Αναζήτηση
«Δεν θα έχουμε κρίση την επόμενη εβδομάδα. Το πρόγραμμά μου είναι ήδη γεμάτο». Το είχε πει με την παροιμιώδη αλαζονεία του ο Χένρι Κίσινγκερ, αλλά το κυβερνητικό δίδυμο φρόντισε να το αντιστρέψει. Θα έχουμε εκλογή τη μεθεπόμενη εβδομάδα, ακόμη κι αν το πρόγραμμά μας γράφει Χριστούγεννα.
Φαίνεται ότι οι Αντώνης Σαμαράς και Βαγγέλης Βενιζέλος δεν οδηγήθηκαν στην επίσπευση χάρη στην αριθμητική. Το μέτρημα –διάβαζε και το ψήσιμο –πρόθυμων και αμφίθυμων βουλευτών δεν έχει βγάλει ασφαλές άθροισμα.
Περισσότερο λέγεται ότι βάρυνε η εκτίμηση ότι η εκκρεμότητα του Προέδρου δηλητηρίαζε και τη διαπραγμάτευση με την τρόικα. Αν δεν λυνόταν το ένα δεν θα ξεκολλούσε το άλλο. Οπότε, τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα.
Ο ορίζοντας για την κυβέρνηση είχε ήδη στενέψει από τον Μάιο. Τον στένεψε περισσότερο η πίεση του ΣΥΡΙΖΑ, που στην αρχή διεκήρυττε ότι δεν πρόκειται να αναγνωρίσει καμία συμφωνία που θα συνήπτε η κυβέρνηση με τους δανειστές και στη συνέχεια αποδύθηκε σε μια καμπάνια προληπτικού στιγματισμού των «αποστατών».
Τον ορίζοντα έκλεισε η αντίδραση αγορών και δανειστών που, βλέποντας μια χώρα σε προεκλογικό βρασμό, τορπίλισαν τη στρατηγική της «καθαρής εξόδου» από το Μνημόνιο.
Οσο η στρατηγική δεν είχε συναντηθεί με την πραγματικότητα το Μαξίμου ήλπιζε ότι θα μπορούσε να σχηματίσει την προεδρική πλειοψηφία με συγκολλητική ουσία μια συμφωνία-ορόσημο με τους δανειστές. Τώρα αναγκάζεται να προσπαθήσει να εκμαιεύσει τους 180 με εμβρυουλκό την ανασφάλεια. Αφού δεν δούλεψε η ελπίδα, επιστρατεύεται ο φόβος.
Η ίδια η διαδικασία είναι δραματική. Θα κλιμακωθεί σε τρεις πράξεις. Κάποιοι προβλέπουν δωδεκαήμερο της κολάσεως –με το πολιτικό σύστημα και την οικονομία να δέχονται σε δόσεις το βάρος της επερχόμενης εκλογικής ανασφάλειας.
Οι οιωνοσκόποι της αγοράς, πάλι, λένε ότι οι προοπτικές του εγχειρήματος θα έχουν γραφεί ήδη από αύριο στο ταμπλό του Χρηματιστηρίου.
Και αν δεν πιαστούν οι βουλευτές στη μέγγενη της ανασφάλειας; Και αν οι περιβόητες κοινοβουλευτικές «κάβες» αποδειχθούν κενές; Το δίλημμα θα μεταφερθεί από τους βουλευτές στο εκλογικό σώμα, περίπου με το ίδιο διακύβευμα, στα τέλη Ιανουαρίου.
Η απόφαση της επίσπευσης λέγεται ότι ελήφθη σε αγαστή σύμπνοια. Αυτό δεν σημαίνει ότι Σαμαράς και Βενιζέλος βλέπουν το ίδιο σημείο προσγείωσης στο τέλος της πολιτικής αιώρησης.
Το κυβερνητικό δίδυμο επιχειρεί ένα άλμα στον χρόνο. Θα φανεί αν ακολουθούν προμελετημένη χορογραφία. Ή αν πηδούν επειδή δεν υπήρχε δρόμος να βαδίσουν.
