Αναζήτηση
Θα μου απαντήσουν όλοι, «μα το λέει το Σύνταγμα». Θα τους απαντήσω με τη σειρά μου, «ε, και;». Πόσες φορές το τι λέει το Σύνταγμα δεν έχει γίνει ένα ωραίο, λάστιχο, το οποίο τεντώνουν οι κυβερνήσεις όσο τους βολεύει;
Τέσπα (τέλος πάντων που λένε και οι πιτσιρικάδες), θα τη βιώσουμε τη διαδικασία και της επόμενης εβδομάδας, θα δούμε κόσμο, θα μας δει κόσμος στη Βουλή, ωραία πράγματα. Μέχρι να αλλάξει αυτή η ιστορία η οποία –όχι, να τα λέμε και αυτά –όταν θεσπίστηκε ως διαδικασία, έγινε μόνο και μόνο για να μπορέσει να εκλεγεί την πρώτη φορά ο Κ. Καραμανλής (ο πραγματικός, όχι ο fake) Πρόεδρος της Δημοκρατίας με την ψήφο του Καρδάρα –βουλευτή τότε της Ενώσεως Κέντρου εκλεγόμενου στην εξωτική Καρδίτσα.
Σήμερα, όμως, τι ανάγκη υπάρχει για να διατηρείται η ίδια εκλογική διαδικασία; Να αλλάξει λοιπόν! Στην προσεχή αναθεώρηση του Συντάγματος. Και να εκλέγεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με καθολική ψηφοφορία από τον λαό.
Να πηγαίνουμε μια Κυριακή, ας πούμε, να ψηφίζουμε και να τελειώνει το πράγμα. Οχι αυτό το σημερινό χάλι, που η ανάδειξη ενός Προέδρου με αρμοδιότητες «παρίσταμαι και χαιρετίζω» να απειλεί τις διεθνείς χρηματαγορές, τη ζώνη του ευρώ, την πολιτική σταθερότητα και τον κακό μας τον καιρό!
(ΥΓ 1: Ναι το ξέρω, συμφωνώ με την πρόταση Μητσοτάκη, αλλά αφού έχει δίκιο ο Επίτιμος, να μην του το αναγνωρίσω; Είναι πρόταση απολύτως σωστή, και σοβαρή.
ΥΓ 2: Ο Επίτιμος κάλεσε αύριο στο γραφείο του τον Καμμένο. Θαυμάζω το κουράγιο του. Και την αισιοδοξία του…)
Αντιγραφείς…
Ευκαιρίας δοθείσης και αφού αναφέρθηκα σε… πνευματικά δικαιώματα άλλων, του Μητσοτάκη εν προκειμένω, έχω συλλάβει τις τελευταίες ημέρες δύο φορές να με κλέβουν τα παλικάρια της χρυσαυγής. Η πρώτη ήταν όταν βουλευτής ονόματι Κουκούτσης διάβασε στο βήμα της Βουλής μια προ ημερών έμμετρη παρότρυνσή μου προς Σαμαρά: «Κάνε μια έξοδο μεγάλη/να σε χειροκροτήσουν όλοι» κ.λπ., κ.λπ., από ένα τραγούδι του Notis (Σφακιανάκη και όχι Μηταράκη), εμφανίζοντάς το ως μεγάλη επιτυχία (του). Το δεύτερο περιστατικό αφορά το υποκοριστικό Jack Daniel’s που προσήψαν στον Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, και αυτό αντιγραφή από τη στήλη.
Είναι προφανές ότι νιώθω ναυτία που συμβαίνει αυτό –και που έχει συμβεί και στο παρελθόν, μου είπε φίλος μου. Και φυσικά το αποστρέφομαι με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο. Εγώ γράφω για νοήμονες ανθρώπους, όχι για «ουγκ»…
Πατσαβούρες
Στους ίδιους (τους «ουγκ», όχι τους νοήμονες) πρέπει να απευθύνονταν οι δηλώσεις του προέδρου του κόμματος «Π. Καμμένος και Σία Ανεξάρτητοι Ελληνες» Π. Καμμένου όταν κατηγορούσε τον Γιώργο (εν πλήρει διανοία φαντάζομαι) ότι έβαλε τη χώρα όμηρο στο ΔουΝουΤου, όταν υπήρχε η Ρωσία η οποία μας πρόσφερε απλόχερα δάνεια –κατά περίπτωση, και σύμφωνα με τη ρύμη του λόγου του προέδρου 20, 30, 40, ακόμη και 50 δισεκατομμύρια, έτσι για πλάκα! Γιατί είμαστε ορθόδοξοι, μας γουστάρουν και έχουμε και πρόεδρο κόμματος τον Πάνο τον λεβέντη τον καραμπουζουκλή, ο οποίος ομνύει στο όνομά τους.
