Είναι η ανέγερση ενός ανδριάντα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ενός ακόμα αγάλματος που θα σχετιστεί με την προγονολατρία και εθνικιστικές ιδεολογίες, ό,τι λείπει από την Αθήνα;

Η αλήθεια είναι ότι στις αποθήκες υπάρχει το γλυπτό ενός έφιππου Μεγάλου Αλεξάνδρου και υπάρχουν πιέσεις προς τον δήμαρχο Γιώργο Καμίνη να το βγάλει στο φως. Ο πρώην βουλευτής της ΝΔ Γιώργος Σούρλας το έχει πάρει προσωπικά από το 2008 («ανήλιαγος έμεινε ο τόπος που δεν είδε τον Αλέξανδρο», γράφει επικολυρικά παραπέμποντας σε μια φράση που αποδίδει στον Πλούταρχο), στον χορό μπήκαν και κάποιοι βουλευτές της ΝΔ που συνυπέγραψαν ανακοίνωση, ενώ μαθαίνουμε ότι και ο γιος του γλύπτη συνάντησε τον δήμαρχο ζητώντας του να επισπεύσει. Ο δήμαρχος Αθηναίων κατ’ αρχάς φαίνεται να συναινεί. Και αν το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων γνωμοδοτήσει θετικά, υπάρχουν δύο πιθανά σημεία ανέγερσής του στην κεντρική περαντζάδα: Ερμού ή Αμαλίας! Αχταρμάς.

Ενα επιχείρημα υπέρ της ανέγερσης του αγάλματος παραπέμπει στον Γιάννη Παππά, τον αναπαραστατικό γλύπτη του. Υπάρχουν τουλάχιστον επτά ανδριάντες του ιδίου σε διάφορα σημεία των Αθηνών. Χρειαζόμαστε έναν ακόμα; Λένε γενικόλογα ότι είναι «υψηλής» αισθητικής. Είναι η αισθητική της εξιδανικευτικής απεικόνισης μορφών της Ιστορίας. Γκώσαμε από Ιστορία –και στις πόλεις, και στην εκπαίδευση, και παντού. Και το πρόβλημα της Αθήνας είναι πώς θα γίνει σύγχρονη μητρόπολη, πώς θα επανεπινοήσει τον χαμένο δημόσιο χώρο, όχι πώς θα μοιάσει στα Σκόπια.

Νομίζω ότι ο Γιώργος Καμίνης κάνει λάθος εγκρίνοντας κάτι που απέφυγε ακόμα και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος. Και κινδυνεύει να συνδυάσει τη θητεία του με ένα μνημείο στο κέντρο της πόλης, μπροστά από το οποίο άνετα θα μπορούν να πλακώνονται οι εκπρόσωποι των άκρων. Για ένα νόημα, που δεν είναι ακριβώς το νόημα που διεκδικούμε από την πόλη.