Αναζήτηση
Σύμφωνα με τη λογική του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ για να βρεθούν οι 180 μιας προεδρικής πλειοψηφίας χρειάζεται να γίνουν αποστασίες.
Να το δεχθώ για την οικονομία της συζήτησης.
Αλλά αν η αριθμητική του είναι σωστή, τότε για να βρεθούν και οι 121 που θα μπλοκάρουν την εκλογή Προέδρου πάλι αποστασίες χρειάζονται.
Διότι αν αποστασία θεωρείται η μεταξύ δύο εκλογών μετακίνηση ενός βουλευτή σε άλλον πολιτικό χώρο από εκείνον με τον οποίο εξελέγη, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο πρώτος που έβαλε το δάχτυλο στο μέλι.
Ηδη μέλος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του είναι ο Μιχελογιαννάκης (που εξελέγη αρχικά με το ΠΑΣΟΚ και στις τελευταίες εκλογές με τη ΔΗΜΑΡ) ενώ συζητάει επισήμως με την Τζάκρη (που εξελέγη με το ΠΑΣΟΚ), με τον Παραστατίδη (που εξελέγη με το ΠΑΣΟΚ), με τον Βουδούρη (που εξελέγη με τη ΔΗΜΑΡ) και με τη Γιαταγάνα (που εξελέγη με τους ΑΝΕΛ).
Από τη στιγμή λοιπόν που η πολιτική δεν έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά, τότε όσο αποστάτης μπορεί να θεωρηθεί κάποιος που θα φύγει από τους ΑΝΕΛ για να πάει στη ΝΔ και να ψηφίσει Πρόεδρο, άλλο τόσο αποστάτης είναι κάποιος που φεύγει από το ΠΑΣΟΚ για να πάει στον ΣΥΡΙΖΑ και να μην ψηφίσει Πρόεδρο.
Με άλλα λόγια, σε επίπεδο «μετακίνησης βουλευτών» δεν υπάρχει μετακίνηση που διαθέτει ηθική βάση και άλλη που τη στερείται. Ολες αξίζουν το ίδιο.
Είναι γεγονός πως ήδη από τον Σεπτέμβριο η αντιπολίτευση προσπαθεί με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο να ενοχοποιήσει την εκλογή Προέδρου. Εχουμε ακούσει έως τώρα τα πιο αναπόδεικτα τέρατα για «κουμπαράδες» και «εξαγορές».
Ακόμη και αν δεχθώ ότι το μπλοκάρισμα της προεδρικής εκλογής αποτελεί θεμιτή πολιτική επιλογή, είναι σίγουρα αθέμιτη η προσπάθεια να υπηρετηθεί ο οιοσδήποτε θεμιτός σκοπός με αθέμιτα μέσα.
Κανένας σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα –αυτό η Αριστερά θα έπρεπε να το έχει συνειδητοποιήσει εδώ και καιρό διότι η ίδια το έχει πληρώσει πολύ ακριβά…
Οπως θα έπρεπε να έχει καταλάβει ότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν υπέρτερες ηθικά επιλογές –άσε που και αυτό το έχει πληρώσει πανάκριβα…
Καλώς Ή κακώς, στη δημοκρατία όλες οι επιλογές στα πλαίσια του Συντάγματος και των νόμων έχουν το ίδιο ηθικό βάρος και την ίδια δημοκρατική νομιμοποίηση.
Κάποιοι βουλευτές θα ψηφίσουν για Πρόεδρο. Κάποιοι δεν θα ψηφίσουν. Δικαίωμα όλων τους.
Αλλά ο καθένας να ψηφίσει ως ελεύθερος άνθρωπος. Και όχι ως θύμα ηθικού τραμπουκισμού.
Αυτά τα κόλπα, αλλού!..
