Είμαι ευτυχής γιατί φέρνω κοντά ανθρώπους άγνωστους μεταξύ τους, κόμματα που σιχαίνονται το ένα το άλλο, αρχηγούς που δεν θέλουν να βλέπουν ούτε ζωγραφιστούς τούς απέναντι. Γενικά βοηθάω στη σύσφιγξη σχέσεων, και αυτό με κάνει τρισευτυχισμένο. Παράδειγμα χθεσινό ο διάλογος μεταξύ των προέδρων Βαγγέλη και Αλέξη κατά την πρόσφατη συνάντησή τους στο υπουργείο των Εξωτερικών.

Κατά τις 11 το πρωί, μου τηλεφώνησε στενός συνεργάτης του προέδρου «είμαι και θα είμαι πρόεδρος» Βαγγέλη για να μου αναφέρει ότι ύστερα από επικοινωνία που είχε με τον πρόεδρό του, «ειπώθηκαν πράγματα, αλλά όχι έτσι ακριβώς».

Το μεσημέρι με πληροφόρησαν ότι συνομίλησαν επ’ αυτού το αγόρι με το βελούδινο βλέμμα Σκουρλέτης με τον Καρύδη (Δημήτρη τον λένε, ενημερώνω όσους δεν το γνωρίζουν) προκειμένου να βρεθεί τρόπος να διαψευσθεί το δημοσίευμά μου. Το απόγευμα προφανώς έπειτα από έντονες διαβουλεύσεις και συνεννοήσεις (και μεταξύ των δύο προέδρων; Αν το πέτυχα και αυτό, θα τρελαθώ!) το γραφείο Τύπου του ΠΑΣΟΚ εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

«Ο υποτιθέμενος διάλογος δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα.

Αντικείμενο της συνάντησης στο ΥΠΕΞ ήταν τα θέματα εξωτερικής πολιτικής.

Οι θέσεις του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ για τη γενική πολιτική κατάσταση της χώρας και την στρατηγική των κομμάτων είναι πολύ γνωστές και διατυπώνονται με τον ίδιο τρόπο δημόσια και κατ’ ιδίαν».

Εννοείται ότι τους καταλαβαίνω και τους δύο προέδρους Βαγγέλη και Αλέξη. Προσωπικά μου αρκεί απλώς η αράδα της ανακοίνωσης ότι «αντικείμενο της συνάντησης στο ΥΠΕΞ ήταν τα θέματα εξωτερικής πολιτικής» για να πεισθώ ότι δεν πρέπει να… ανακαλέσω τίποτε!

Και δεν ανακαλώ, φυσικά.

Μιχελογιαννάκης on tour

Στο μεταξύ, ήταν να μην πάρει φόρα ο αγωνιστής Γιάννης Μιχελογιαννάκης. Ποιος τον κρατάει τώρα. Χθες μετέβη έξω από τη γερμανική πρεσβεία όπου πραγματοποιούν τριήμερη απεργία πείνας (;) τέσσερα άτομα, και αφού τους μοίρασε από ένα γαρίφαλο –τρελάθηκαν οι άλλοι, σου λέει, τι μας πέρασε ο τύπος και μας μοιράζει γαρίφαλα, γίδια είμαστε να τα φάμε; –τους βάφτισε «ανθρώπους με το γαρίφαλο»!

Ετριξαν τα κόκαλα του μακαρίτη Νίκου Μπελογιάννη κατόπιν αυτού, αλλά δεν το κάνω θέμα.

Θα περιοριστώ στην ταυτότητα των συναγωνιστών απεργών. Οπως έμαθα, οι απεργοί είναι κάτι σαν περιοδεύων θίασος: επισκέπτονται διάφορες πόλεις ανά την Ευρώπη, αυτοχαρακτηρίζονται ως μέλη του Κινήματος της Αξιοπρέπειας και στα καθ’ ημάς διαμαρτύρονται για την κατοχή της χώρας (μας) από την Γερμανία καθώς και για τη μη καταβολή εκ μέρους της του κατοχικού δανείου του 1942.

Ενημερώνω τους πολυπληθείς θαυμαστές του αγωνιστή Γιάννη Μιχελογιαννάκη ότι το αγόρι με το κρητικό αξάν δεν κάθησε μαζί τους, να τραβήξει, ας πούμε, μια μέρα απεργίας πείνας, μια που το βρήκε πρόχειρο μπροστά του το σκηνικό –είχε κάτι άλλες δουλειές να κάνει.

Στον Θέμο, πάντως, όπου εμφανίστηκε προχθές με μια σακούλα στα χέρια, τους άφησε «παγωτό»: γεμάτη φάρμακα ήταν!

Με κάτι τέτοια, έχω τη βεβαιότητα, πια, ότι θα στείλει πολλούς για φάρμακα. Δεν θα γλιτώσει κανείς…

Θα βελτιώσει το εμπορικό ισοζύγιο!

Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, ο Γιάννης Μιχελογιαννάκης θα μπορούσε να κάνει διεθνή καριέρα. Πώς έκανε εξαγώγιμο προϊόν τον Τσε ο τεράστιος Φιντέλ, προκειμένου να συνεγείρει επαναστατικά την υπόλοιπη Λατινική Αμερική; Ε, έτσι ακριβώς κι εμείς. Να κάνουμε εξαγώγιμο προϊόν τον Γιάννη. Να τον στείλουμε όπου υπάρχουν ανά τον κόσμο ακτιβιστές που αγωνίζονται. Στις θάλασσες της Ιαπωνίας να αγωνιστεί για τη διάσωση των φαλαινών και των δελφινιών. Στον Αμαζόνιο για τη διάσωση των τροπικών δασών. Στην Ινδία για την προστασία του Γάγγη από τη βιομηχανική ρύπανση. Στο Λονδίνο για τη διάσωση του πατροπαράδοτου (για τους Αγγλους) face sitting!

