Αναζήτηση
Ερχονται ή δεν έρχονται. Σκληραίνουν ή δεν σκληραίνουν. Εστειλαν νέα ντιρεκτίβα ή δεν έστειλαν. Είναι ο σισύφειος ρυθμός του μνημονιακού δράματος. Αν ήταν όντως θέατρο, θα ήταν ο «Κυκλισμός του Τετραγώνου» του Δημητριάδη, όπου οι ίδιες κωμικοτραγικές σκηνές παίζονται και ξαναπαίζονται, ελαφρώς παραλλαγμένες, μέχρις εξαντλήσεως του θεατή. Σε αυτό το κυκλικό δράμα πρωταγωνιστεί αθόρυβα τα τελευταία δύο χρόνια ο Σταύρος Παπασταύρου.
Οσοι έχουν περάσει πολλούς μνημονιακούς κάβους δεν βλέπουν δράμα. Βλέπουν ρουτίνα. Πάντα υπήρχε πίεση, πάντα υπήρχαν τελεσιγραφικές προθεσμίες.
Είναι ένα μοτίβο που επαναλαμβάνεται και τώρα. Οι τροϊκανοί φορτώνουν συνέχεια την ατζέντα για να μας πιέσουν. Παρότι η διαπραγμάτευση άρχισε από το παρισινό τραπέζι πριν από δύο μήνες, όλα τα κεφάλαια μένουν ανοιχτά μέχρι την τελευταία στιγμή. Αλλά οι δανειστές επείγονται να κλείσει η διαπραγμάτευση, όσο και εμείς. Θέλουν να αποκρυσταλλωθεί εγκαίρως το καθεστώς του μεταμνημονιακού ελέγχου.
Ιδίως το ΔΝΤ έχει έναν λόγο παραπάνω να εξασκήσει όλη του την επιρροή. Ενδέχεται να μην έχει ρόλο στο ελληνικό πρόγραμμα από το τέλος του χρόνου –αν και αυτή είναι μια πιθανότητα που ολοένα και αδυνατίζει. Οσο και αν η κυβέρνηση θα ήθελε να το εξορίσει, το Ταμείο μπορεί να διατηρήσει μια παρουσία –που περιγράφεται ως «συμβουλευτική» –και το 2015. Σύμφωνα με μια ανεξάρτητη ανάλυση, η παράταση της επιτήρησης του ΔΝΤ κάνει τους Βόρειους της ΕΕ να αισθάνονται πιο σίγουροι ότι η Ελλάδα δεν θα εκτροχιαστεί, ενώ αποτελεί επιπλέον εχέγγυο σταθερότητας και για τις καχύποπτες αγορές.
Η αξιολόγηση και η πιστωτική γραμμή είναι διαπραγμάτευση – πακέτο. Και τρέχει παράλληλα με μια άλλη, αφανή, διαπραγμάτευση στο εσωτερικό, καθώς λέγεται ότι δεν είναι όλα τα κυβερνητικά στελέχη συντονισμένα στη γραμμή της ικανοποίησης των προαπαιτούμενων.
Μέσα σε αυτό το άστατο σκηνικό, θα πάρει ξανά θέση στο τραπέζι απέναντι στους δανειστές ο Παπασταύρου. Από τον στενό πυρήνα του Μαξίμου, ο πρωθυπουργικός σύμβουλος είναι ίσως ο μόνος που δεν κατάγεται από την εποχή των παγετώνων. Δεν ήταν συνοδοιπόρος του Αντώνη Σαμαρά στα χρόνια που πέρασε εκτός πολιτικής. Ωστόσο φαίνεται ότι «κόλλησε» με τον Πρωθυπουργό τόσο, ώστε να μη λείπει ποτέ από το πλευρό του στις συναντήσεις του με τους εταίρους και τις συνόδους κορυφής.
Στον Παπασταύρου αναγνωρίζεται ότι «ξέρει πάντα τα νούμερά του». Διαπραγματεύεται δηλαδή στυγνά, χωρίς να παρασύρεται από την πολιτική φόρτιση που έχουν τα ζητήματα στην ατζέντα.
Είναι ένας τρόπος πρόσφορος στο τεχνοκρατικό επίπεδο. Να παίρνεις τις αποστάσεις σου από το δράμα, για να το αντέξεις μέχρι τέλους. Είναι ένας τρόπος ανέφικτος στην πολιτική.