Την πρώτη βρεμένη πατσαβούρα την έφαγε ο πρόεδρος Πάνος όταν χρεοκόπησε η Κύπρος, όπου η Ρωσία έδινε δάνειο με επιτόκιο ανάλογο των τοκογλύφων πέριξ της Ομόνοιας. Τη δεύτερη την τρώει κατ’ αυτάς –η κατάρρευση της ρωσικής οικονομίας είναι πια γεγονός. Τρεις ημέρες όλες κι όλες χρειάστηκαν οι αγορές για να την «καθαρίσουν», παρότι ο Πούτιν έπαιζε μπαλαλάικες και εκείνες χόρευαν «καζατσόκ»!
Γιατί τα λέω αυτά; Γιατί σε εκλογές θα πάμε, να θυμόμαστε πού και πού τι είπε ποιος και γιατί…
(Α, κάτι τέτοια σαν αυτά του προέδρου Πάνου λένε και μερικοί συριζαίοι –έχω πρόχειρο το όνομα ενός κυρίου Τόλιου. Και αυτούς να μην τους ξεχνάμε…)
Χαμένοι στην… εξήγηση
Τώρα που έγινε η πρώτη εκλογική διαδικασία για Πρόεδρο της Δημοκρατίας και είδαμε το αποτέλεσμα, μήπως πρέπει να μας δώσουν μερικές εξηγήσεις όλοι εκείνοι (από ΣΥΡΙΖΑ έως Καμμένο) τι έγινε με τον «κουμπαρά» των επιχειρηματιών, οι οποίοι υποτίθεται ότι θα εξαγόραζαν βουλευτές προς όφελος του προτεινόμενου από την κυβέρνηση Σταύρου Δήμα;
Δεν μαζεύτηκαν τα ποσά ή δεν βρέθηκαν ενδιαφερόμενοι για τα τρία εκατομμύρια (τόση ήταν η ταρίφα Ξουλίδου, θυμάστε) που διετίθεντο; Μένω με την απορία. Μήπως αυτοί που την ξεκίνησαν την ιστορία, έχουν να μας αναφέρουν κάποια λογική εξήγηση για το τι ακριβώς έγινε; Εγώ πάντως έχω μία…
Λάθος το έκανε
Δεν τον καταλαβαίνω τον συμπατριώτη μου Δημήτρη Παπαδημούλη, αλήθεια δεν τον καταλαβαίνω. Αδραξε την ευκαιρία της παρουσίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ και του επιτέθηκε με εξαιρετική δριμύτητα για όσα –βλακώδη –είπε αυτός για την πιθανότητα να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Με ποιο δικαίωμα κινδυνολογείς του είπε, ποιοι κανόνες το λένε και αν είχαν εκλογές στη Γερμανία ή στο Ηνωμένο Βασίλειο θα τα έλεγες αυτά; Οχι, γιατί θα είχε φύγει την επόμενη μέρα.
Ο δικός μου, ο καλύτερος φίλος του Γιαννάκη του περιπατητή (Johnnie Walker στα καθ’ ημάς –το αλλάζω λόγω ΧΑ), ψέλλισε κάτι περί Ακρας Δεξιάς, αλλά ο Παπαδημούλης γκάφα έκανε. Κανονικά έπρεπε τον άνθρωπο να τον ευχαριστεί. Να του στείλει και λουλούδια μη σου πω. Διότι με κάτι τέτοιες δηλώσεις θα τη χτυπήσει ο ΣΥΡΙΖΑ την αυτοδυναμία. Θα ξεχάσω εγώ τι έγινε το ’12 με τον Σόιμπλε, που έκανε μέρα παρά μέρα δηλώσεις για να βγάλει τον ΣΥΡΙΖΑ αξιωματική αντιπολίτευση και να πειθαναγκάσει το ΠΑΣΟΚ, ως τρίτο κόμμα, να συνεργαστεί με τη Δεξιά στην κυβέρνηση;
Ανεκτίμητο δώρο
Τον Κώστα Μητρόπουλο, τον κορυφαίο σκιτσογράφο της γενιάς του, τον γνώρισα όταν πιτσιρικάς πήγα, εκεί στις αρχές του ’80, στο Συγκρότημα. Και είχα τη χαρά να με συγκαταλέγει στο ακροατήριο των ιστοριών και των ανεκδότων του, που αντανακλούσαν πάντοτε το εξαιρετικής ποιότητας χιούμορ που τον διακρίνει. Χθες μου έκανε την τιμή να μου στείλει ίσως το καλύτερο χριστουγεννιάτικο δώρο –τον τόμο με τα best of σκίτσα του, που καλύπτουν τα τελευταία 55 χρόνια της πολιτικής ιστορίας της χώρας –όσα και τα χρόνια του στη δουλειά. Ο αξεπέραστος Κώστας Μητρόπουλος…
