Είδα ότι ο Βαγγέλης Βενιζέλος θυμήθηκε τις εκλογές του 1920 και την Καταστροφή που έφερε το εκλογικό τους αποτέλεσμα.

Να τις θυμηθούμε και μαζί. Αλλά για διαφορετικό λόγο.

Το επιχείρημα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ είναι ότι το 1920 οι Ελληνες καταψήφισαν τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ακολούθησε η Μικρασιατική Καταστροφή και μετά έψαχναν τον Βενιζέλο για να τους εκπροσωπήσει στη διαπραγμάτευση της Λωζάννης.

Με άλλα λόγια, ο Βενιζέλος θεωρεί ότι το πρόβλημα του 1920 είναι πως καταψηφίστηκε ο λάθος άνθρωπος.

Εγώ, αντιθέτως, θεωρώ ότι το πρόβλημα είναι πως οι έλληνες ψηφοφόροι του 1920 σε μια έκρηξη εθνικού αυτισμού ή παραλογισμού αγνόησαν κάθε κίνδυνο και επέλεξαν μια τροχιά σύγκρουσης με τους Συμμάχους.

Ισχυρίζομαι δηλαδή ότι το κρίσιμο σημείο εκείνης της εκλογής δεν ήταν τόσο η αποπομπή του Βενιζέλου όσο η επιστροφή του εξόριστου Κωνσταντίνου. Παρ’ όλο που οι Σύμμαχοι προειδοποιούσαν ρητά πως αν επέστρεφε ο Κωνσταντίνος, η Ελλάδα θα έχανε κάθε υποστήριξη.

Παρά τις προειδοποιήσεις, οι αγέρωχοι έλληνες ψηφοφόροι τραγουδούσαν:

«Εμείς τον θέλουμε και θα τον φέρουμε, τον βασιλιά, τον βασιλιά, τον βασιλιά!»

Δεν πίστεψαν ή δεν κατάλαβαν τον κίνδυνο. Εκλεισαν τα αφτιά σε όσους χτυπούσαν καμπανάκι. Ή, ακόμη χειρότερα, είπαν «έλα μωρέ, τι θα μας κάνουν;».

Ενδεχομένως είχαν βιώσει την επέμβαση των Αγγλογάλλων και την εκθρόνιση του Κωνσταντίνου ως κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας. Και ζητούσαν διά της επιστροφής τού Κωνσταντίνου να αποκαταστήσουν την κυριαρχία τους.

Κοινώς, να ξαναβρούν τη μαγκιά τους!..

Ετσι λοιπόν τον έφεραν πίσω. Ενθουσιωδώς. Πανηγυρικά. Υπερήφανα.

Αποτέλεσμα; Η μεγαλύτερη καταστροφή που έχει γνωρίσει ο Ελληνισμός!

Οχι επειδή καταψηφίστηκε ο Βενιζέλος. Αλλά επειδή ο ελληνικός λαός επέλεξε ελεύθερα, αλλά ασυνείδητα, να συγκρουστεί με ένα ευρωπαϊκό σύστημα το οποίο έως τότε (και μέσα από τη διορατική πολιτική του Βενιζέλου) μόνο πλεονεκτήματα του είχε εξασφαλίσει.

Είναι απίστευτο πώς αλλάζουν οι καιροί αλλά όχι τα δεδομένα.

Η προχθεσινή δήλωση του Φρανσουά Ολάντ ότι «οι έλληνες ψηφοφόροι είναι αυτοί που θα αποφασίσουν αν θέλουν να παραμείνουν στο ευρώ» θυμίζει τραγικά τη διακοίνωση της 21ης Νοεμβρίου 1920, η οποία έλεγε:

«Η βρετανική, γαλλική και ιταλική κυβέρνησις (…) δεν θέλουν να επέμβουν στα εσωτερικά της Ελλάδος.

Αλλ’ είναι αναγκασμένοι να δηλώσουν δημοσία ότι η παλινόρθωσις επί του θρόνου της Ελλάδος (…) θα εδημιούργει μια κατάστασιν νέαν, δυσμενή εις τας σχέσεις μεταξύ της Ελλάδος και των Συμμάχων και εις την περίπτωσιν αυτήν αι τρεις κυβερνήσεις δηλούν ότι επιφυλάσσουν δι’ εαυτάς πλήρη ελευθερίαν δράσεως διά να κανονίσουν την κατάστασιν ταύτην».

Πώς την κανόνισαν; Δυόμισι εκατομμύρια πρόσφυγες!..