Αναζήτηση
Αν έχω καταλάβει σωστά, σε αυτές τις εκλογές συγκρούονται δύο διαφορετικές εκτιμήσεις για τα μέλλοντα.
Η πρώτη εκτίμηση λέει ότι οι δανειστές θα αποδεχτούν μεγαλόκαρδα την ετυμηγορία του ελληνικού λαού αν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ και θα δώσουν στη νέα κυβέρνηση χώρο και χρόνο για μια ήπια προσαρμογή κι έναν εύλογο συμβιβασμό.
Η δεύτερη εκτίμηση υποστηρίζει πως αν προκύψει μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, οι δανειστές θα οδηγήσουν τα πράγματα στα άκρα, ενδεχομένως και στη ρήξη για να ξεμπερδεύουν μια και καλή.
Κατά την προσωπική μου άποψη, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Οι δανειστές (και κυρίως οι Ευρωπαίοι) ούτε θα χαϊδέψουν μια νέα κυβέρνηση ούτε θα την πνίξουν με το «καλημέρα».
Θα της τρίξουν τα δόντια αλλά με όλους τους δημοκρατικούς τύπους. Θα της προσφέρουν χώρο και χρόνο αλλά πολύ περιορισμένους. Η πίεση θα είναι κόσμια αλλά αφόρητη. Η προσαρμογή θα απαιτηθεί άμεσα. Κι ο συμβιβασμός που θα της ζητηθεί μοιάζει περισσότερο με λευκή σημαία.
Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι τι θα κάνουν οι Ευρωπαίοι. Αυτά θα κάνουν πάνω – κάτω.
Το ερώτημα είναι αν μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αντέχει πολιτικά εκείνα που θα ζητήσουν να της επιβάλουν. Αν μπορεί δηλαδή να λειτουργήσει σε ένα τέτοιο πλαίσιο.
Ε, λοιπόν, δεν νομίζω πως το αντέχει. Κι ως εκ τούτου, όλα τα σενάρια κρίσης είναι και παραμένουν ανοιχτά.
Υποθέτω ότι τώρα γίνεται αντιληπτό το πραγματικό δίλημμα που έθεσε η συγκυβέρνηση με την προεδρική εκλογή.
Είπε στους άλλους: ή βγάζουμε Πρόεδρο κι αναλαμβάνω το κόστος της συμφωνίας με τους δανειστές ή πάμε σε εκλογές και το κόστος της συμφωνίας θα το αναλάβει όποιος τις κερδίσει.
Αν ήμασταν μια κανονική χώρα με κανονικούς πολιτικούς, η αντιπολίτευση θα είχε επιλέξει ενθουσιωδώς το πρώτο.
Στην Ελλάδα του 2015 προτίμησε το δεύτερο. Βλακωδώς και αναιτίως επέλεξε να διεκδικήσει το κόστος της συμφωνίας. Το οποίο μπορεί να αποδειχθεί βαρύτατο για τη χώρα και ανυπόφορο για την ίδια.
Ετσι, αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ ή κάτι συναφές, ο Τσίπρας, ο Δραγασάκης και τα άλλα παιδιά θα υποχρεωθούν να φέρουν εις πέρας την πολυτραγουδισμένη «σκληρή διαπραγμάτευση» που έχουν υποσχεθεί. Την ίδια στιγμή που ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Κουτσούμπας, ο Θεοδωράκης και οι υπόλοιποι θα σχολιάζουν και θα βαθμολογούν.
Το βέβαιο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ (όπως λογικά προεξόφλησε ο Βενιζέλος) αποκλείεται να βρει στους άλλους τη συναίνεση ή τη συνεννόηση που δεν προσέφερε ο ίδιος.
Κι ως εκ τούτου, καλά ξεμπερδέματα!
