Αναζήτηση
Ως γνωστόν, ο Φώτης Κουβέλης και ο Σπύρος Λυκούδης είχαν καμιά σαρανταριά χρόνια κοινή πορεία, ως φίλοι. Οποιος τους ήξερε πίστευε ότι το μόνο που τους χώριζε ήταν το ποτό που προτιμούσαν: ο Κουβέλης κρασί, ο Λυκούδης ουίσκι. Η ΔΗΜΑΡ όμως, και κυρίως η εργαλειακή χρήση της από τον πρώτο για τη δική του αποκλειστικά πολιτική επιβίωση, τους χώρισε για τα καλά. Στο τέλος αυτής της σχέσης, ο πρώτος ψάχνει σανίδα σωτηρίας στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο πρώην φίλος του ανακοινώνει σήμερα συνεργασία με Το Ποτάμι.
Κρασί ή ουίσκι; Ο κάτοχος της σφραγίδας ΔΗΜΑΡ μοιάζει να ζει ένα παρατεταμένο χανγκόβερ –και τίποτα χειρότερο από τον πονοκέφαλο της ρετσίνας. Βεβαίως, τάζει στους συνεργάτες που του απέμειναν θέση στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ –αλλά, εκλογικού συστήματος βοηθούντος, ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει λόγο να δεχθεί ως μενού τη ΔΗΜΑΡ, του αρκούν κάποια στελέχη της α λα καρτ. Ο κ. Κουβέλης, τελικά, αποδεικνύεται εγωκεντρικός τακτικιστής, που άφησε ακόμα και τον παλαιό συνοδοιπόρο του εκτεθειμένο στη συκοφαντία των βουλευτών Βουδούρη και Παραστατίδη, χωρίς να πει έστω μια λέξη!
Ο Σπύρος Λυκούδης απ’ την πλευρά του, συμπαρατασσόμενος με τον Σταύρο Θεοδωράκη, αφήνει πίσω του τη Δημοκρατική Παράταξη που στην ουσία μένει στα όρια του σπαρασσόμενου ΠΑΣΟΚ. Αλλά η σαφής ιδεολογική ταυτότητα και οι συνεργάτες που την υπηρετούν «απειλούν» να συμβάλουν στην πολιτικοποίηση του Ποταμιού, ενός χώρου που έως χθες ήταν περισσότερο εγκλωβισμένος στο λαϊφστάιλ της ιδεολογικοπολιτικής καθαρότητας και της μιντιακής απήχησης του αρχηγού.
Συμπέρασμα: το ουίσκι κάνει καλύτερο κεφάλι απ’ το κρασί. Εις υγείαν και χρόνια πολλά.
