[Στίγμα] Υμνος στην προνοητικότητα

Ο περί ου ο λόγος Γρηγοράκος, ο οποίος «λαμπρύνει» με την παρουσία του από το 2000 τη Βουλή ως βουλευτής Λακωνίας, προώθησε στο υπό κατάθεση στη Βουλή νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας «αθώα» φαινομενικά διάταξη, με την οποία διευρύνονται εθελοντικά τα όρια συνταξιοδότησης στους γιατρούς στα 67 χρόνια. Δηλαδή, όταν όλη η φασαρία με την τρόικα γίνεται για το πώς δεν θα αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησης και, ει δυνατόν, να μειωθούν κιόλας, ο ευφυής Γρηγοράκος δεν υπερθεματίζει απλώς υπέρ της αύξησης, αλλά και την προσδιορίζει στα 67 χρόνια –πράξη ικανή να του αποδώσει παράσημο της καγκελαρίου Μέρκελ, εκτιμώ!

Πληροφορούμενος ότι ο υπουργός Υγείας Μάκης Βορίδης αντιδρά σφόδρα, αλλά ο Γρηγοράκος επιμένει, παρουσιάζεται δε να επιμένει και ο τομέας Υγείας του ΠΑΣΟΚ (δηλαδή ο Γρηγοράκος και κάτι φίλοι του), μπήκα στον πειρασμό να αναλύσω το γιατί το κάνει. Δεν βρήκα άλλη (λογική) εξήγηση πλην της ακόλουθης, την οποία, οφείλω να παραδεχθώ, μου εμφύσησε παλαιοπασόκος «μανούλα» στα εκλογικά:

–Τι ψάχνεσαι, μου είπε, το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να ξαναεκλέξει βουλευτή στη Λακωνία, όποτε και να γίνουν εκλογές. Στην Αθήνα αποκλείεται να μετακομίσει ο Γρηγοράκος, άρα βουλευτής δεν βγαίνει. Είναι 62 χρόνων. Αν περάσει η διάταξη θα μείνει στο ΕΣΥ άλλα πέντε, γεμάτα, χρόνια. Και μετά βλέπουμε. Ασε που μπορεί στο μεταξύ να ξαναγίνουν εκλογές, με καλύτερες συνθήκες για το ΠΑΣΟΚ ή το όποιο ΠΑΣΟΚ.

Ο ίδιος, διάβασα κάπου, επικαλείται –για τη διάταξη –την απαγόρευση προσλήψεων στο ΕΣΥ και την αποδυνάμωσή του από τις συνταξιοδοτήσεις γιατρών. Τουτέστιν, «για το ΕΣΥ τα κάνω όλα»! Συγκινητικό…

Αντιθέτως, δεν υπήρξε καμία συγκίνηση κατά τη συνάντηση του προέδρου Βαγγέλη με τον global Γιώργο στο υπουργείο Εξωτερικών, συνάντηση η οποία πραγματοποιήθηκε προκειμένου, υποτίθεται, ο πρόεδρος Βαγγέλης να ενημερώσει τον Γιώργο για τα εθνικά θέματα –ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι παίζει στα δάχτυλα, του ενός χεριού δε, τα εθνικά, τα γεωπολιτικά, τα γεωστρατηγικά και όλα τα συναφή.

Υπήρξε παγωμάρα τρελή, η οποία δεν μειώθηκε ούτε από τις απεγνωσμένες προσπάθειες του προέδρου Βαγγέλη να κάνει χιουμοράκι (αυτό της κακιάς ώρας που σε κάνει ώς και να τουρτουρίζεις…).

Μίλησα ένθεν κακείθεν των δύο συμπαθητικών αγοριών: οι του Βενιζέλου δήλωναν ικανοποιημένοι διότι τελείωσε η… «γκρίνια ζώνη» που υπήρχε μέχρι τώρα στη σχέση τους. Οι του Γιώργου μου είπαν ότι επανέλαβε τις πάγιες θέσεις του για το ΠΑΣΟΚ –ήτοι ότι σιχαίνεται όλα αυτά περί Ελιάς, Δημοκρατικής Παράταξης και τέτοια. Και ότι θα του τα στείλει όσα πιστεύει και γραπτώς εντός της εβδομάδας «να τα έχει μπροστά του, να τα μελετάει».

–Υποψήφιος στις εκλογές θα είναι; ρώτησα.

–Μα, τέθηκε ποτέ θέμα να μην είναι; μου είπαν και οι δύο πλευρές.

