Κάποιοι ξαφνιάστηκαν. Δεν περίμεναν ότι ο Φώτης Κουβέλης θα έσπευδε να άρει από τους ώμους των αμφιταλαντευόμενων βουλευτών του το βάρος του επαπειλούμενου αφορισμού. Η δήλωσή του ότι «δεν θα τους θεωρήσει αποστάτες» αν ψηφίσουν τον Σταύρο Δήμα δεν ήταν μόνο επίδειξη θεσμικού καθωσπρεπισμού. Είχε το χρώμα δεύτερων, υπόρρητων σκέψεων.

Η παλινδρόμηση είναι ο ρυθμός του προέδρου της ΔΗΜΑΡ μετά το μέσα – έξω από την κυβέρνηση. Εκδηλώθηκε ως μπρος – πίσω για την προεδρική εκλογή. Και τείνει τώρα να επαναληφθεί με τον μεγάλο κύκλο, το μπρος – πίσω στον ΣΥΡΙΖΑ.

Η επιστροφή στην Κουμουνδούρου αποδεικνύεται πιο σύνθετη απ’ ό,τι είχε αρχικά φανεί. Ο Κουβέλης επιδιώκει την κοινή κάθοδο με τον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς όμως να διαλύσει το κόμμα του. Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Συνεργασία σε επίπεδο κομμάτων αποκλείεται, καθώς ο εκλογικός νόμος δεν χορηγεί στους συνασπισμούς το μπόνους των πενήντα εδρών.

Mια εναλλακτική στον ορίζοντα είναι να γίνει η ΔΗΜΑΡ Δημαράς. Να τεθεί δηλαδή ατύπως υπό την ομπρέλα του ΣΥΡΙΖΑ, διατηρώντας το οργανωτικό της κέλυφος –όπως έκανε το Αρμα Πολιτών του Δημαρά (ναι, υπάρχει ακόμη) όταν μπήκε στα ψηφοδέλτια των Ανεξάρτητων Ελλήνων.

Ούτε αυτή η λύση είναι εύκολη. Η Κουμουνδούρου δεν θέλει να βρεθεί μετεκλογικά αντιμέτωπη με ένα κόμμα εν κόμματι. Δεν θέλει δηλαδή να γίνει όχημα για την εκλογή βουλευτών που θα λογοδοτούν σε άλλη κομματική αρχή, αφού η ΔΗΜΑΡ θα έχει διασωθεί.

Τι απομένει; Η διάλυση του κόμματος Κουβέλη και η μερική απορρόφησή του από τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα ήταν το χειρότερο ενδεχόμενο για τον ίδιο τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ. Θα αναγκαζόταν να το πράξει ερήμην του κόμματος, του οποίου η «τσαουσεσκική» πειθαρχία δεν θα έφτανε, λένε, μέχρι την αυτοκτονία.

Το πρόβλημα για τον Κουβέλη είναι ότι στη διαπραγμάτευση με τον ΣΥΡΙΖΑ έκαψε νωρίς το τελευταίο του χαρτί. Δέσμευσε πρόωρα το κόμμα του με αποφάσεις κατά της εκλογής Προέδρου από την παρούσα Βουλή. Ακούγεται κυνικό, αλλά τι βάρος έχει ένα κόμμα που έχει εξατμιστεί εκλογικά αν εκποιήσει τα «κουκιά» της προεδρικής εκλογής;

Η χθεσινή απόπειρα Κουβέλη να απενοχοποιήσει τους βουλευτές του θα μπορούσε να διαβαστεί και ως μήνυμα προς την Κουμουνδούρου. Θα μπορούσε να ακουστεί ως μια απόπειρά του να δηλώσει ότι το μπλοκ των δέκα της ΔΗΜΑΡ δεν είναι δεδομένο.

Το ερώτημα είναι αν προλαβαίνει να απενεργοποιήσει τον αυτόματο πιλότο. Ή αν για την τροχιά του ισχύει πια το αμείλικτο «πολύ λίγο, πολύ αργά».