Από τον χειμώνα της πολυδιάσπασης και της συρρίκνωσης της Κεντροαριστεράς μετά τις διπλές εκλογές του 2012, περάσαμε στην άνοιξη της ελπίδας για την ανασυγκρότηση. Η απήχηση της πρωτοβουλίας των 58, η πρόθεση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ να συμβάλει στην ενότητα χωρίς αποκλεισμούς και ηγεμονισμούς, οι διακηρύξεις της ΔΗΜΑΡ για έναν τρίτο ισχυρό πόλο της σοσιαλδημοκρατίας και κυρίως το μεγάλο ποσοστό των ελλήνων πολιτών υπέρ της ενότητας που κατέγραφαν οι δημοσκοπήσεις διαμόρφωσαν ευνοϊκές συνθήκες, για τον διάλογο και τη σύγκλιση.

Η ελπίδα όμως διαψεύστηκε. Από την άνοιξη ξαναπήγαμε στον χειμώνα. Οι διασπάσεις συνεχίστηκαν –ΔΗΜΑΡ και πρόσφατα ΠΑΣΟΚ -, ένα σημαντικό δυναμικό στελεχών στράφηκε προς Το Ποτάμι και το αθροιστικό εκλογικό ποσοστό των τριών σημερινών κεντροαριστερών κομμάτων (ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ – ΚΙΔΗΣΟ) στις επερχόμενες εκλογές θα υπολείπεται από το αντίστοιχο ποσοστό του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ του 2012.

Για την επιστροφή στον χειμώνα ευθύνονται πολλοί. Τη μεγαλύτερη ευθύνη έχει βέβαια η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ, που με την αλλοπρόσαλλη πολιτική της οδήγησε το κόμμα στην πλήρη απαξίωση. Ευθύνες έχουν και οι ΜΕΤΑρρυθμιστές του Σπ. Λυκούδη, που ενώ διασπάστηκαν από τη ΔΗΜΑΡ στο όνομα της ενότητας των κεντροαριστερών δυνάμεων κατέληξαν στο κεντρώο Ποτάμι. Ευθύνη έχει και ο ΓΑΠ που διασπά περαιτέρω τον χώρο για καθαρά προσωπικούς λόγους, αλλά και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, έστω και σε μικρότερο βαθμό, που εγκατέλειψε το πετυχημένο σχήμα της Ελιάς των ευρωεκλογών και δεν πρόβαλε επαρκώς ένα πλαίσιο σύγκλισης που θα κατοχύρωνε την ισοτιμία και τη συλλογικότητα.

Ωστόσο, μετά τον χειμώνα ξαναέρχεται η άνοιξη. Μόνο που η νέα άνοιξη δεν θα αφορά την ενότητα των οργανωμένων δυνάμεων της Κεντροαριστεράς, μια που οι περισσότερες εκ των οποίων δεν υφίστανται πλέον ως υπολογίσιμες πολιτικές δυνάμεις. Στις μετεκλογικές συνθήκες η ανασυγκρότηση του χώρου θα μπορέσει να πραγματοποιηθεί με τη δημιουργία ενός ενιαίου φορέα της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας με κορμό το ΠΑΣΟΚ, που παραμένει η πιο συγκροτημένη δύναμη. Αρκεί να τολμήσει την ανανέωση σε όλα τα επίπεδα. Σε θέσεις, πρακτικές και πρόσωπα. Και όσο περισσότερο ενισχυμένο βγει από τις κάλπες των επερχόμενων κρίσιμων εκλογών τόσο περισσότερο θα είναι σε θέση να επωμισθεί την αποτελεσματική διαχείριση του εγχειρήματος. Ο τόπος είχε, έχει και θα έχει ανάγκη από μια ισχυρή σοσιαλδημοκρατία.

Ο Γιάννης Τούντας είναι καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος Συντονιστικής Επιτροπής της Πολιτείας 2012

Τελευταία Νέα