Το διάγγελμα του Πρωθυπουργού που βαφτίστηκε συνέντευξη, ήταν μια χοντροκομμένη απόπειρα να τεθεί σε αδρές γραμμές το πλαίσιο της προεκλογικής περιόδου που, αν σήμερα δεν εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αρχίζει αμέσως. Ο Αντώνης Σαμαράς βεβαίως δεν θεώρησε υποχρέωσή του, π.χ., να αναφερθεί στις δικές του βαριές ευθύνες για τις εξελίξεις. Μίλησε για μεταρρυθμίσεις που υποτίθεται ότι έκανε, αλλά δεν εξήγησε γιατί δεν πείστηκαν γι’ αυτές οι εκπρόσωποι των δανειστών (η τρόικα), με αποτέλεσμα να μας δώσουν τη σφαλιάρα που πυροδότησε τη νέα αβεβαιότητα.

Από την πλευρά του ο ΣΥΡΙΖΑ, με την ανακοίνωση του γραφείου Τύπου που εκδόθηκε αμέσως μετά την εμφάνιση του Πρωθυπουργού, έβαλε λάδι στη φωτιά της πόλωσης. Ευνόητο, η πόλωση θα είναι το χαρακτηριστικό της επόμενης περιόδου, όσο οι εκλογές έρχονται πιο κοντά. Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο πολώνει την αντιπαράθεση ο ΣΥΡΙΖΑ επίσης δεν αναφέρεται στην οικονομία ή σε προγράμματα. Υποτίθεται ότι για όλα αυτά έχει γίνει πρόβλεψη σε ένα μυστηριώδες «ευαγγέλιο», που εκφώνησε ο Αλέξης Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη. Εκτός από τη γενικόλογη επίκληση αυτού του «ευαγγελίου», όμως, όλη η υπόλοιπη ανακοίνωση κινείται στα όρια της συνωμοσιολογίας: ο Σαμαράς που κάτι έχει με τη Χρυσή Αυγή, η υπόθεση Χαϊκάλη στην οποία «δεν χύθηκε άπλετο φως», η ανάγνωση του σεναρίου «αυτοπαραίτησης» στο οποίο αναφέρθηκε ο Σαμαράς ως «σκιές για παρεμβάσεις εξωθεσμικών κέντρων».

Στην ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ, χθες, επανεμφανίστηκε το ρεβανσιστικό και διχαστικό σύνθημα «Ή εμείς ή αυτοί». Σε μια περίοδο αβεβαιότητας για τη χώρα που ήδη αρχίζει να έχει επιπτώσεις στην οικονομία, αυτού του τύπου ο χωριστικός φανατισμός είναι ό,τι χειρότερο.

Η επόμενη μέρα θα κριθεί από τη δυναμική (και την αντοχή) των υποψηφιοτήτων όσων ζητούν σύνθετες και πειστικές απαντήσεις.