Αρα, συμπεραίνω τώρα εγώ από την πλευρά μου, το έργο «ο Γιώργος κάνει κόμμα» μπαίνει επί του παρόντος στο ράφι…

Α, να μην το ξεχάσω. Θα υπάρξουν –το συμφώνησαν αυτό –και άλλες συναντήσεις, προσεχώς…

Στο μεταξύ, έπεσε και το τελευταίο κάστρο: ο πρόεδρος Βαγγέλης θα συναντηθεί σε κανένα 15ήμερο, και αφού έχει επιστρέψει από την Τουρκία, με τον πρόεδρο Αλέξη, και μάλιστα έπειτα από σχετικό αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ!!!

Ναι, του ίδιου ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος προχθές είχε αποκλείσει –διά του αγοριού με το βελούδινο βλέμμα Σκουρλέτη –την προοπτική μιας συνάντησης του Τσίπρα με τον Σαμαρά παρουσία και του Βενιζέλου.

Δεδομένης της χθεσινής, έως και άσεμνης μπορείς να την πεις, πρότασης Τσίπρα προς Βενιζέλο (θέλω να ελπίζω ότι όταν συναντηθούν θα αποφύγουν τον πειρασμό να ανταλλάξουν κανένα φιλί τύπου Μπρέζνιεφ – Χόνεκερ), διερωτώμαι αν ο προχθεσινός αποκλεισμός του Βενιζέλου συνιστά μια (εντάξει, μικρή) γκάφα του αγοριού Σκουρλέτη ή πρόκειται για έναν τακτικό ελιγμό του Τσίπρα προκειμένου να δημιουργήσει προβλήματα στο ντουέτο που μας κυβερνά.

Ο,τι και να είναι, ένα έχω να πω: στο τέλος ο μόνος που δεν θα συναντηθεί με τον Τσίπρα θα είμαι εγώ!..

Με την αναγγελία της συνάντησης είναι αλήθεια ότι η σκέψη μου στράφηκε αμέσως στην αγαπημένη Ζωή (Κωνσταντοπούλου) η οποία, ειλικρινά, δεν ξέρω πώς θα το πάρει. Διότι γι’ αυτήν ο Βενιζέλος συνιστά το απόλυτο κακό και το όνειρό της είναι πότε με το καλό θα κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ την εξουσία να τον χώσει μέσα, Κορυδαλλό, να μην ξαναδεί το φως του ήλιου.

Τη σκέφτομαι, τη νιώθω, τη συμπονώ αυτές τις δύσκολες ώρες…

Στο άλλο στρατόπεδο, αυτό της Νου Δου, θρήνος και κοπετός έχει πέσει από το γεγονός ότι ένας ένας χάνονται ανεξάρτητοι βουλευτές από τη δεξαμενή εκείνων που λογικά θα μπορούσαν να ψηφίσουν υπέρ στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Πληροφορούμαι ότι έγινε μεγάλη συζήτηση στο Μέγαρο Μαξίμου μετά τις πρόσφατες δηλώσεις της πρώην βουλευτού του κόμματος Καμμένου, κυρίας Χρυσούλας Γιαταγάνα. Η καλοκάγαθη κυρία Χρυσούλα περίμενε η γυναίκα ότι κάποιος θα ενδιαφερθεί από τη Νου Δου για την περίπτωσή της, πράγμα που δεν έγινε, και αυτό την οδήγησε χθες να δηλώσει ότι είναι και αυτή –μετά τη λατρεμένη Ραχήλ –κοντά στον Τσίπρα.

Δεν ξέρω αν θα εξακολουθήσει να παραμένει και για πόσο «κοντά» στον Τσίπρα. Γνωρίζω όμως ότι, παράλληλα με τη συγκεκριμένη δήλωση, είπε ακόμη ότι θέλει να είναι ξανά υποψήφια στις εκλογές.

Παιδιά, θέλει να είναι ξανά υποψήφια στις εκλογές, λέμε. Αντε, θα ξεκουνηθεί κανείς να της το βεβαιώσει το πράγμα; Υποψήφια ζήτησε να είναι. Δεν ζήτησε πια και τον ουρανό με τ’ άστρα…

Θα ολοκληρώσω όπως ξεκίνησα: με ύμνους στους ανθρώπους οι οποίοι προνοούν για το μέλλον! Αυτή τη φορά, ο άνθρωπός μου ονομάζεται Πάνος Παναγιωτόπουλος και, ναι, είναι ο φίλος μου ο Πανάρας, ο οποίος ξεκινάει λίαν συντόμως ζωντανή τηλεοπτική εκπομπή στο Kontra –αποδεικνύοντας ότι μια φορά δημοσιογράφος για πάντα δημοσιογράφος!

Γιατί τώρα; Γιατί εκλογές έρχονται και κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει. Ασε δε που με τόσους δημοσιογράφους-πολιτικούς που θα μείνουν εκτός Βουλής όχι ελεύθερη ώρα για εκπομπή σε κανάλι δεν θα υπάρχει, αλλά ούτε για σπικάζ σε θέμα στις ειδήσεις!..