Αναζήτηση
Δεν πρόλαβε να κλείσει εβδομάδα και όλοι καταλάβαμε από όσα μεσολάβησαν τι πραγματικά ψιθύρισε την περασμένη Παρασκευή ο Ντεϊλσεμπλούμ στο αφτί του Βαρουφάκη.
Σίγουρα δεν του είπε «μόλις σκότωσες την τρόικα!» (όπως ισχυρίστηκε ο Βαρουφάκης) αλλά μάλλον του είπε «μόλις έκανες ένα μεγάλο λάθος!» (όπως ήταν η εκδοχή του Ντεϊσελμπλούμ).
Ούτως Ή άλλως, το βέβαιο είναι ότι ο Βαρουφάκης απάντησε «ουάου!».
Προσωπικά δεν με εκπλήσσει η σύγκρουση. Με εκπλήσσει η έκπληξη.
Διότι η νέα κυβερνητική πλειοψηφία εξελέγη με την υπόσχεση ότι υπάρχει ένας «άλλος δρόμος». Για να το αποδείξει είναι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένη να συγκρουσθεί με όσους στην Ευρώπη έχουν διαφορετική άποψη ή με όσους μιλούν τόσα χρόνια με όρους «μονόδρομου».
Δεν θα σταθώ στο ενδεχόμενο να έγιναν ατυχείς χειρισμοί μέσα στον ενθουσιασμό των ημερών ή να μη διάβασαν σωστά τα μηνύματα που έρχονταν μονότονα από παντού ή να είχαν μια λανθασμένη αντίληψη της μετεκλογικής πραγματικότητας.
Και δεν θα σταθώ διότι ακόμη και αν αυτά συνέβησαν, τα θεωρώ δευτερεύοντα. Η σύγκρουση θα προέκυπτε ούτως ή άλλως για δύο αντικειμενικούς λόγους.
Πρώτον, επειδή η ελληνική πλευρά θεωρεί πως το πολιτικό γεγονός (η εκλογική νίκη της, δηλαδή) δημιουργεί νέα οικονομικά δεδομένα στην Ευρώπη και μηδενίζει το κοντέρ της διαπραγμάτευσης.
Η Ευρωπαϊκή Ενωση, αντιθέτως, στηρίζει παγίως τη λειτουργία της στην άποψη ότι οι πολυμερείς συμφωνίες ούτε καταργούνται ούτε αλλάζουν επειδή σε κάποιο από τα μέρη της συμφωνίας προκύπτουν πολιτικά γεγονότα.
Δεύτερον, επειδή η ελληνική πλευρά θεωρεί ότι η διαπραγμάτευση είναι μια υπόθεση ιδεολογίας, βούλησης και σθένους.
Στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αντιθέτως, οι διαπραγματεύσεις είναι πάντα υπόθεση κανόνων, διαδικασιών και συσχετισμών.
Ο συγκερασμός αυτών των διαμετρικά αντίθετων απόψεων είναι εξαιρετικά δύσκολος.
Ο έλληνας Πρωθυπουργός, για παράδειγμα, μιλάει για «νωπή λαϊκή εντολή» και οι άλλοι του απαντούν «και εμείς λαϊκές εντολές υπηρετούμε».
Αλλά αν δεν αποκλίνουν και οι μεν και οι δε από τις «λαϊκές εντολές» δεν πρόκειται να βρεθεί πεδίο συνεννόησης. Είναι ασφαλώς πολύ δύσκολο να αποκλίνει ο καινούργιος, είναι ακόμη πιο δύσκολο να αποκλίνουν οι δεκαοκτώ παλιοί.
Ομολογώ ότι, ύστερα από μερικές δεκαετίες που παρακολουθώ τα ευρωπαϊκά πράγματα, αυτήν τη δύσκολη κατάσταση την περίμενα.
Αλλά ομολογώ επίσης πως άλλο να την περιμένεις κι άλλο να τη ζεις. Η ταχύτητα και η βιαιότητα των εξελίξεων αποσβολώνει ακόμη και τον πιο υποψιασμένο.
Υπό αυτήν την έννοια ίσως δεν έχει τόση σημασία τι είπε ο Ντεϊσελμπλούμ στον Βαρουφάκη. Αλλά ότι το πνεύμα των ημερών αποτυπώνεται απολύτως στην απάντηση του δικού μας.
– Ουάου!
