Η φετινή χρονιά στα πανεπιστήμια άρχισε χωρίς να βρίσκονται στη θέση των πρυτάνεων προσωπικότητες όπως ο κ. Πελεγρίνης ή ο κ. Μυλόπουλος. Ο πρώτος κέρδισε ένα κινηματογραφικό βραβείο, ο δεύτερος διαβάζω ότι χρησιμοποιεί την εκπαιδευτική άδειά του για να διδάξει σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο της Κύπρου. Οπως και να ‘χει, οι νέες πρυτανικές Αρχές στα πανεπιστήμια Αθηνών και Θεσσαλονίκης, και σε αρκετά ακόμα, έχουν στόχο να αλλάξουν πολλά. Ο πρώτος απολογισμός της θητείας τους είναι θετικός: φτάσαμε στην επέτειο του Πολυτεχνείου χωρίς ιδιαίτερη επαναστατική γυμναστική –και αυτό ήδη αρχίζει να ενοχλεί όσους βλέπουν τα πανεπιστήμια κατά βάσιν ως φυτώρια κοινωνικής διαμαρτυρίας.

Το προηγούμενο διάστημα, ιδίως στο Αθήνησι, έγινε προσπάθεια πρόκλησης έντασης με αφορμή τον έλεγχο ταυτοτήτων των εισερχομένων. Η στάση του πρύτανη Θεόδωρου Φορτσάκη, που την απέτρεψε, έγινε αντικείμενο κριτικής –και κατά την πρακτική όσων προγράφουν τους «εχθρούς του λαού», αυτή τη στιγμή η αφίσα με το πρόσωπό του, το οποίο κοσμεί χιτλερικό μουστάκι, είναι η πιο διαδεδομένη στο κέντρο της Αθήνας. Ενόψει 17ης Νοεμβρίου, ήταν δεδομένο ότι κάποιοι ετοίμαζαν τον επόμενο γύρο. Και αυτόν, τον κέρδισε χθες ο κ. Φορτσάκης με τη συνδρομή των ΜΑΤ. Στόχος τώρα ο μεθεπόμενος.

Ακούω πολύ κόσμο να μιλάει για αυταρχισμό, για το πόσο ντροπιαστικό είναι το περίκλειστο πανεπιστήμιο και άλλα συνήθη μυθεύματα της μεταπολιτευτικής ραστώνης. Η ουσία είναι μία. Οτι το πανεπιστήμιο ήταν επί δεκαετίες μια Βαστίλλη γιαλαντζί. Οι δήθεν εξεγερμένοι εντός του κατήργησαν και την πρωτοκαθεδρία των μαθημάτων, και την αξία της γνώσης, και την έννοια της ελευθερίας. Κι αυτό πρέπει να τελειώσει. Λένε μερικοί ότι δεν είναι σωστό να γίνει με αυταρχισμό. Ας γίνει με συναίνεση –αλλά στη συναίνεση και στον συμβιβασμό χρειάζονται δύο. Υπάρχουν;

Τελευταία Νέα