Αναζήτηση
«Οφείλω να παραδεχθώ ότι με απασχολεί εντόνως (λέμε τώρα…) το μέλλον αυτής της θαυμάσιας κυβέρνησης την οποία συγκροτούν ως γνωστόν Νουδού και ΠΑΣΟΚ, κυβέρνηση της οποίας προΐσταται το σκερτσόζο και αδιαμφισβήτητα ταλαντούχο ντουέτο «Αμποτ και Κοστέλο».
Τόσο που έβαλα το μυαλό μου κάτω να δουλέψει και να αναζητήσει μια λύση στο μεγάλο αδιέξοδο που αντιπροσωπεύει η εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, διαδόχου του πατριώτη μου (τα σέβη μου, κύριε Πρόεδρε) Κάρολου Παπούλια.
Ποιος θα ήταν αυτός λοιπόν, ποια προσωπικότητα που θα μπορούσε να κάνει πούρους δεξιούς, λάιτ δεξιούς, σοσιαλδημοκράτες Βενιζέλου αλλά και ανεξάρτητους δημοκράτες να ομονοήσουν στο πρόσωπό του;
Εβαλα την εξίσωση κάτω υπό τύπον χ-ψ3.2±35=Σ.Δ. και κατέληξα. Ο υποψήφιός μου, αυτός που προτείνω δηλαδή, είναι κεντροδεξιός, σοβαρός, έχει μακρά θητεία στην πολιτική ζωή, έχει εμπειρία και καλό όνομα από θητεία σε κορυφαία θέση στην Ευρώπη, είναι στη σωστή ηλικία (είναι… μόλις 73 ετών) για Πρόεδρος, βρίσκεται σε τιμητική αποστρατεία από την πολιτική και επιπλέον είναι και… Παναθηναϊκός!
Αν και είμαι βέβαιος ότι είναι ήδη κατανοητό από τους ευφυείς αναγνώστες που διαθέτω περί ποίου πρόκειται, θα την κάνω την παραχώρηση και θα αφήσω να το πάρει το ποτάμι (της παροιμίας, όχι του αρχηγού Σταύρου) και θα το πω το όνομα: Σταύρος Δήμας!
Στα σοβαρά τώρα, ο Δήμας, μου έλεγε προχθές το βράδυ κορυφαίος κοινοβουλευτικός παράγων, ο οποίος ας πούμε ότι… κατηύθυνε τις σκέψεις μου, «είναι η δεύτερη καλύτερη επιλογή, αν δεν βγει το σενάριο με τον Κουβέλη, που εγώ, μεταξύ μας, δεν το βλέπω να βγαίνει».
–Να υποθέσω ότι έχει συζητηθεί «εκεί» που πρέπει;
–Να το υποθέσεις και να ξέρεις ότι έχουν γίνει και βολιδοσκοπήσεις, μου είπε…
Εχει προχωρήσει το πράγμα, δηλαδή. Γι’ αυτό και ο πρόεδρος Αντώνης εμφανίζεται να έχει αυτή τη βεβαιότητα ότι θα εκλέξει Πρόεδρο…
Στη βράση κολλάει το σίδερο
Αμ’ έπος, αμ’ έργον, που έλεγαν και οι αρχαίοι, στους οποίους εντρυφώ μανιωδώς τελευταία –γιατί δηλαδή μόνο η Παναγιωταρέα; Ζηλεύω… -, παίρνω στο τηλέφωνο τον υποψήφιό μου Σταύρο (Δήμα).
–Ακούγεται ότι θα είστε υποψήφιος, του λέω…
–Το ακούω και εγώ, αλλά δεν το προκαλώ. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να δημιουργήσει αντιδράσεις από εκείνους που διαφωνούν και τελικά υπονομεύεται πριν καν υπάρξει θέμα…
–Εχετε συζητήσει με κανέναν; τον ρωτώ (με το μυαλό μου να πηγαίνει στον πρόεδρο Αντώνη) μήπως και επιβεβαιωθούν τα περί «βολιδοσκοπήσεων» που μου έλεγε και ο άλλος προηγουμένως.
–Οχι, δεν έχω κάνει καμιά κουβέντα, και νομίζω ότι είναι απλό: όλα αυτά είναι θέμα συγκυρίας. Και επειδή την ξέρω και εγώ κάπως καλά την πολιτική, αν βρεθεί το πρόσωπο που μπορεί να συγκεντρώσει τους 180 αυτό και θα χριστεί υποψήφιος…
–Θα σας ενδιέφερε;
– Νομίζω ότι η συζήτηση πρέπει να ξεκινήσει ανάποδα. Από το ποια είναι η προσωπικότητα εκείνη η οποία μπορεί να αντιπροσωπεύσει τη χώρα επαρκώς στο εξωτερικό και να απολαμβάνει και μιας αποδοχής στο εσωτερικό…
Δεν συνεχίσαμε τη συζήτηση, ανανεώσαμε το ραντεβού για την προσεχή εβδομάδα και τον άφησα να απολαύσει ήρεμος τον Παναθηναϊκό (του και μου), που ξεκινούσε σε λίγο κόντρα στην Ντιναμό, αλλά μας απογοήτευσε…».
