Το «χτύπησε» τον περασμένο Μάιο. Είναι ένα τατουάζ λίγο πιο ψηλά από τον καρπό που εικονίζει μια σπαρτιατική περικεφαλαία με ένα κεφαλαίο «Λ». Το «Λ» στο χέρι της Ραχήλ Μακρή παραπέμπει, βεβαίως, στους Λακεδαιμονίους. Οχι στον Λαφαζάνη ούτε στον Λαπαβίτσα.

Η ένταξη της βουλευτίνας, που είχε εκλεγεί με το κόμμα Καμμένου, στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ έγινε αντικείμενο εσωκομματικής διαπραγμάτευσης μεταξύ της ηγεσίας και της Αριστερής Πλατφόρμας –σε ένα στυλ που, αν ήθελε κανείς να το υπεραπλουστεύσει, είχε τη μορφή τού «δώσ’ μου τον Λαπαβίτσα, να σου δώσω τη Ραχήλ». Η Κουμουνδούρου την ήθελε από την αρχή στις λίστες. Αντιδρούσε όμως το κόμμα.

Πρόκειται για επανάληψη του σταθερού μοτίβου αντιπαράθεσης, όπου ο μηχανισμός ενός πρώην μικρού κόμματος υπερασπίζεται την καθαρότητά του έναντι όσων αντιλαμβάνεται ως λαθρεπιβάτες της εξουσίας.

Η Μακρή όμως δεν είναι μια συνηθισμένη περίπτωση. Οχι λόγω του γούστου της στα τατουάζ. Ούτε μόνο γιατί είχε κάποτε καταψηφίσει την άρση ασυλίας των Χρυσαυγιτών. Αλλά επειδή στη σύντομη –τρόπος του λέγειν –πολιτεία της εξάσκησε το πιο τοξικό είδος αντιμνημονιακού ακτιβισμού. Το είδος εκείνο που ήταν άγνωστο στην κοινοβουλευτική ζωή μέχρι το 2012 και στο λεξιλόγιο του οποίου τα αναθέματα για «λαμόγια» και «κρεμάλες» είχαν καταντήσει να ακούγονται πια ως φιλοφρονήσεις.

Θα πει κανείς ότι όλες οι προεκλογικές μεταγραφές έγιναν από το καλάθι. Ο καθένας ψώνισε απ’ όπου βρήκε. Εδωσε μήπως ο Βασίλης Οικονόμου εξετάσεις στον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό πριν μπει στα ψηφοδέλτια της ΝΔ; Με τον ίδιο κυνισμό, η Κουμουνδούρου φαίνεται ότι θέλησε να αποφύγει το πάθημα της Κοζάνης. Στις περιφερειακές εκλογές του Μαΐου είχε ενδώσει στις εσωκομματικές αντιδράσεις, αποσύροντας το χρίσμα από τον υποψήφιο που είχε κατηγορηθεί για αντισημιτικές αναφορές. Ο υποψήφιος πήρε την περιφέρεια χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Τώρα, στον προθάλαμο της εξουσίας, ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να μην εμποδίζεται πια από τέτοιες ευαισθησίες. Φάνηκε όχι μόνο από τον χειρισμό της υπόθεσης Μακρή. Αλλά και από την ανάποδη τύχη που επιφύλαξε σε άλλους οιονεί συμμάχους του στην προεδρική εκλογή. Το πρώτο θύμα ήταν η εναπομείνασα ΔΗΜΑΡ. Τώρα φαίνεται πλέον καθαρά ποια είναι η ανταμοιβή και του Πάνου Καμμένου. Από δυνητικός κυβερνητικός εταίρος, έγινε για τον ΣΥΡΙΖΑ χωράφι προς αποψίλωση –με την Κουμουνδούρου να τσιμπολογάει όποιο πρώην στέλεχος των ΑΝΕΛ επιθυμεί.

Ετσι είναι στη ρεαλπολιτίκ της κάλπης. Το κριτήριο είναι ένα. Δεν υπάρχουν λιγότερο ή περισσότερο αριστεροί. Υπάρχουν χρήσιμοι και άχρηστοι.

Τελευταία Νέα