Τετρακόσια χιλιάρικα για τον άγαμο. Οκτακόσια χιλιάρικα για το ζευγάρι το αφορολόγητο στην πρώτη κατοικία. Δεν είναι ακριβώς γραμμένο στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κάπου εκεί εκτίμησε το πλαφόν για τον φόρο στη μεγάλη ακίνητη περιουσία ο Δημήτρης Στρατούλης.

Θα αδικούσε τον Στρατούλη όποιος του χρέωνε αυθαιρεσία. Μπορεί να έχει κάποτε κινηθεί εκτός γραμμής, μπορεί ενίοτε να μιλάει στον πιο οξύ τόνο της Αριστερής Πλατφόρμας, αλλά όχι τώρα. Τώρα είναι νομοταγής –εντός του πλαισίου των σκόπιμων ασαφειών που διατρέχουν τις εξαγγελίες του κόμματος.

Οταν, ας πούμε, λέει ότι την επομένη κιόλας η κυβέρνηση της Αριστεράς θα επαναπροσλάβει 9.500 εργαζομένους στο Δημόσιο, δεν αυτοσχεδιάζει. Αναγιγνώσκει απλώς το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Και συντονίζεται με τη φόρα που έχει πάρει η προεκλογική καμπάνια του κόμματός του, που προσπαθεί στο τελικό σπριντ να αυξήσει το προβάδισμά του με τα αναβολικά των παροχών.

Ο Στρατούλης είναι από τους παλαιούς στο κόμμα. Η δική του επιβίωση στην πρώτη στελεχική γραμμή αποτελεί άλλη μία απόδειξη για το πόσο ανθεκτική ήταν η άμυνα της κομματικής ιθαγένειας στις πιέσεις για μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε σχήμα διεκδίκησης της εξουσίας.

Το 2012 είχε επιχειρηθεί να καταλογιστεί στην «αθωότητα» και στην αθυροστομία των παλαιών στελεχών σαν τον Στρατούλη το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να κόψει πρώτος το νήμα. Τους κατηγορούσαν ότι μιλούσαν ακατάσχετα για όλα –από την αναστροφή των ιδιωτικοποιήσεων μέχρι το τραπεζικό σύστημα –υποδαυλίζοντας έτσι τον φόβο για την Αριστερά.

Ο χρόνος έδειξε ότι ο Στρατούλης άλλαξε όσο και το κόμμα του. Δηλαδή ελάχιστα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει φθάσει λίγα εικοσιτετράωρα πριν από τη διαφαινόμενη επικράτησή του χωρίς να χρειαστεί να πειράξει το προγραμματικό του DNA.

Ακόμη και σε επίπεδο στελεχών, απέφυγε τις επιμειξίες. Δεν είναι μόνο οι συμμαχίες της προεδρικής εκλογής που καταβυθίστηκαν ως ευκαιριακές. Αρκεί κανείς να αναλογιστεί τι τύχη είχαν οι πάλαι ποτέ συνοδοιπόροι του Στρατούλη στον συνδικαλισμό των ΔΕΚΟ. Οπως και οι περισσότεροι πασοκογενείς, είδαν την πόρτα της Κουμουνδούρου να κλείνει την ύστατη ώρα.

Συνταγή που κερδίζει δεν αλλάζει. Και ο ΣΥΡΙΖΑ έβλεπε τα ποσοστά του να αυξάνονται χωρίς να χρειαστεί να δοκιμάσει άλλη συνταγή.

Η απήχηση του τελευταίου κύματος υποσχέσεων δεν έχει μετρηθεί δημοσκοπικά. Πάντως, ακόμη κι αν δεν εκτοξεύσει, δεν πρόκειται να βλάψει τον ΣΥΡΙΖΑ, αν στο μείγμα της οργής αυξήσει τη δόση της προσδοκίας.

Είναι μια ασφαλής τακτική για τη μεθεπόμενη Κυριακή. Είναι –για να το πούμε κομψά –μια επισφαλής κληρονομιά για τη μεθεπόμενη Δευτέρα.