Υποθέτω ότι γίνεται αντιληπτό πως χθες δεν τηλεφώνησα στον υποψήφιο πρόεδρο Σταύρο Δήμα, δεν χρειαζόταν. Του απέστειλα απλώς ένα SMS με συγχαρητήρια. Γιατί έτσι είμαι εγώ, με τις πηγές μου…
Κανείς δεν ξέρει
Οφείλω να ενημερώσω επίσης ότι στη διάρκεια των ημερών αυτών, οπότε και ακούστηκαν διάφορες μπαρούφες σχετικά με το όνομα που θα πρότεινε η κυβέρνηση για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, ένα μόνο όνομα έπαιξε πολύ ώς το τέλος. Ηταν του πρώην πρωθυπουργού Παναγιώτη Πικραμμένου, ο οποίος –όπως έχω ξαναγράψει –χαίρει πλην των άλλων της αποδοχής και του ξένου παράγοντα, και ειδικά των Γερμανών. Ας το έχουμε στα υπόψη μας, διότι οι 180 που απαιτούνται για την εκλογή του Σταύρου Δήμα, όσο να πεις, δεν είναι και δε(δο)μένοι!
Και επειδή μπορεί να ακολουθήσουν εκλογές, και μετά νέα εκλογή για Πρόεδρο, ποτέ δεν ξέρεις τι θα γίνει…
Δραμαμίνες επειγόντως
Στον ΣΥΡΙΖΑ τώρα, απ’ όσο καταλαβαίνω, μετά το μούδιασμα της πρώτης ημέρας έγινε χθες προσπάθεια να δημιουργηθεί πανηγυρικό κλίμα. Ομως και πάλι το πάρτι που λογικά θα οργανωνόταν άμα τη αναγγελία των εκλογών δεν πραγματοποιήθηκε. Δείγμα ότι το μούδιασμα είναι διαρκείας και τα παρεπόμενά του επίσης. Ας πούμε, χθες ο πρόεδρος Αλέξης είπε το ακόλουθο:
«Επιλογή πολιτικά απονομιμοποιημένη η επίσπευση της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας». Μάλιστα, και αντίρρηση καμία. Αλλά στη συνέχεια είπε και το εξής:
«Η επίσπευση των εξελίξεων αποτελεί μια λαϊκή και δημοκρατική νίκη».
Δεν θέλω να γίνω κακός, αλλά αν συμβαίνει το ένα δεν μπορεί να συμβαίνει το άλλο. Και αν συμβαίνει το δεύτερο, πώς μπορεί να ισχύει το πρώτο; Ζαλάδες. Τουλάχιστον…
Γιώργος, global, ψάχνεται
Τα πάνω-κάτω έφερε η εκκίνηση της διαδικασίας για την προεδρική εκλογή: για παράδειγμα, έθεσε υπό αναθεώρηση τον σχεδιασμό του Γιώργου –ναι, ναι, του global Γιώργου –ο οποίος είχε προγραμματίσει… μονοήμερη στην εξωτική Κοζάνη, προκειμένου –εκτός από το να δοκιμάσει κιχί –να μιλήσει και στα εγκαίνια της έκθεσης για τον Ανδρέα και την Αλλαγή.
–Φαντάζομαι ότι δεν θα γίνει η εκδήλωση, παρατήρησα στον «πιστό» του Γιώργο Ελενόπουλο.
–Να σου πω, δεν το ξέρω, δεν έχουμε συνεννοηθεί, μου είπε εκείνος. Αν θα τηρήσει το πρόγραμμα ή θα το μεταθέσει για κάποια άλλη στιγμή…
Και αυτός ο Γιώργος, δεν έχει δουλειά να κάνει, ρε παιδάκι μου –τι τις θέλει τώρα τις περιοδείες; Τι ψάχνει να βρει δεν το έχω καταλάβει. Νομίζω πως ούτε ο ίδιος…
Θα ληφθούν παρουσίες
Πιο τυχερός ο Μίμης «είμαι και εγώ εδώ» Ανδρουλάκης, παρουσιάζει το βιβλίο του «Αλλέγκρα» στο Πολεμικό Μουσείο στις 16 του μηνός, ακριβώς την παραμονή της προεδρικής εκλογής. Κοσμοσυρροή αναμένεται, αλλά εγώ θα εξαγάγω τα συμπεράσματά μου για τη στάση που τηρεί τώρα από τις παρουσίες πολιτικών εκεί (διότι μόλις ένα λεπτό μετά τη γνωστοποίηση της κίνησης της διαδικασίας προεδρικής εκλογής ανακοίνωσε ότι καταψηφίζει! Ούτε καν το όνομα του υποψηφίου περίμενε…). Φυσικά θα τα κοινολογήσω…
