Οι δημοσκοπήσεις που παρουσιάστηκαν χθες – στην πρεμιέρα της προεκλογικής περιόδου – πιστοποιούν ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός: τον πολυκερματισμό του πολιτικού συστήματος στη βάση που τροφοδοτεί την αναβίωση ενός δικομματισμού νέου τύπου στην κορυφή. Στο παρελθόν η εκλογική κυριαρχία των μονομάχων διασφάλιζε εκείνο που ήταν το ζητούμενο της εποχής: τη συγκρότηση ισχυρών μονοκομματικών κυβερνήσεων, οι οποίες είχαν να διαχειριστούν τις καλές ημέρες της οικονομίας.

Ομως στις συνθήκες που έχουν επικρατήσει – με την οικονομική κρίση, με τις ανάγκες ισχυρής διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, με την προϊούσα κοινωνική αποδιάρθρωση – οι ανάγκες είναι διαφορετικές: απαιτούνται πια ενισχυμένες κυβερνητικές συνεργασίες.

Η αναγκαιότητα αυτή γίνεται ακόμα πιο επιτακτική, καθώς τα κόμματα, μεγάλα και μικρότερα, έχουν χάσει την ομοιογένειά τους – πράγμα που καθιστά από δύσκολη έως αδύνατη τη διακυβέρνηση. Ωστόσο η συνεργασία προϋποθέτει την παρουσία ισχυρών εταίρων – και όχι δεκανίκια στην εξουσία τού ενός ή του άλλου κόμματος.