«Στο ποδόσφαιρο τα πάντα περιπλέκονται από την παρουσία της αντίπαλης ομάδας» έλεγε ο γάλλος φιλόσοφος Ζαν Πολ Σαρτρ σε μια εποχή που αυτό ήταν ένα χαριτωμένο αστείο. Τώρα πια περιπλέκονται από πολλά περισσότερα: επιθέσεις σε διαιτητές, στημένα παιχνίδια επί στημένων παιχνιδιών, παράγκες και παρακολουθήσεις της ΕΥΠ, καταγγελίες, βίαια επεισόδια, διαπλοκή και ένα ζοφερό κλίμα που –τουλάχιστον στην Ελλάδα –στερεί από το ποδόσφαιρο όλη τη χαρά και την απόλαυση.

Οχι ότι αυτά δεν συμβαίνουν σε άλλες χώρες. Αλλού όμως συμβαίνουν και πολύ καλύτερα. Το Βαγέκας είναι μια εργατική συνοικία στη Μαδρίτη –μόλις περάσει κάποιος τη γέφυρα είναι σαν να μπαίνει σε έναν διαφορετικό κόσμο. Τη δεκαετία του ’60 πολλοί μετανάστες από άλλες περιοχές της Ισπανίας που αναζητούσαν μια καλύτερη τύχη εγκαταστάθηκαν εκεί. Καθ’ όλη τη διάρκεια της δικτατορίας του Φράνκο η συνοικία ήταν κρησφύγετο των αντιστασιακών και η έντονη πολιτικοποίηση συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Οι μπουγάδες είναι απλωμένες στους δρόμους, οι κάτοικοι κάθονται έξω από την πόρτα τους τα απογεύματα και συζητάνε, αυτοσχέδιες γιορτές στήνονται από το τίποτα. Στους τοίχους όλες οι αφίσες έχουν κοινωνικά μηνύματα –για την ανεργία, τη φτώχεια, τα δικαιώματα. Και όλοι, μα όλοι, έχουν μια μεγάλη αγάπη: την τοπική ποδοσφαιρική ομάδα, τη Ράγιο Βαγεκάνο.

Στο γήπεδο της ομάδας, οι αναρχικοί Μπουκανέρος (Πειρατές) είναι οι πιστοί φίλαθλοι που έχουν σηκώσει επανειλημμένα πανό για την Ελλάδα: για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, του Παύλου Φύσσα, για τις διαδηλώσεις στο Σύνταγμα, για την κρίση. Διαρκώς με τη στάση τους στις εξέδρες σχολιάζουν και τα τεκταινόμενα στη χώρα τους. Ντύθηκαν παπάδες και κρατώντας φέρετρο κατήγγειλαν τη βία στα γήπεδα. Γυναίκες ραγίστας ύψωσαν πανό εκφράζοντας την αντίθεσή τους στον νέο νόμο που πέρασε η κυβέρνηση Ραχόι για την απαγόρευση των εκτρώσεων. «Aborto Ruiz Gallardon: Δικό μας αιδοίο, δική μας απόφαση» έγραψαν κάνοντας λογοπαίγνιο με το μικρό όνομα του ισπανού υπουργού Δικαιοσύνης που είναι Αλμπέρτο και τη λέξη aborto που σημαίνει έκτρωση.

Οταν γίνεται γενική απεργία, ο σύλλογος ανακοινώνει ότι «μετά την προπόνηση, διαδηλώνουμε όλοι μαζί». Η τελευταία κίνηση της ομάδας εντάσσεται σε αυτό το πλαίσιο της κοινωνικής συνείδησης. Ανέλαβε να βοηθήσει μια 85χρονη γυναίκα στην οποία η τράπεζα έκανε έξωση από το διαμέρισμα στο οποίο διέμενε καθώς είχε μπει εγγυήτρια σε δάνειο που πήρε ο γιος της και τώρα δεν μπορεί να αποπληρώσει. Ετσι η Κάρμεν Μαρτίνεθ δεν θα βρεθεί στον δρόμο.

Πόσο μακρινή φαίνεται αυτή η ιστορία σε μια χώρα σαν τη δική μας όπου η δικαιοσύνη καλείται να ρίξει φως σ’ έναν κόσμο που μοιάζει να κινείται στους ρυθμούς όχι της μπάλας αλλά του οργανωμένου εγκλήματος…

Τελευταία Νέα