Αναζήτηση
Η χθεσινή πορεία στο Παρίσι, η συμμετοχή του απλού κόσμου αλλά και τόσων ηγετών που εκπροσωπούσαν τις δημοκρατικές χώρες τους, η ζωντανή κατάθεση αλληλεγγύης και συμπαράστασης απέναντι στο αίμα δεν σκόρπισε μόνο συγκίνηση.
Εδωσε το στίγμα της απάντησης που οι δημοκρατίες οφείλουν να δίνουν στους εχθρούς τους. Ενα μήνυμα ενότητας και αποφασιστικότητας.
Σε αυτό το πάνδημο δημοκρατικό κίνημα δεν επιτρέπονται απουσίες. Δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι, σοσιαλιστές και φιλελεύθεροι είναι πάλι στο ίδιο κοινό χαράκωμα, όπως τις μαύρες ημέρες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Καλούνται να προστατεύσουν όχι τις ιδέες τους ή τις απόψεις τους αλλά τις κοινωνίες μας. Σε έναν αγώνα ο οποίος δεν σηκώνει ολιγωρίες, ούτε λιποταξίες.
Και γι’ αυτό προκαλεί αλγεινή εντύπωση όταν στο κοινό μέτωπο η Ελλάδα μετέχει με απουσίες.
Δεν θα σταθώ στους γελοίους ή στους ασυνείδητους των εφημερίδων και του Διαδικτύου που προσπαθούν να συμψηφίσουν ή να δικαιολογήσουν ή να υποβαθμίσουν τη δολοφονική δράση των αληταράδων –είναι νωπές ακόμη οι πικρές αναμνήσεις από το «καλά να πάθουν!» για τους Αμερικανούς της 11ης Σεπτεμβρίου που Ελληνες τόλμησαν να ψελλίσουν!
Δεν θα σταθώ στην κουτοπονηριά διαφόρων πολιτικάντηδων ή στη χυδαιότητα όποιου παίρνει αφορμή από τέτοια αιματηρά γεγονότα για να βρίσει τον πολιτικό που δεν γουστάρει –ως γνωστόν το υβρεολόγιο δεν λέει τίποτα για τον υβριζόμενο αλλά είναι φλύαρο για τον υβριστή!
Δεν θα σταθώ καν στην ανοησία ανθρώπων που για ανεξήγητους λόγους πιστεύουν ότι ζουν προστατευμένοι σε κάποιο άβατο και καλαμπουρίζουν με το μαλλί του Χριστόδουλου Ξηρού.
Θα σταθώ σε κάθε έναν από εμάς που νομίζει ότι το αίμα είναι μακριά, ότι ο στόχος είναι κάποιοι άλλοι, ότι η σύγκρουση δεν τον αφορά, ότι στον πόλεμο αυτόν δεν έχει θέση, ούτε στρατόπεδο.
Και θα του θυμίσω τους στίχους του Τζον Νταν που γράφτηκαν το 1624 αλλά ο Ερνεστ Χέμινγουεϊ αναβίωσε σε μια άλλη άγρια σύγκρουση που ξεκίνησε από την Ισπανία και εξελίχθηκε σε παγκόσμια:
«Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί, ακέραιος μοναχός του.
Κάθε άνθρωπος είναι ένα κομμάτι ηπείρου, ένα μέρος στεριάς.
η Ευρώπη γίνεται μικρότερη.
ή ένα σπίτι φίλων σου ή δικό σου.
γιατί είμαι ένα με την Ανθρωπότητα.
για ποιον χτυπά η καμπάνα.
Χτυπάει για σένα».
