[Στίγμα] Ολοι μαζί!

Το τραγουδάκι είναι παιδικό, το τραγουδούν συνήθως σήμερα και το μεταφέρω ως έχει κατά το ήμισυ, προκειμένου να δώσω λίγο εορταστικό τόνο στη γενική κατήφεια που επικρατεί, όπως άλλωστε αρμόζει στην ημέρα. Πάμε λοιπόν (πιο δυνατά εσύ ο ψηλός εκεί κάτω, εσύ λέω, παιδί μου Αντώνη):

ΟΚ φεύγει από την εξουσία. Ποιο είναι το πρόβλημα; Εμεινε δυόμισι χρόνια ακριβώς, Πρωθυπουργός. Δεν είναι και άσχημα. Το περίμενε αυτό, ας πούμε το ’98, το ’99, το 2000; Τότε που κοιτούσε το ταβάνι; Δεν το περίμενε, και μερικοί από εμάς το ξέρουμε αυτό καλά. Αρα, γιατί στενοχωριέται τώρα; Εγώ στη θέση του θα έλεγα «και πάλι καλά, αδελφέ».

Εγώ αυτό θα έλεγα, γιατί οι άλλοι, οι απέναντι, θα είχαν να μου καταμαρτυρήσουν ότι δεν είχα την υπομονή να περιμένω να έρθει η σειρά μου, παρά έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου για να υπονομεύσω αρχικά τον Παπανδρέου και μετά τον Παπαδήμο. Και τα κα-τά-φε-ρα, υποσχόμενος τα πάντα σε όλους, για να εφαρμόσω μετά όσα οι προηγούμενοι, και μάλιστα με χαρακτηριστική αυστηρότητα!

Αυτά θα μου έλεγαν οι άλλοι, αλλά ποιος τους ακούει, μωρέ; Σημασία έχει τι θα γράψει ο ιστορικός τού μέλλοντος.

Και επειδή άκουσα τον πρόεδρο Αντώνη να χρησιμοποιεί επ’ εσχάτοις, συνεχώς δε, τη λέξη «αξιοπρέπεια», θα σημειώσω ότι κατά τη γνώμη μου «αξιοπρέπεια είναι να φεύγεις με ψηλά το κεφάλι». Αυτό.

Εισηγούμαι δε στον πρόεδρο και σε όποιον άλλον θα ήθελε να τείνει ευήκοον ους (όπως σημείωναν παλιά οι δημοσιογράφοι) στα όσα δηλώνει ο Προκόπης, Πάκης για τους φίλους, Παυλόπουλος. Ο Προκόπης ανακοίνωσε ότι αποχωρεί της πολιτικής διότι «ξέρει» πότε να κρεμάσει τα παπούτσια του και διότι, όπως αναφέρει, αντιλαμβάνεται πλέον ότι «δεν αρέσει».

Θα μπορούσε κανείς να αποδώσει στον Προκόπη, Πάκη για όλους εμάς τους φίλους του, διάφορα. Αλλά δεν μπορεί να μην του αναγνωρίσει ότι έχει θάρρος, ευθυκρισία και, το κυριότερο, πολιτικό ήθος. Δεν χώνει το κεφάλι στην άμμο όπως πολλοί και διάφοροι, δεν θεωρεί ότι ψιχαλίζει όταν οι άλλοι φτύνουν, δεν κάνει ότι δεν καταλαβαίνει: σου λέει, κύριε, ώς εδώ ήταν, φεύγω και χάρηκα για τη γνωριμία. Επιστρέφω στη δικηγορία και στη θέση μου στο Πανεπιστήμιο. Κατάλαβες, Βαγγέλη μου;

Ναι το γνωρίζω, πιθανώς ορισμένοι να διερωτηθούν πού κολλάει ο Βαγγέλης, ο πρόεδρος Βαγγέλης, στο «Παυλόπουλος, affair». Εχει, πώς δεν έχει. Είχαν ακριβώς την ίδια πορεία στην πολιτική (αν και ο Πάκης, λίγο περισσότερο), έχουν σχεδόν την ίδια πορεία στο πανεπιστήμιο και στη δικηγορία, γνωρίζονται, έχουν υπάρξει συνεργάτες, δίδυμο στα πάνελ, άρα, αφού το βλέπεις κύριε πού οδηγείται το πράγμα με το ΠΑΣΟΚ, γιατί δεν δίνεις μια (ανάλογη) λύση;

«Διότι (απαντώ ως πρόεδρος Βαγγέλης) δεν θεωρώ ότι έχει ολοκληρωθεί η θητεία μου. Είμαι εκλεγμένος από Συνέδριο και θα παραδώσω σε Συνέδριο εφόσον απαιτηθεί».

Μη γελάσει κανείς, αυτό (φέρεται να) απάντησε σε κορυφαίο στέλεχος επί κραταιού ΠΑΣΟΚ που τον επισκέφθηκε ως διαμεσολαβητής για να αποτραπεί η διάσπαση του ιστορικού κόμματος.

