Αναζήτηση
Οι έλληνες πολίτες επέλεξαν χθες δημοκρατικά έναν άλλο δρόμο για την ανασυγκρότηση της χώρας. Εναν δρόμο διαφορετικό, ηπιότερο, ευκολότερο και δικαιότερο.
Η καθαρότητα και η σαφήνεια της επιλογής τους δεν επιδέχεται αμφισβήτηση.
Ακόμη κι αν διευκολύνθηκε τελικά από μια παραδειγματικά ερασιτεχνική και ασυνάρτητη προεκλογική εκστρατεία της ΝΔ, η οποία πρέπει μάλλον να είναι η χειρότερη που έχω παρακολουθήσει στην επαγγελματική μου σταδιοδρομία!
Εκ των πραγμάτων όμως η επιλογή αυτή τίθεται πλέον στη δοκιμασία της απόδειξης.
Οι νικητές των εκλογών οφείλουν να αποδείξουν ότι ο δρόμος που υποσχέθηκαν υπάρχει, ότι βρίσκεται εντός ευρωπαϊκού πλαισίου και ότι η Ελλάδα μπορεί να τον βαδίσει με ασφάλεια και επιτυχία.
Ηδη, ας πούμε, φαίνεται να θεωρούν πως το πολιτικό γεγονός (οι εκλογές, δηλαδή) δημιουργεί νέα οικονομικά δεδομένα –κάτι το οποίο, έως τώρα τουλάχιστον, δεν συμβαδίζει με την ευρωπαϊκή πρακτική.
Από την άλλη πλευρά, μια «ριζοσπαστική Αριστερά» καλείται πρώτη φορά στη διακυβέρνηση μιας ευρωπαϊκής χώρας, άρα καλείται να αποδείξει τη βασιμότητα των επιλογών και των οραμάτων της.
Υπό αυτή την έννοια (και όχι επειδή θα λειτουργήσει ως θρυαλλίδα κάποιας ευρωπαϊκής επανάστασης!) το «ελληνικό πείραμα», ακόμη κι αν δεν αποτελεί την κοσμογονία που διαφημίζουν οι πρωταγωνιστές του, έχει ευρύτερο ενδιαφέρον από το στενά εθνικό.
Η νέα διακυβέρνηση έστω και οριακή αριθμητικά θα κριθεί και σε αυτό το επίπεδο κι υποθέτω ότι όλοι οι Ελληνες (ό,τι κι αν ψήφισαν χθες) εύχονται να επιτύχει.
Για λόγους δημοκρατικής τάξης αλλά και για έναν πρόσθετο λόγο. Επειδή αυτή τη φορά η αποτυχία θα είναι συνώνυμο της εθνικής καταστροφής.
Διότι αν αποδειχθεί ότι ο δρόμος που επέλεξαν χθες οι ψηφοφόροι δεν υπάρχει, αν αποκαλυφθεί ότι είναι δύσβατος ή επικίνδυνος, αν οδηγήσει εκ των πραγμάτων σε αναμέτρηση με το ευρωπαϊκό σύστημα, τότε είναι προφανές ότι η χώρα θα συρθεί σε μια αδιανόητη περιπέτεια.
Θα καταντήσει απλό πειραματόζωο σε ένα πολιτικό πείραμα, που ως τέτοιο δεν ενδιαφέρει παρά μόνο κάποιους παρωχημένους ακτιβιστές της Αριστεράς.
Με άλλα λόγια, η νέα κυβέρνηση δεν θα κριθεί ως «αριστερή επιλογή» αλλά ως «κυβερνητική επιλογή». Δεν θα αξιολογηθεί στο επίπεδο μιας «νέου τύπου εξουσίας» αλλά στο γήπεδο της ανάπτυξης, των μεταρρυθμίσεων, της εξυγίανσης, της οικονομικής ανόρθωσης, της ασφάλειας –εκεί δηλαδή όπου κρίνονται όλες οι δημοκρατικές κυβερνήσεις από καταβολής κόσμου.
Σε αυτά ή θα επιτύχει ή θα αποτύχει.
Κι έχω τη βάσιμη υποψία πως δεν θα χρειαστεί να περιμένουμε το τέλος της τετραετίας για να το μάθουμε. Οι αμέσως επόμενοι μήνες θα είναι καθοριστικοί.
