδέχθη ασμένως την πρόσκληση.
Να πάει, δεν λέω, αλλά το θέμα είναι πότε θα πάει: πριν ή μετά;
(Το «μετά» πάντως είναι μια εξαιρετική ιδέα –στη Βενεζουέλα δεν σε φτάνει τίποτε.)
Πλουραλιστικές τάσεις
Επιστρέφω αμέσως στα εγχώρια, για να δηλώσω ότι από την πλευρά μου δεν μπορώ να μη χαιρετίσω την αναγγελία της υποψηφιότητας του φίλου μου Ανδρέα «πιο γαύρος πεθαίνεις» Λοβέρδου, για την αρχηγία του κόμματος ΠΑΣΟΚ/Βενιζέλου. Αν δεν κάνω λάθος είναι η 5η ή η 6η υποψηφιότητα για την ηγεσία αυτού του (υπο)κόμματος, και μέχρι τον Μάιο οπότε και υποτίθεται ότι θα πραγματοποιηθεί συνέδριο, άνετα οι υποψήφιοι μπορούν να φτάσουν τους 10. Ή και να τους ξεπεράσουν.
Προσωπικά ρίχνω την ιδέα, να επιτραπεί και στους Θάνο Μωραΐτη – Συμεών Κεδίκογλου που σήμερα είναι στο Κίνημα/Γιώργου να είναι και αυτοί υποψήφιοι αρχηγοί, ώστε να υπάρξει πλουραλισμός υποψηφιοτήτων και να εκπροσωπηθούν όλες οι συνιστώσες ΠΑΣΟΚ.
Ευκαιρίας δοθείσης καλώ την Πρόεδρο (της Βουλής) Ζωή να αποκαταστήσει αμέσως μία αδικία εις βάρος του προέδρου «το ΠΑΣΟΚ είμαι ακόμη εγώ» Βαγγέλη, αναφορικά με το γραφείο του στη Βουλή, το οποίο όντως είναι «μια τρύπα» δίπλα στις τουαλέτες.
Θα του ανοίξει που θα του ανοίξει τον φάκελο για τα υποβρύχια, ας του χρυσώσει τουλάχιστον το χάπι με ένα γραφείο αντάξιο του βεληνεκούς του.
Κίτρινο το φυλλαράκι
Τέλος, όσοι κατά καιρούς διαμαρτύρονται για την ποιότητα του ελληνικού Τύπου, και ειδικά των εφημερίδων, ας ρίξουν μια ματιά σε ένα απίθανο δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας «Die Zeit», το οποίο επιχειρεί να συνδέσει –με αφορμή έναν γάμο! –τον Καμμένο, καμιά δεκαριά φίλους μου και φίλους του, και μερικούς γνωστούς έλληνες επιχειρηματίες με έναν ρώσο εθνικιστή ολιγάρχη. Πρόκειται για ένα δημοσίευμα υπόδειγμα κίτρινης δημοσιογραφίας –όπως μετά λόγου γνώσεως μπορώ να διαβεβαιώσω -, γνωρίζοντας από τις διηγήσεις των φίλων μου τι ακριβώς συνέβη, και πώς βρέθηκαν όλοι αυτοί στον γάμο, καλεσμένοι του ζευγαριού που αντάλλαξε όρκους αιώνιας (λέμε τώρα) πίστης.