Το οποίον σημαίνει ότι συνθήματα του είδους «εμπρός στον δρόμο που χάραξε ο Πάκης» δεν τον αγγίζουν στο παραμικρό τον πρόεδρο Βαγγέλη. Θα παραμείνει ώσπου να επέλθει η πλήρης εξάχνωση του ΠΑΣΟΚ.

Λογικό. Στη ζωή πρέπει κανείς να έχει στόχους. Παράδειγμα ο μπαρμπα-Φώτης (Κουβέλης). Εκανε όσα έκανε το 2012, έκανε και περισσότερα το τελευταίο διάστημα μόνο και μόνο για να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ και αφού εξυπηρέτησε το αριστερό αγόρι Αλέξη κατά το δυνατόν, τώρα εισπράττει μια… βρεγμένη πατσαβούρα που είναι όλη δική του.

Δεν τον βάζουν στο Επικρατείας, του αντιπροτείνουν να είναι υποψήφιος με σταυρό. Δεν θα το δεχθεί, αλλά θα δώσει ονόματα δικών του για να περιληφθούν στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ –ειδικά σε πολυεδρικές περιφέρειες (4, 5, 7 εδρών), με στόχο να εκλέξει 10-15 βουλευτές.

–Και θα μείνει εκτός Βουλής, ο ίδιος; ρώτησα στενό συνεργάτη του χθες το μεσημέρι (και εν αναμονή της καθοριστικής συνάντησης του μπαρμπα-Φώτη με τον πρόεδρο Αλέξη).

–Θα μείνει πρόεδρος του κόμματος για όσο χρειαστεί. Αλλά τον εξευτελισμό του σταυρού σε μια περιφέρεια, Β’ Αθήνας, ας πούμε, όπου θα βγει όγδοος ή πέμπτος, δεν θα τον υποστεί. Να τον περάσει ο Κουρουμπλής, λέω ένα όνομα; Οχι. Δεν θα αφήσουμε εμείς οι υπόλοιποι να συμβεί.

Αν κατάλαβα σωστά και από κάτι άλλα διάφορα που μου είπε, υπάρχουν πολλά ζητήματα που παραμένουν ανοιχτά στη συνεργασία.

Στο μεταξύ, τζάμπα μου φαίνεται θα πάνε τα XXXXXL κοστούμια που έραβε ο πρόεδρος του κόμματος «Π. Καμμένος και Σία Ανεξάρτητοι Ελληνες» για να αναλάβει αντιπρόεδρος (Παναγιά μου, θα πεθάνω!) στην κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητας» με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.

Οπως με ενημέρωσε εγκύρως ο άνθρωπος μου στην Κουμουνδούρου, ο πρόεδρος Αλέξης είναι πια της άποψης ότι πρέπει να πάρουν αποστάσεις «από το τι κάνει ο Καμμένος», θεωρώντας ότι αν συνεχιστεί το σφιχταγκάλιασμα κακό θα κάνει στον ΣΥΡΙΖΑ παρά καλό.

Δόθηκε δε εντολή σε όσους βγαίνουν στα κανάλια, όταν δέχονται ερωτήσεις περί μετεκλογικών συνεργασιών να μιλούν για «ευρύτερες δημοκρατικές προοδευτικές δυνάμεις» και όχι για συνεργασία με τον Καμμένο. Κρίμα. Αληθινά λυπάμαι για το τέλος αυτής της υπέροχης προοπτικής που θα έδινε μια νότα αισιοδοξίας για το μέλλον της χώρας.

Ο ίδιος ο πρόεδρος Πάνος φαίνεται πως είναι εντελώς αλλού ‘ντ’ αλλού: χθες άφηνε να διαρρεύσει ότι η κυρα-Χρυσούλα Γιαταγάνα μπορεί να επανέλθει στο κόμμα αλλά, φευ, την ίδια ώρα εκείνη παρουσιαζόταν στον θυρωρό της Κουμουνδούρου με ένα καλάθι κρασιά και απαιτούσε «να δει τον πρόεδρο».

Της εξήγησαν ότι δεν μπορεί αφού δεν έχει ραντεβού, τέσπα (τέλος πάντων σημαίνει αυτό, μαθαίνετε και καμιά φράση), ύστερα από συνεννόηση με τον πρόεδρο την άφησαν να ανέβει στο γραφείο του. Τι διημείφθη δεν έγινε γνωστό, αλλά όποιος σκέφτεται ότι στον ΣΥΡΙΖΑ θέλει να ενταχθεί η γυναίκα, καλά κάνει και το σκέφτεται!

(Τον Μίμη, τον Ανδρουλάκη, ρε πρόεδρε, τι θα γίνει, δεν θα τον πάρετε; Κρίμα είναι.)