Η μία είναι η Ρεϊχανέχ από το Ιράν. Απαγχονίστηκε πριν από περίπου έναν μήνα γιατί σκότωσε τον άνδρα που προσπάθησε να τη βιάσει. Οταν έμαθε ότι θα εκτελεστεί έστειλε ένα γράμμα στη μητέρα της στο οποίο της έλεγε να μην κλάψει και ότι η ίδια θα δικαιωθεί από το δικαστήριο του Θεού στο οποίο και θα εγκαλέσει αυτούς που την αδίκησαν. Το γράμμα έγινε βάιραλ και χρησιμοποιήθηκε από ανθρωπιστικές οργανώσεις ως μοχλός πίεσης για να ανασταλεί η ποινή της. Ματαίως! Η 26χρονη Ιρανή έγινε μάρτυρας του αγώνα για τα δικαιώματα της γυναίκας.

Η άλλη είναι η 19χρονη Μαρία Χοσέ Αλβαράδο από την Ονδούρα. Είχε κερδίσει τον τίτλο του ωραιότερου κοριτσιού στην πατρίδα της. Σε λίγες ημέρες θα πήγαινε στο Λονδίνο για να διεκδικήσει το στέμμα τής Μις Κόσμος. Το πτώμα της, και μαζί το πτώμα της 23χρονης αδελφής της, βρέθηκαν προχθές σε χαντάκι. Ενας ζηλιάρης εραστής τις σκότωσε γιατί… η Μαρία χόρευε με κάποιον άλλον

Τα δύο κορίτσια είχαν κοινές μοίρες. Η μία προσπάθησε να ξεφύγει από τον ισλαμικό νόμο και τη «δικαιοσύνη» που επιφυλάσσει για τις γυναίκες. Και για κάτι τέτοιο χρειάζονται όραμα και υψηλά ιδανικά. Η άλλη χρειαζόταν μάλλον ψηλά τακούνια. Το όνειρό της ήταν απλό: να ξεφύγει από την εξαθλίωση της φαβέλας.

Η ιστορία των γυναικών καταγράφει τις βαθυστόχαστες Ρεϊχανέχ (και καλά κάνει!). Νομίζω όμως ότι γράφεται από τις ελαφρόμυαλες Μαρίες.