Αναζήτηση
Το ωραιότερο καλαμπούρι που κυκλοφόρησε αυτές τις γιορτές είναι το «Αίσιον και ευτυχές το 2015».
Οχι επειδή δεν θέλουμε όλοι να είναι και αίσιο και ευτυχές. Αλλά επειδή ούτε ο Νοστράδαμος δεν θα μπορούσε σήμερα να προβλέψει αν θα είναι.
Κακά τα ψέματα, το 2015 μπαίνει εκεί ακριβώς που μας άφησε το 2014: στον αστερισμό της αβεβαιότητας.
Κανείς νομίζω δεν μπορεί να προεξοφλήσει με σχετική ασφάλεια πού θα βρίσκεται η Ελλάδα σε τρεις ή έξι μήνες από σήμερα, ακόμη λιγότερο πού θα βρίσκεται στα τέλη του χρόνου που μόλις άρχισε.
Η οικονομική δυσπραγία στην αγορά, ακόμη και η σοβαρή εκροή κεφαλαίων το τελευταίο διάστημα, αυτήν ακριβώς την ανασφάλεια αποτυπώνει. Ποιος στοιχειωδώς σοβαρός επενδυτής θα ρισκάρει να επενδύσει σε μια χώρα που δεν ξέρει τι μέλλεται να της συμβεί στο επόμενο τρίμηνο ή εξάμηνο;
Μόλις πρόσφατα προσπαθούσα να εξηγήσω σε έναν γάλλο δημοσιογράφο γιατί η χώρα κάνει εκλογές πριν ακόμη βγει από την κρίση επειδή δεν κατάφερε να εκλέξει έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας που έχει ελάχιστες αρμοδιότητες.
Το βλέμμα του, νομίζω, έβγαινε κατευθείαν από λεύκωμα του Αστερίξ:
– Είναι τρελοί αυτοί οι Ελληνες!
Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαστε τρελοί. Απλώς μας αρέσει να πουλάμε τρέλα.
Και στην προκειμένη περίπτωση το πολιτικό σύστημα πούλησε τρέλα με το καντάρι. Διότι η αβεβαιότητα και η αφερεγγυότητα που βουλιάζουν τη χώρα είναι καθαρά προϊόντα του πολιτικού συστήματος –κανενός άλλου!
Δεν θα επιμερίσω ευθύνες, δεν είναι της στιγμής.
Αρχίζω όμως να πιστεύω ότι η αστάθεια και η αναξιοπιστία αποτελούν πλέον ενδημικά στοιχεία της ελληνικής πολιτικής και δεν παράγονται ειδικά από τον έναν ή τον άλλον πρωταγωνιστή της.
Είναι απότοκα μιας εθνικής ιδιοσυστασίας που συνδυάζει τον κουτσαβάκικο επαρχιωτισμό με μπόλικη ανευθυνότητα και απαράμιλλη ασχετοσύνη.
Μια χώρα που αλλάζει φορολογικό σύστημα κάθε τρεις και λίγο, σε ποιον να εμπνεύσει σιγουριά;
Μια χώρα που δεν μπορεί δεκαετίες τώρα να λύσει το πρόβλημα των σκουπιδιών της, σε ποιον να εμπνεύσει εμπιστοσύνη;
Μια χώρα που νομίζει συνεχώς ότι της χρωστούν χωρίς να χρωστάει και ότι σφάλλει χωρίς να φταίει, σε ποιον να εμπνεύσει φερεγγυότητα;
Μια χώρα την οποία διεκδικούν κόμματα που ούτε ξέρουν τι λένε ούτε εννοούν αυτά που λένε, σε ποιον να εμπνεύσει αξιοπιστία;
Μια χώρα στην οποία υποδύεται την ανανέωση ένας από τους επιφανέστερους πρωταγωνιστές του συστήματος εξουσίας των τελευταίων 35 ετών, σε ποιον να εμπνεύσει σοβαρότητα;
Αλλά σε αυτή τη χώρα ζούμε.
Κι άντε τώρα το 2015 να είναι «Αίσιον και ευτυχές».
