Αναζήτηση
Μερικοί τον προτιμούν αριστερό. Θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του νέου κεφαλαίου προεδρολογίας που άνοιξε, παρεμπιπτόντως, στη συζήτηση για τον προϋπολογισμού στη Βουλή. Ο Νίκος Σηφουνάκης βρήκε μάλιστα και τον υποψήφιο. Πρότεινε τον Νίκο Κωνσταντόπουλο.
Η συζήτηση για την προεδρική εκλογή είχε μονοπωληθεί από την αγωνία για τα κουκιά και από το παιχνίδι με τις ημερομηνίες. Το πρόσωπο είχε έρθει σε δεύτερο πλάνο. Οχι ότι δεν υπάρχει ονοματολογία. Υπάρχει και επικεντρώνεται σε πρόσωπα σχεδόν αποκλειστικά από τη συντηρητική παράταξη.
Είναι ένα ζήτημα που δεν τους προβληματίζει όλους στο ΠΑΣΟΚ. Οπως το θέτει ελαφρώς σαρκαστικά έμπειρο στέλεχος: «Ε, κι αν είναι κάνας κυριούλης της Δεξιάς, τι να κάνουμε;».
Δεν έχουν όλοι τον ίδιο κυνισμό. Η πρόταση για μη δεξιό υποψήφιο απηχεί την αγωνία να μην επωμιστούν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ μια συντηρητική επιλογή που εκτιμάται ότι θα είχε για τους ίδιους (πάλι) δυσανάλογο κόστος.
Βέβαια, μια υποψηφιότητα από τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ θα είχε πολύ ευρύτερο βεληνεκές. Εντάσσεται στη λογική του θεσμικού κεκτημένου που διαμόρφωσαν οι προηγούμενες προεδρικές εκλογές. Ο νυν πρόεδρος και ο προκάτοχός του ήταν υποψηφιότητες προερχόμενες από την τότε αντιπολίτευση –γι αυτό και πέτυχαν μεγάλες πλειοψηφίες.
Το ερώτημα είναι αν υπάρχει πιθανότητα να επιτευχθεί συναίνεση στην παρούσα συγκυρία. Θα μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ να εξαναγκαστεί σε ένα τέτοιο στρατηγικό τετακέ;
Σύμφωνα με μία ανάγνωση, είναι ένα σενάριο που δεν μπορεί να αποκλειστεί. Σε διάφορες εκδοχές του, το έχουν άλλωστε διατυπώσει και άλλοι, πλην Σηφουνάκη, ακόμη και από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι ένα σενάριο που συναρτά τη στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης με δύο αντικίνητρα και ένα δέλεαρ. Ξεκινώντας από το ασθενέστερο, το πρώτο αντικίνητρο είναι το βάρος μιας χαμένης ευκαιρίας για συνταγματική αναθεώρηση –που έγινε σύνθημα στο στόμα πολλών βουλευτών, όχι μόνο της συμπολίτευσης.
Το δεύτερο αντικίνητρο είναι το βάρος της συγκυρίας. Αν δεν ξεπεραστεί το τέλμα με τους δανειστές, η χώρα θα βρεθεί σε θανάσιμη εκκρεμότητα που όλοι θα είχαν συμφέρον να επιλυθεί πριν από τις εκλογές. Το δέλεαρ για τον ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να είναι η συμφωνημένη και συντεταγμένη προσφυγή στις κάλπες στο τέλος του 2015.
Η κυβέρνηση, βέβαια, δεν θέλει να ακούει για όλα αυτά. Ο λόγος είναι ότι θα μπορούσαν να συνυφανθούν με την πρόταση περί ανάδειξης άλλης κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή –που, προφανώς όχι τυχαία, είχε επίσης υποστηρίξει ο Σηφουνάκης.
Οπως και να ‘χει, το πρόσωπο δεν είναι αδιάφορο. Ως προς τον ΣΥΡΙΖΑ, το ερώτημα δεν είναι αν υπάρχει κάποιος τον οποίο θα τρέξει να ψηφίσει. Αλλά αν υπάρχει κάποιος τον οποίο δεν θα μπορέσει να καταψηφίσει.
