Κάποιοι πιστεύουν –όχι εντελώς υποκειμενικά –ότι η Ελλάδα είναι η τελευταία χώρα του υπαρκτού σοσιαλισμού. Στην πραγματικότητα, είναι η πρώτη χώρα του υπαρκτού σουρεαλισμού.

Υποψήφιοι βουλευτές της ΝΔ διατρέχουν τα μέσα ενημέρωσης για να περιγράψουν με κάθε λεπτομέρεια τι θα συμβεί αν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει τη διακυβέρνηση: ο Νώε είχε περάσει μικρότερη λαχτάρα.

Πώς απέκτησαν το χάρισμα οι υποψήφιοι αυτοί; Πώς έγιναν μετά Χριστόν προφήτες; Πώς και δεν είχαν προφητέψει τη στροφή του Αντώνη Σαμαρά το 2012; Πήραν αργότερα το δίπλωμα; Και, τέλος πάντων, αφού τα ξέρουν τα μελλούμενα, γιατί δεν μας λένε τον επόμενο αριθμό του Τζόκερ –για να αφήσουμε τον θείο;

Υστερα είναι και κάποιοι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι διατρέχουν με τη σειρά τους τα μέσα ενημέρωσης για να προφητέψουν τη σωτηρία μας: ΕΝΦΙΑ; Ούτε λόγος. Επαναπροσλήψεις; Με το σωρό κι ούτε ένας δεν θα μείνει πίσω. Φόροι; Μόνο για τους πλούσιους –αλλά χωρίς τον ορισμό του πλούσιου.

Τον Σόιμπλε τον ρώτησαν; Τον Ντράγκι; Κι όλους τους υπολοίπους στους οποίους χρωστάμε; Ολος ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε να συνετίσει τη Ραχήλ Μακρή, για να δώσει την αίσθηση ότι μία και μοναδική είναι η υποψήφιά τους που λέει κοτσάνες. Μακάρι να ήταν έτσι τα πράγματα.

Δηλαδή, η άλλη που βγήκε και είπε ότι δεν θα ζητήσουμε τα 7,5 δισ. ευρώ της δόσης τι είπε; Μεγάλες αλήθειες; Ο άλλος που μίλησε για φορολογικό συντελεστή 60% για 80.000 ευρώ και πάνω με βάση τη συνολική περιουσία; Πάει για Νομπέλ Οικονομίας και Κοινωνικής Δικαιοσύνης μαζί;

Κατά τα άλλα, ο δικομματισμός ξαναστήνεται στα πόδια του –και ξανά προς τη δόξα τραβά, ενώ η κατάσταση φωνάζει ότι χωρίς κυβέρνηση ευρείας συνεργασίας δεν πρόκειται να δούμε προκοπή. Ας τους ψηφίσουμε αφού μας αρέσουν, αλλά μετά μη ζητάμε ρέστα ούτε από τη Ραχήλ ούτε από τον Αδωνη.

Τελευταία Νέα