Οι περισσότεροι αριστεροί της κυβέρνησης δεν προέρχονται από το ευρωπαϊκό ΚΚΕ εσωτερικού. Οι κουκουεδογενείς είναι προφανώς περισσότεροι. Στη σύνθεση υπάρχουν ακόμα μερικοί του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ, λίγοι «κινηματικοί», οι εθνοκεντρικοί των ΑΝΕΛ και μερικοί καθηγητές, που έχουν το επιπλέον προσόν να οχυρώνουν πίσω από την επιστημονική ορολογία την πολιτική ταυτότητά τους. Μια πιο προσωπική ματιά στη σύνθεση της κυβέρνησης θα οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι, εκτός από τους κομματικούς μηχανισμούς ή τα συνδικάτα, ειδικά για την Αριστερά ρόλο έπαιξαν και τα περιοδικά που εξέφρασαν τάσεις και ιδεολογικά ρεύματα –τα μίντια του φτωχού.

Τα έντυπα αυτά στην ουσία συνετίθεντο από ομάδες ιδεολογικώς ομογενείς. Από τη δεκαετία του 1970, π.χ., ο «Πολίτης» του Αγγελου Ελεφάντη, με λόγια γραφή και πολλούς συνεργάτες καθηγητές, υπεράσπισε την ευρωπαϊκή Ελλάδα, την πολυπλοκότητα των πραγμάτων, την αντίθεση στον λαϊκισμό και τα τελευταία χρόνια μια αντιπαγκοσμιοποιητική κριτική στους υπερεθνικούς οργανισμούς, όπως θα μπορούσε να είναι η ΕΕ.

Ενα άλλο έντυπο ήταν ο «Σχολιαστής». Περισσότερο δημοσιογραφικό, στήριξε την κουλτούρα του αντιαυταρχισμού, τα κινήματα, τις μειονότητες, ενώ προϋπάντησε την έλευση του ριζοσπαστισμού, όπως εκδηλώθηκε ως παγκόσμια αντιπαγκοσμιοποιητική τάση τον 21ο αιώνα.

Είναι παράξενο, αλλά μολονότι ο πολιτικός λόγος που ευνόησε ο «Σχολιαστής» είναι πιο κοντά στο λεξιλόγιο του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, τελικά ο «Πολίτης» βρέθηκε στο Υπουργικό Συμβούλιο. Ο καθηγητής Αριστείδης Μπαλτάς ήταν από τα μόνιμα στελέχη του, ενώ και τον Νίκο Ξυδάκη τον συμπαθούσε ο Ελεφάντης.

Θα πείτε, τι σημασία έχει η ευγενής άμιλλα των εντύπων που υπεράσπισαν την εξωστρεφή Ελλάδα, όταν στο τέλος νικάει το «Αρδην» –το περιοδικό που υπερασπίζεται την εθνοκεντρική και αντιευρωπαϊκή ανάγνωση της πραγματικότητας; Σοβαρά. Το ξανθό γένος, ο κοινοτισμός, ο μιλιταρισμός, η εθνοκεντρική εσωστρέφεια είναι εδώ –και δεν εκπροσωπούνται μόνο από τους ΑΝΕΛ.

Τελευταία Νέα