Αναζωογονημένος, έπειτα από μια προπόνηση στο γυμναστήριο, ο Αντον Κάιζερ κοίταζε λαίμαργα το ψυγείο έχοντας να διαλέξει μεταξύ ρόκας, μαρμελάδας ανανά, αλατισμένου βουτύρου και πράσινων σταφυλιών. «Δεν είχα φάει όλη την ημέρα. Είναι υπέροχο» δήλωσε ο ίδιος αφότου επέλεξε, τελικά, ένα άσπρο ψωμάκι. Ισως, όμως, το καλύτερο είναι ότι έφαγε δωρεάν στη μέση μιας αυλής στη συνοικία Κρόιτσμπεργκ του Βερολίνου. Οπως και τα υπόλοιπα από τα προσφερόμενα στο αποκαλούμενο ψυγείο τροφής για μοίρασμα, το άσπρο ψωμάκι του Αντον Κάιζερ κάτω από κανονικές συνθήκες θα κατέληγε στα σκουπίδια.

Στη Γερμανία όμως, όπου το ενδιαφέρον για τα τρόφιμα που πετιούνται μεγάλωσε σημαντικά τα τελευταία χρόνια, τα ψυγεία που είναι γεμάτα με απομεινάρια από ιδιωτικές γιορτές και εστιατόρια αποτελούν μονάχα μία από τις πολλές δράσεις με στόχο να κρατήσουν τα φαγώσιμα που πετιούνται εκτός των κάδων απορριμμάτων. Σήμερα στη χώρα υπάρχουν περίπου 500 σημεία διανομής τροφής. Αποτελούν παραρτήματα του Foodsharing.de, μιας διαδικτυακής πλατφόρμας που έχει στόχο να φέρει τα μέλη της σε επαφή με άλλα άτομα που επιθυμούν να μοιραστούν τα τρόφιμα που τους περισσεύουν.

«Μερικές φορές οι άνθρωποι φεύγουν για διακοπές και διαπιστώνουν ότι το ψυγείο τους είναι γεμάτο με τρόφιμα που δεν μπορούν να τελειώσουν» δήλωσε ο 55χρονος Βάλεντιν Θερν, ιδρυτής της ιστοσελίδας.

Ο Βάλεντιν Θερν, ο οποίος είναι κινηματογραφιστής και δημοσιογράφος, δεν σχεδίαζε να ξεκινήσει μια επανάσταση στο φαγητό, ούτε καν να δημιουργήσει μια ιστοσελίδα τροφίμων για μοίρασμα. Αλλά καθώς γύριζε ένα ντοκιμαντέρ για τους ανθρώπους που συλλέγουν αγαθά από τους κάδους απορριμμάτων (Dumpster -diving) σοκαρίστηκε από ό,τι είδε. «Το συναίσθημα που είχα όταν είδα σημαντικές ποσότητες φαγώσιμων στους κάδους ήταν θυμός» προσδιόρισε ο ίδιος.

Το ντοκιμαντέρ του, «Taste the waste», που προβλήθηκε για πρώτη φορά το 2010 άγγιξε μια ευαίσθητη χορδή των Γερμανών. Οι εικόνες με τα πεταμένα μαρούλια, τους γεμάτους με ντομάτες κάδους ή με τις αποθήκες γεμάτες με παλιό ψωμί, καθώς επίσης και οι συνεντεύξεις που πήρε από αγρότες οι οποίοι εξηγούσαν πως πατάτες –είτε πολύ μεγάλες είτε πολύ μικρές ή με σχήμα περίεργο για τα ράφια των σουπερμάρκετ –σάπιζαν στα χωράφια, είχαν ως αποτέλεσμα να μετατραπεί το ντοκιμαντέρ του σε θεμέλιο λίθο του διαρκώς αναπτυσσόμενου κινήματος για τον περιορισμό της σπατάλης τροφίμων.

Η ιδέα για το μοίρασμα των τροφίμων προέκυψε αμέσως μετά. «Εγώ είμαι κινηματογραφιστής» είπε ο Βάλεντιν Θερν. «Αλλά κάποια μέλη της ομάδας μας μου είπαν: «Μοιράζονται τα πάντα στο Διαδίκτυο: Γιατί να μη μοιράζουμε κι εμείς τρόφιμα;»».

Τελευταία Νέα