Κι όμως. Η αποτροπή σοβαρών επεισοδίων στη διάρκεια των τριήμερων εορτασμών μνήμης της 17 Νοέμβρη δεν έγινε αποκλειστικά με δημοκρατικούς κανόνες. Ορισμένοι αστυνομικοί, μεμονωμένα ή και εν σώματι, άφησαν με τον τρόπο που συμπεριφέρθηκαν μια μελανή κηλίδα αυταρχισμού.

Η άσκοπη επίδειξη δύναμης από άνδρες των ΜΑΤ, οι μεμονωμένοι αναίτιοι προπηλακισμοί ή και ξυλοδαρμοί πολιτών (σύμφωνα με τις καταγγελίες τους, που σε μερικές περιπτώσεις, όπως στην πιθανή λεηλασία περιπτέρου στα Εξάρχεια, συνοδεύτηκαν από φωτογραφίες ή και βίντεο) και κυρίως το ξύλο σε φωτογράφους ή δημοσιογράφο την ώρα της δουλειάς τους δεν είναι λεπτομέρειες μπροστά στη μεγάλη εικόνα, ούτε «παρά πολύ μικρές παρασπονδίες», όπως αποκάλεσε αυτά τα περιστατικά ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Βασίλης Κικίλιας. Καθ’ όσον, εξ όνυχος τον λέοντα.

Να εξηγούμαστε. Το κράτος στη δημοκρατία έχει δικαίωμα να προστατέψει την τάξη σε μια διαδήλωση στην οποία, κατά συνήθεια, εκτρέπεται από μικρές ομάδες σε βίαια επεισόδια. Αλλά κανένας αστυνομικός δεν είναι κράτος εν κράτει. Η δραστηριότητά του είναι, μονίμως, υπό έλεγχο –όπως και όλων των δημόσιων λειτουργών. Κάθε αναιτιολόγητη βιαιότητα από μέρους τους, όπως στις περιπτώσεις των φωτογράφων και των δημοσιογράφων, αλλά και μεμονωμένων πολιτών, συνήθως επισύρει συνέπειες. Αλίμονο αν αυτές δεν αποδοθούν.

Τα ΜΑΤ κυρίως και οι άνδρες της ομάδας Δέλτα κάνουν πολύ δύσκολη και κακά αμειβόμενη δουλειά. Αλλά, όπως κάθε δουλειά, έχει κανόνες. Βασικότερος κανόνας, η νομιμότητα. Η τήρηση των διαταγών. Η αποφυγή της αυθαιρεσίας. Δεν συγκρούονται στα Εξάρχεια οργανωμένες αντίπαλες ομάδες. Τα ΜΑΤ είναι το κράτος. Κι όταν το κράτος παραφέρεται, υπάρχει πρόβλημα. Υποθέτω ότι η διοικητική έρευνα που διατάχθηκε δεν είναι για τα μάτια.

Τελευταία Νέα