Η Βουλή των Εφήβων είναι ο θεσμός που συνδυάζει την παιδική αφέλεια με τις μπαρούφες βάσει των οποίων πορεύτηκε η μεταπολιτευτική Ελλάς. Μικροί Γιακουμάτοι, μικροί Κακλαμάνηδες, μικροί Λαφαζάνηδες είναι πάντα έτοιμοι να σώσουν τη χώρα, ακριβώς όπως τα είδωλά τους.

Αυτά συνέβαιναν τα χρόνια της λούφας, της προστατευμένης από την ευρωπαϊκή ομπρέλα «ιδιαιτερότητάς» μας, τα ίδια συνεχίζουν να συμβαίνουν και μετά την παρ’ ολίγον κατάρρευση. Επειδή μάλιστα μέρος της πολιτικής αντιπαράθεσης μεταφέρθηκε από τη Βουλή στο πεζοδρόμιο, ιδίως στα λεγόμενα Δεκεμβριανά του 2008 και στις συγκεντρώσεις των «Αγανακτισμένων» όπου βρήκαν έκφραση οι σχολές του λεγόμενου αντισυστημικού λόγου, με τον ίδιο τρόπο και μέρος της Βουλής των Εφήβων βγήκε στους δρόμους.

Ολοι οι αγώνες, όμως, κακά τα ψέματα, καταξιώνονται στην πασαρέλα των μίντια. Κάπως έτσι δύο παιδιά που ορκίζονται στις καταλήψεις και στις αποχές από τα μαθήματα, βγήκαν προχθές στην τηλεόραση για να εκπροσωπήσουν μια δήθεν εξέγερση και να καταγγείλουν ότι έχουμε χούντα, επειδή κάποιοι θεωρούν ότι δεν είναι ούτε αριστερό ούτε επαναστατικό να μένουν (χωρίς λόγο μάλιστα) κλειστά τα σχολεία.

Υπάρχουν πολλά παιδιά των παιδιών της Μεταπολίτευσης, εξίσου μετέωρα και ανεύθυνα με τους γονείς τους, γαλουχημένα με παραλλαγές της κοινής μεταπολιτευτικής ιδεολογίας της λούφας. Κάποια από αυτά δεν θα έχουν πρόβλημα με το ξεχαρβάλωμα της εκπαίδευσης, θα σπουδάσουν αλλού, θα τα καταφέρουν, θα βολευτούν. Αποκλείοντας όμως από τον λόγο τους τη γνώση, στην ουσία αποκλείουν από τη μοναδική δυνατότητα χειραφέτησης μέσω της παιδείας τους πιο φτωχούς, τους κοινωνικά αποκλεισμένους, τους μετανάστες, εκείνους δηλαδή για τους οποίους υποτίθεται ότι νοιάζονται. Και αυτό είναι πιο ταξικό από όσο η ταξική κοινωνία την οποία υποτίθεται ότι πολεμούν.

Τελευταία Νέα