Αναζήτηση
Καμία «λαθάρα» δεν περνά χωρίς μετασεισμούς. Πόσω μάλλον η «λαθάρα» στη ρύθμιση των εκατό δόσεων, όπως την όρισε ο πρωθυπουργικός υπερθετικός. Οχι μόνο το σφάλμα –που εκ των υστέρων αναγνωρίζεται από όλους ως χονδροειδές –εξανέμισε τα πολιτικά οφέλη μιας πρωτοβουλίας φιλολαϊκής. Εγινε επιπλέον αφορμή για νέο κύκλο ενδοκυβερνητικής φαγούρας.
Για τις λαθάρες πρέπει κάποιος να φταίει. Το υπόγειο παιχνίδι της ενοχής που παίχτηκε τα τελευταία εικοσιτετράωρα είχε στο επίκεντρό του τον υπουργό Οικονομικών. Στον αντίποδα, ως κερδισμένος εμφανίστηκε ο υφυπουργός Γιώργος Μαυραγάνης.
Η απονομή στον Μαυραγάνη όλων των φορολογικών αρμοδιοτήτων του υπουργείου ήταν μια προδιαγεγραμμένη διοικητική διευθέτηση. Προβλεπόταν από τον νέο οργανισμό του υπουργείου που είχε οριστεί με προεδρικό διάταγμα ήδη από τον Αύγουστο. Πρακτικά, λέγεται ότι ο Μαυραγάνης ασκούσε ήδη τις περισσότερες από αυτές τις αρμοδιότητες. Ομως, η στιγμή της εφαρμογής του νέου οργανογράμματος δεν ήταν αθώα. Ο Χαρδούβελης εμφανιζόταν να αποψιλώνεται την ίδια ακριβώς ώρα που οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας εξαντλούσαν εις βάρος του τον αντάρτικο οίστρο τους.
Ο ρόλος του πρόχειρου στόχου ήταν πάντα μέρος της δουλειάς του ενοίκου της οδού Νίκης. Ο υπουργός Οικονομικών είναι χρήσιμος γιατί μπορεί πάντα να φταίει, ιδίως αν δεν είναι «δικός μας». Ιδίως αν είναι τεχνοκράτης με καταγωγή από άλλο κόμμα.
Κάπως έτσι οι βουλευτές της ΝΔ λάτρευαν να μισούν τον Στουρνάρα. Και με μεγάλη ευκολία από στουρναροφάγοι έγιναν μέσα σε μια νύχτα γκικοφάγοι.
Τεχνοκρατικό προφίλ έχει και ο Μαυραγάνης, που από την πρώτη στιγμή επωμίστηκε ως εξωκοινοβουλευτικός το εύφλεκτο φορολογικό χαρτοφυλάκιο. Ωστόσο, από όλες τις μπόρες που ξέσπασαν τα τελευταία δυόμισι χρόνια που βρίσκεται στο υπουργείο –από τον αέναο χαρτοπόλεμο μέτρων, χαρατσιών και εγκυκλίων –κατάφερε να βγει στεγνός. Κατάφερε να μείνει αλώβητος ακόμη και μέσα στη φωτιά. Ακόμη και την περίοδο που καθημερινά στα πύρινα πρωτοσέλιδα τσουρουφλιζόταν πότε ο πρώην υπουργός και πότε ο πρώην γραμματέας Δημοσίων Εσόδων.
Αυτή η θωράκιση δεν οφείλεται μόνο στην αρραγή σχέση του με το Μαξίμου. Οφείλεται και στο γεγονός ότι ο χαμηλόφωνος και πολιτικά άχρωμος υφυπουργός δεν διεκδίκησε ποτέ ρόλο ευρύτερο της υπηρεσιακής αποστολής του.
Ούτως Ή άλλως, όλος αυτός ο υπόγειος αναβρασμός, για το ποιος τάχα τσαλακώθηκε και το ποιος σιδερώθηκε, μοιάζει εκτός θέματος αν αναλογιστεί κανείς τις προκλήσεις που περιμένουν την κυβέρνηση το επόμενο εικοσαήμερο. Η διαπραγμάτευση με την τρόικα είναι στον πάγο, ενώ όλα πρέπει να έχουν κλείσει μέχρι τις 8 Δεκεμβρίου. Αυτά που σήμερα φαίνονται λαθάρες σε τρεις εβδομάδες θα ‘ναι ανθυποσημειώσεις.
