Αναζήτηση
Ο Σπύρος Λυκούδης τους αποκάλεσε «σκουλήκια». Η κουβέντα είναι πολύ βαριά. Ο Θεόδωρος Παραστατίδης και, κυρίως, ο Οδυσσέας Βουδούρης ανήκουν μάλλον σε άλλο είδος. Στο είδος που ευδοκιμεί στον βιότοπο της πολιτικής στα χρόνια της κρίσης: τους πολιτικούς μεταξοσκώληκες. Εκείνους που έδειξαν ότι επιβιώνει όποιος μπορεί να μεταλλάσσεται. Να κοιμάται σκώληξ και να ξυπνάει το πρωί ως έντομο –έτοιμο να πετάξει σε νέο κόμμα.
Η αντιπαράθεση που πυροδότησαν οι δύο βουλευτές, στιγματίζοντας ως ύποπτους δωροληψίας τους πέντε ανεξάρτητους που ψήφισαν τον Δήμα, δεν φαίνεται να είχε άλλο κίνητρο πέρα από το προφανές: ήταν η εκδήλωση της αγωνίας τους να επιδώσουν διαπιστευτήρια κομματικού πατριωτισμού στο κόμμα που φιλοδοξούν ότι θα τους υποδεχθεί στις επόμενες εκλογές. Το λάθος έγινε στη δοσολογία. Αντί απλώς να ευθυγραμμιστούν, υπερακόντισαν τη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ, μεταποιώντας μια καταγγελία σε συνολικό ανάθεμα.
Βουδούρης και Παραστατίδης δεν είναι εξαίρεση. Οι περισσότεροι βουλευτές κινούνται με μόνη πυξίδα τη χιλιοτραγουδημένη «εκλογιμότητα». Στην περίπτωσή τους, υπάρχει η δυσκολία ενός καχύποπτου κομματικού μηχανισμού. Οι «αυτόχθονες» του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμοι να δεχθούν αδιαμαρτύρητα τους πασοκογενείς νεοφώτιστους -ακόμη κι αν, όπως ο Βουδούρης, έκαναν και μια ενδιάμεση στάση στη ΔΗΜΑΡ.
Αν κρίνει κανείς από τη στάση του Τσίπρα, οι δύο βουλευτές μάλλον θα πρέπει να αισθάνονται καλυμμένοι. Σε εκείνους αναφερόταν από την Κοζάνη ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ όταν έλεγε όταν «δεν θα μας υπαγορεύσει κανείς με ποιον θα συνεργαστούμε».
Εντάξει, δεν αντέδρασε μόνο ο Πρωθυπουργός, που στηλίτευσε στο διάγγελμά του τη δήλωση των δύο. Αντέδρασε και ο Μανώλης Γλέζος. Αλλά στην Κουμουνδούρου έχουν μάθει να αντιμετωπίζουν τον Γλέζο πότε ως φάρο σοφίας και πότε ως τοτέμ ανεπίδεκτο καταλογισμού, ανάλογα με το πώς βολεύει κάθε φορά. Ο Βουδούρης μπορεί ακόμη να ελπίζει ότι θα βρει μια θέση στο ψηφοδέλτιο της Β’ Αθηνών –όπου εξελέγη το 2012 με τη ΔΗΜΑΡ –και ας αντιδρά ο Γλέζος. Στη Β’ Αθηνών δεν θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει τις Τοπικές του ΣΥΡΙΖΑ στην Πελοπόννησο, σε πείσμα των οποίων το κόμμα τον είχε επιβάλει ως υποψήφιο περιφερειάρχη.
Ολοι αυτοί οι μικροϋπολογισμοί θα αφορούσαν μόνο τους επίδοξους υποψηφίους του ΣΥΡΙΖΑ. Ομως η Ιστορία υπερβαίνει το πολιτικό βάρος των πρωταγωνιστών της.
Αρκεί να δει κανείς πώς απολογήθηκαν οι μεταμεληθέντες βουλευτές. «Εμείς ζητήσαμε συγγνώμη, ζητήστε τώρα κι εσείς» –τέτοια ήταν περίπου η αντίδραση. Δεν απολογήθηκαν επειδή υποδαύλισαν αστόχαστα τη γενικευμένη καχυποψία κατά του κοινοβουλευτισμού. Απολογήθηκαν επειδή νομίζουν ότι απλώς ξεκίνησαν ένα «σου ‘πα, μου ‘πες» που ξεστράτισε.
Ετσι είναι πια. Είναι τόσο ψιλοί οι θεσμοί, που μπορεί κανείς να τους στιγματίζει και από σπόντα.