Να κάνουμε πράγματα, ρε παιδιά, να βοηθήσουμε την ανθρωπότητα να βρει τον δρόμο της…

Εγινε ή δεν έγινε;

Δεν ξέρω πόσο αγωνιά (για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω καν αν αγωνιά) η κυβέρνηση για την πλειοψηφία των 180 εδρών. Γνωρίζω όμως ότι η εικόνα ενός Πρωθυπουργού να τηλεφωνεί σε μια βουλευτή και να της ζητάει να συναντηθούν κι εκείνη να του το αρνείται δεν είναι εικόνα σοβαρής χώρας. Πολύ περισσότερο, δεν είναι εικόνα σοβαρής κυβέρνησης.

Το αναφέρω με αφορμή πληροφορίες που κυκλοφόρησαν, σύμφωνα με τις οποίες ο πρόεδρος Αντώνης τηλεφώνησε στην ανεξάρτητη βουλευτή Μίκα Ιατρίδη εξ Αφάντου Ρόδου και της ζήτησε να ψηφίσει τον Δήμα. Εκείνη αρνήθηκε και εν συνεχεία εκείνος (ο πρόεδρος Αντώνης, όχι ο Δήμας) τής ζήτησε να συναντηθούν. Η βουλευτής αρνήθηκε ξανά –λέει.

Τηλεφώνησα, κατόπιν αυτού, στον άνθρωπό μου στο Μέγαρο Μαξίμου. Τον ρώτησα συγκεκριμένα «εάν ο Σαμαράς τηλεφώνησε στην Ιατρίδη και εκείνη τον έφτυσε». Μου απάντησε ότι «ο Πρωθυπουργός δεν κάνει τέτοια. Αλλωστε είχε με σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθεί. Μην ξεχνάς ότι ήταν εδώ ο Μοσκοβισί».

Διατηρώ τις αμφιβολίες μου (ως προς το ότι δεν έγινε το τηλεφώνημα)…

Στης Ακρόπολης τα μέρη

Το βιβλίο του για τον «αιώνιο καλπασμό» του Βασίλη Τσιτσάνη παρουσίασε χθες ο Γιώργος Λιάνης στο κατάμεστο από πολιτικούς, δημοσιογράφους, ανθρώπους της τέχνης αμφιθέατρο του Μουσείου της Ακρόπολης. Και απ’ όσα είπε ο και καλλιτέχνης Λιάνης απομονώνω τούτο για τον μεγάλο λαϊκό συνθέτη: «Η Ελλάδα είχε έναν εθνικό ποιητή, τον Διονύσιο Σολωμό, και έναν εθνικό συνθέτη, τον Βασίλη Τσιτσάνη». Ακούγεται υπερβολικό, αλλά ο Λιάνης που τον έζησε από κοντά και δούλεψε με μεράκι γι’ αυτό το βιβλίο το πιστεύει ακράδαντα. Δεν θα του το χαλάσω…

Αγνώστων λοιπών στοιχείων

Θαυμάζω το θάρρος των διευθυνόντων την «Αυγή» να δημοσιεύουν επιστολές αναγνωστών –μόνο τη δική μου δεν δημοσίευσαν την εποχή που με έβριζαν χυδαία.

Επιστολές, δε, που «την πέφτουν» κανονικά στον πρόεδρο Αλέξη για όσα υπερφίαλα δήλωσε πρόσφατα, ότι θα κάνει τις αγορές να χορεύουν. Χθες δημοσιεύθηκε μια τέτοια επιστολή με την υπογραφή Μάνος Στεφανίδης αγνώστων λοιπών στοιχείων (πρόκειται για τον γνωστό κριτικό τέχνης; άγνωστο), στην οποία ο επιστολογράφος κατηγορεί τον πρόεδρο Αλέξη για «τρομακτική άγνοια του κινδύνου» και «για ασύγγνωστη επιπολαιότητα». Και προσθέτει:

«Φίλε Αλέξη, άλλο πεντοζάλη κι άλλο ζάλη, ίλιγγος εμπρός στο επικείμενο χάος. Επίσης, άλλο λίρα Αγγλίας, άλλο λίρα Τουρκίας κι άλλο λύρα ποντιακή ή κρητική. Και βέβαια, άλλο ευρώ κι άλλο δραχμή, μην τα μπερδεύεις… Η Ευρωπαϊκή Ενωση, επειδή βρίσκεται σε βαθιά κρίση, χρειάζεται βαθιές μεταρρυθμιστικές τομές. Και γι’ αυτό όμως απαιτείται πολιτικός τρόπος, στρατηγική, και όχι λαϊκιστική ρητορεία».

Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, λες η επιστολή να είναι μούφα και να δημοσιεύθηκε μόνο και μόνο για να «την πουν» στον πρόεδρο για όσα απίθανα λέει τις τελευταίες ημέρες; Τα έκαναν κάτι τέτοια οι κομμουνιστές με τις εφημερίδες τους, όταν ήθελαν να «τρυπήσουν» κάποιον σύντροφο στα πλευρά…

Τελευταία Νέα